اواخر هفته گذشته به عادت مسافرت های همیشگی ؛ دوستان رفتن به روستای فیل بند آمل را پیشنهاد کردند.روستایی که به گفته آن ها ، با ندیدنش عمر آدم به فنا می رود.با همین جمله«بر فنا رفتن عمر»؛تصمیم به این سفر به اتفاق چند تن از دوستان گرفتیم و از تهران به سمت جاده پر پیچ و خم هراز به راه افتادیم.جاده هراز همواره به خاطر پیچ های تند و شلوغی روزهای تعطیل، پر بود از ماشین های که پشت به پشت هم ترمز می گرفتند و این جاده ی دراز و طویل را تبدیل به ستونی از ماشین های در راه مانده کرده بودند.بالاخره پس از صرف نزدیک به 5 ساعت در ترافیک ماندن به ابتدای شهر آمل و ورودی «جاده سنگچال»رسیدیم.جاده سنگچال را به سمت کوهستان فیل بند ادامه دادیم.هر چه بیشتر به سمت ارتفاع حرکت می کردیم،آرام آرام پرده از روی مناظر زیبا گشوده می شد و به دلیل بارانی بودن هوا،پاییز تابلویی از زیبایی و هنرنمایی رنگ ها و برگ ها را به انسان نشان می داد.آنقدر تلالو نور و رنگ و طبیعت در هم گره خورده بود که نمی دانم چگونه یک به یک روستاهای زیبای ساخته شده از معماری ویلایی را به جای می گذاشتیم و به قله فیل بند نزدیک می شدیم.اما شاید محسور کننده ترین تصویری که فیل بند را به بهشت گمشده شبیه می کند،عبور ابرها از زیر دامنه روستای فیل بند است که هر رهگذری را در بهت و اعجاز رنگارنگی هستی در فکر فرو می برد و اگر او را به حال خود رها کنید، دوست دارد بر فرش ابرها پای گذارد و مهمان آسمان شود.

به گزارش کُردپرس،فیل بند روستایی از توابع شهرستان بابل در استان مازندران است. اهالی به این روستا «فلبن »می‌گویند که کوتاه شده فیل‌بند است. دسترسی به این روستا از جاده هراز آسان تر می باشد زیرا مسیر بابل آسفالت نبوده و پیچ و شیب های زیادی دارد و با ماشین غیر آفرود رفتن کمی مشکل می باشد لذا برای رسیدن به این روستا مسیر هراز و سنگچال بسیار آسان تر است.این روستا اواسط پاییز تا اواخر زمستان خالی از سکنه است و تابستان و بهار محل سکونت مردم ملکشاه و دیوا و مسافران می باشد.

کُردهای ایلامی الاصل ساکنان فیل بند

آنچه برای من به عنوان یک روزنامه نگار جالب بود،تاریخچه ی این روستا است.گویا قدمت این روستا به 800 سال پیش برمی گردد اما نزدیک به 350 سال پیش به دستور پادشاه وقت صفوی حدود 3000 خانوار از کردهای (ملکشاهی ایلام) به این منطقه کوچ داده می شوند.موضوعی که خیلی نظر من را به خود مشغول کرده بود،نام خانوادگی همه روستانشینان بود که با پسوند و یا بدون پسوند«ملکشاهی»بود که نشان از هویت تاریخی این مردم را یدک می کشید.

محمد از اعضای دهیاری روستا در پاسخ به این سوال من که چند خانوار در فیل بند زندگی می کنند،توضیح داد:نزدیک به 1400 خانوار، دائما در حال آمد و رفت به روستا هستیم.

او گفت:قشلاق ما در شهرستان بابل بند پ غربی روستای دیوا ملکشا است که بهار و تابستان و تا اواسط پاییز به اینجا نقل مکان می کنیم و در فصل پاییز و زمستان به آنجا می رویم.

مرتضی یکی دیگر از اهالی فیل بند است او می گوید:ما خود را کُرد می دانیم و به فرهنگمان افتخار می کنیم و هر وقت از هم زبان هایمان به اینجا می آیند با روی گشاده تر از آن ها استقبال می کنیم.

او ادامه داد:تا حالا چند بار به ایلام و منطقه ملکشاهی سفر کرده ام تا بیشتر درباره اجدادم بدانم.همچنین بعد از آمد و رفت ما به ایلام،بسیاری از ایلامی ها به اینجا می آیند و از طبیعت زیبای فیل بند دیدن می کنند.

هر چند ملکشاهی ها خود را کُرد و ایلامی می دانند اما امروز نمی توانند به زبان کُردی صحبت نمایند و گویش آن ها، گویش بابلی است که یکی از گویش‌های مازندرانی است.

علی که قد بلند و سیمای کُردی تر دارد و 45 ساله به نظر می رسد،این گونه درباره فرهنگ کُردها صحبت می کند:کُردها مردمان خونگرم و مهربانی هستند و همواره مهمان را عزیز می دانند.درسال جمعیت زیادی به فیل بند می آیند و ما سعی می کنیم که در اجاره دادن ویلا و یا خدمت رسانی به آن ها هوایشان را داشته باشیم.

او می گوید:ما خانه ها و زمین هایمان را در فیل بند به کسی نمی فروشیم و 90 درصد روستا در اختیار ملکشاهی ها قرار دارد.

از او دلیل این کار را می پرسم،پاسخ می دهد:چرا باید زمین و خانه خود را به تهرانی ها بفروشیم و بعدا بیاییم و برای آن ها کارگری کنیم.پس سنگ در جای خود سنگین است!

اکبر که مشغول کار کردن در باغچه خود است،با لبخندی از من درخواست می کند که چند دقیقه ای مهمانش شوم،او درباره مراسمات و رسومات ملکشاهی ها می گوید:ما سعی کرده ایم که رسوم و رسومات پدرانمان را فراموش نکنیم و در شادی و عزا همچون دیگر کردها رفتار می کنیم.

موقعیت جغرافیایی فیل بند

روستای فیل بند در جنوب غربی بابل ، از جنوب به ییلاق ونه بن ، از جنوب شرقی به روستاهای شیخ موسی و لهه بابل و از شمال غربی به روستای سنگ چال آمل ختم می‌شود. این روستا به دلیل ارتفاع زیاد آن از سطح دریا زمستان‌هایی سخت و با بارش برف سنگین همراه است و شاید یکی از دلایل نام گذاری این روستا هم همین باشد. در تابستان‌ها این روستا دارای هوای بسیار مطلوبی است که پذیرای مسافرانی بسیار و همچنین کوهنوردان می‌باشد.این روستا در دهستان خوش‌رود قرار دارد. فیل‌بند، ییلاق اهالی روستای دیواملکشاه است که از دیرباز در ماه‌های گرم سال به آنجا می‌رفته‌اند.مراتع حوالی فیل‌بند در فصل گرم سال، چراگاه دام‌های اهالی دیواملکشاه‌هاست. فیل‌بند به دلیل سوز و سرما و بارش برف شدید، در طی مدت زمستان از سکنه خالی است.

دسترسی به فیل بند

مسیر ماشین رو که به فیل بن ختم می‌شود، جاده فرعی «منگل- چلاو» در مسیر جاده هراز (یک کیلومتر بعد از اولین تونل بعد از پلیس راه آمل می‌باشد که تماماً آسفالت بوده و جاده‌های اصلی داخل محل نیز آسفالت می‌باشد. یک مسیر دسترسی راه شوسه نیز از ییلاق شیخ موسی بخش بندپی شرقی به فیلبند وجود دارد. راه مال روی «کَرمیناپِی» نیز برای رسیدن به این روستا وجود دارد که از روستای دیوا و حدود ۳۰کیلومتر و جنگلی می‌باشد.