فرشاد پی سوره عضوکمیته مطالعات استراتژیک اقوام نهاد ریاست جمهوری و کارشناس ارشد صدا و سیما در گفت و‌گو با کُردپرس در خصوص آخرین تحولات سوریه ، اظهار کرد:در هفته های اخیر شاهد تحولات بسیاری در منطقه خاورمیانه بودیم.از جمله تحریم ایران، همکاری ترکیه و آمریکا در زمینه سیاسی-نظامی-اقتصادی، کاهش فشار بر عربستان، فشار سیاسی بر رهبران و شورای مرکزی حزب کارگران کردستان ترکیه با نام مخفف PKK و همچنین فشار نظامی بر کانتون مرکزی کُردستان سوریه از سوی ترکیه.
وی ادامه داد:دو نکته بسیار مهم در روند رسیدگی به پرونده کردهای خاورمیانه بودند.از دید بنده تصمیم ایالات متحده آمریکا مبنی بر گشت زنی های مشترک در اطراف کوبانی همراه YPG(یگان های مدافع خلق، بازوی نظامی حزب PYD) اقدام به همین کار با ارتش ترکیه در اطراف منبج نشان از یک سری فرمول های جدید برای حل بحران سوریه محسوب می شود. این اقدامات متناقض با یک اقدام دیرهنگام آمریکا همراه بود و آن فشار نسبی بر Pkk بود.
این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به شیوه برخورد غرب با جریانات کُردی در سوریه و ترکیه، گفت:تناقضی آشکار از تروریستی خواندن PKK در شمال عراق و حمایت از PYD(حزب کردی اتحاد دموکراتیک) در شمال سوریه است. حقیقت امر این است که تفکرات حزبی و ایدئولوژیکی این دو حزب بسیار به هم نزدیک است که گاها گمانه زنی ها به یکی بودن این دو حزب اشاره می کند. حال اینکه فلسفه فکری مشترک اما شکل اجرایی بسیار متفاوتی بین این دو حزب است که سبب می شود از دیدگاه حقوق بین الملل دو صفت متفاوت به این دو حزب داده شود. همین صفت مبنای عملکرد متفاوت غرب و ترکیه در زمینه کُردستان سوریه است.
وی تصریح کرد:غرب این تشکیلات را نه تنها تروریستی نمی خواند بلکه صفت متقابل را یعنی مبارزان علیه تروریسم به آنها نسبت می دهد. مبارزانی که در زمان بی ثباتی کشور سوریه، مدیریت مناطق مسکونی خود در شمال یک کشور جنگ زده را بر عهده گرفتند و با همکاری نیروهای جهانی علیه یک سازمان جهادی تندرو به نام داعش و سایر گروه های ضد بشری جنگیدند. از خود گذشتگی های این مبارزان سبب شده آمریکا، فرانسه و ایتالیا محکم بر سر مواضع خود بایستند و با ایجاد پایگاه هایی در این مناطق، گشت زنی های مشترک و ارسال سلاح و تجهیزات نظامی به صورت انبوه اما در سطح متوسط به این کردها، حمایت خود را اجرایی کنند. در واقع حتی دولت سوریه که حاکم قانونی این سرزمین هاست هنوز اجازه ورود به این مناطق را نیافته است چه برسد به ترکیه که یک کشور متجاوز شناخته می شود.
پی سوره به رابطه ترکیه و امریکا در سوریه و منطقه اشاره کرد و توضیح داد:در روی دیگر سکه سیاست غرب بخصوص آمریکا ما شاهد تحرکاتی با همکاری ارتش ترکیه در غرب رودخانه فرات هستیم. شاید از دید برخی، این گشت زنی های مشترک ارتش های دو کشور عجیب باشد اما در واقع این سیاست هم توجیه عقلانی دارد. ببینید دو کشور عضو ناتو هستند. پیمان مشترک نظامی آتلانتیک شمالی بر یک محور و آن منافع مشترک نظامی بنیان نهاده شده است. این پیمان شاید بر منافع سیاسی و اقتصادی کشورهای عضو تسلط کاملی نداشته باشد اما در وجه نظامی تسط عمل بالایی دارد که نمود کوچک آن در منبج و عفرین است. آمریکا به هیچ عنوان اقدام نظامی علیه ترکیه نمی کند مگر از سوی ارتش ترکیه مورد حمله قرار بگیرد. چیزی که احتمال شدنش بسیار بسیار پایین است و مربوط به بحث عدم برابری و قیاس قدرت دو کشور است.
این کارشناس مسائل سیاسی با بیان سیاست های آمریکا در سوریه، اظهار کرد:بنابراین ما در تحلیل خود واضحا می بینیم که فرمول جدید آمریکا در چند مرحله قابل اجرا است. پس از تصمیم آمریکا برای دخالت در امور سوریه، سفیر وقت این کشور در سوریه، از معترضین در درعا که شهری کوچک در جنوب غرب این کشور بود حمایت کرد و با حضور خود در این شهر، پیام خود را به دولت بشار اسد داد. ادامه گسترش دامنه اعتراضات عمومی و تبدیل آن به یک جنگ داخلی در سال 2011 تا 2015 بخش اول این استراتژی بود. مرحله دوم با جنگ کوبانی و نبرد کردها علیه داعش شکل گرفت که بهانه حضور نیروی های غربی را برعلیه جبهه روسی-ایرانی توجیه کرد.
وی ادامه داد:در مرحله سوم که از سال 2018-2019 خواهد بود، تعدیل دو جبهه کردهای چپ و دولت اردوغان در شمال سوریه از حسکه تا ادلب و عفرین خواهد بود. بدین گونه زمینه همکاری دو متحد غرب در شمال این کشور و زمینه تجزیه یا حداقل خودمختاری و سیستم فدرالی ایجاد خواهد شد. چیزی شبیه به حمله به عراق و سقوط صدام حسین و تشکیل سیستم فدرال این کشور. با این شرایط، زمینه حضور دائمی غرب در منطقه و بهره برداری از منابع غنی نفت و گاز و آب و مواد غذایی سوریه مهیا و ارتش نیرومندی تحت کنترل آمریکا ایجاد خواهد شد. لازمه این امر، عقب نشینی PYD از مواضع چپ در مرزهای چندصد کیلومتری ترکیه و ایجاد حس امنیت در ترکیه و همچنین عقب نشینی دولت و ارتش ترکیه از مواضع تند خود علیه پنتاگون خواهد بود. امری که نیاز به همکاری بخش های مختلف وزرات خارجه و وزارت جنگ آمریکا تحت سلطه کاخ سفید با کردها و ترکهاست.
پی سوره ضمن اشاره به رابطه آمریکا و کُردها در منطقه، گفت:سهم عربستان و روسیه در سوریه هنوز مبهم است اما کردها پس از یک قرن همکاری با دمشق، خواهان سهم بیشتری در این کشور بوده و تمایل دارند از طرف ترکیه به رسمیت شناخته شوند. مسیر پر نشیبی که از سناریوی دستگیری اوجالان در سال 1999میلادی توسط آمریکا و اسراییل تا تعیین جایزه برای کاراییلان،باییک و کالکان ادامه داشته با این تفاوت که شکاف بین آمریکا و کردها در سوریه و ترکیه به حداقل رسیده تا زمینه های برنامه های بعدی آمریکا در ترکیه و ایران شکل بگیرد. آمریکا در تلاش است با بستن مرز سلیمانیه با ایران توسط تحریم ها علیه ایران، از ایجاد ارتباط بین حزب اتحادیه میهنی(PUK) با دولت ایران و اسد در زمینه آینده منطقه جلوگیری کند. نکاتی ای که از چشم رهبران ترکیه دور نمانده و آینده مذاکرات ژنو در مورد سوریه را قطعا تحت الشعاع قرار خواهد داد. شاید ترکیه از رسیدن کردها به مدیترانه جلوگیری کند تا گلوی اقتصادی کردها را در دست بگیرد اما هر گونه نا امنی در ترکیه به معنای احتمال سقوط جبهه ترکیه در سوریه و لغزنده بودن این جاده را ثابت می کند. جاده لغزنده ای که بودن کردستان سوریه را ثابت اما نوع هستی آن را دچار سرنوشتی مبهم کرده است.
نظر شما