به گزارش خبرگزاری کردپرس، با نگاهی به ۳۶۱۵ پست مدیریتی در ایلام که ۲۸۰۷ پست آن در اختیار آقایان و ۶۱۷پست آنرا بانوان به خود اختصاص داده اند و با اندکی تأمل می توان دید که حضور برخی افراد منتسب به تعدادی از شهرستان‌ها کمی پررنگ تر از سایر شهرستان‌هاست.

سهم عادلانه مدیریت بنا بر پتانسیل های موجود هر منطقه می‌تواند اجرای دقیق عدالت اجتماعی را هم به همراه داشته باشد و از طرفی شاید برخی های بر این باورند که در توزیع مدیریت ها، توازن لازم برقرار شده اما با حسابی سرانگشتی می‌توان یافت که برخی مناصب که کلمه مدیریت را به یدک می کشند خیلی در مناسبات قدرت و تصمیم گیری نقش پررنگی را ایفا نمی کنند و اما این را چگونه می توانیم اثبات کنیم؟

به طور مثال مدیرکل دخانیات (در مثال مناقشه نیست) در مقابل معاون استاندار یا مدیر کل جهاد کشاورزی چقدر می تواند تاثیر گذار و چه میزان سهمی در قدرت دارد که بتواند نقش آفرینی کند؟ اگر این هر دوی این انتصاب را در زمره مدیران کل بدانیم این جمله چقدر بر این اصل مترتب است و به ما چشمک می‌زند که:هر دو مدیرند اما این کجا و آن کجا؟

و اما در حوزه پست های بلا تصدی که مجموعاً ۴۸ پست در استان هستند این سؤال ذهن ما را به خود مشغول می کند که چرا مدیران دستگاههای اجرایی این انتصابات را انجام نمی‌دهند که هم پست های بلاتصدی صفر شوند هم با استفاده از نیروهای شهرستان های کمتر برخودار به لحاظ انتصابات، توسعه ای را ایجاد نماییم و هم با جوان گرایی شاخص های این حوزه را بهبود ببخشیم. آیا عدم استفاده از ظرفیت نمی تواند این شائبه را ایجاد کند که مدیران کل برخی پست ها را برای خود نگه داشته اند که در صورت خداحافظی با صندلی مدیریت در آینده آنها را تصاحب کنند؟

رویه ای غلط و نامیمون که امروز جامعه اداری ما با آن دست و پنجه نرم می‌کند ادبیات دهه شصتی است که مدیران به راه انداخته اند و می گویند فلان کارمند 2 سال دیگر بازنشسته است بگذارید با همین پست بازنشسته شود! و این همان عاملی است که عملا دست جوانان را از مدیریت ها کوتاه کرده و با وجود داشتن سواد و برخورداری از علم کافی اما هیچ رزومه ای ندارند و چمبره پیرمردها بر دستگاههای اجرایی، امید و نشاط نسل جوان را گرفته است و با وجود ابلاغ قانون پیرامون عدم استفاده از کسانی که خدمت بیش از ۲۵ سال دارند اما بی قانونی همچنان جاری است.

دستورالعمل اجرایی انتخاب مدیران تصریح دارد " برای استفاده از مدیر عملیاتی با ۳ سال سابقه کار، رئیس گروه - رئیس اداره با ۴ سال سابقه، مدیر میانی (معاون مدیرکل) با ۶ سال سابقه کار و برای مدیریت عامل با ۱۰سال سابقه کار کافی است" اما ظاهراً به استفاده از مسن ها با این استدلال که سابقه کار جوانان کفایت نمی کند یا آنها قراردادی هستند از حضور آنها در سطوح معاونت و... ممانعت می کنند در حالی که به استناد رأی شماره ۱۱۶ تاریخ ۹۴/۲/۲۱ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری مصوبه دولت مبنی بر استفاده از نیروهای قراردادی ابطال نشده و کماکان به قوت خود باقی است.

بخش دیگری از نحوه مدیریت دستگاههای اجرایی در ایلام سنّ مدیریت است. اگر ما سن مدیریت جهت ارائه کیفی خدمات و اجرای برنامه ها را ۳ سال در نظر بگیریم (هر چند از این عدد کمتراست) یعنی یک مدیر هر چه در توان دارد را در پروسه زمانی ۳ ساله به مرحله اجرا می گذارد و بعد از اتمام این دوره برنامه و راهکار جدیدی را که سند توسعه ای در آن نهفته باشد، در چنته ندارد و آن روز، همان موعدی است که روزمرگی سوغات مدیرانی است که بیش از ۳ سال سکان مدیریت اجرایی را در دست دارند.

تزریق خون جدید به رگ های پوسیده، خشک و بی رمق برخی دستگاهها محقق نمی شود مگر با تغییر مدیران و استفاده از جوانان و بانوان برای تحقق برنامه ششم توسعه و خداحافظی با مدیرانی که دغدغه توسعه استان را دست آویزی برای ماندن قرار داده اند و مویه هایی که پشت تربیون هایشان برای عدم توسعه یافتگی ایلام سر می‌دهند اما غافل از آنند که خود آنها مانع بزرگ و سر راه توسعه هستند که به آنها توصیه می کنیم اگر این اشک های نمادین از سر دلسوزی است بروید و استان های برخورداری چون اصفهان را ببینید که آنها برای پیشرفت و آبادانی و توسعه شهرشان، نه دست به دامن نماینده می شوند، نه اقوام و اعوان و انصار و بستگان را به جان مدیر ارشد استان می اندازند، نه میز مدیریت را با قفل های کتابی به خود زنجیره کرده اند، نه دستی می بوسند و نه کادویی می دهند که یک روز بیشتر بمانند، آنها فقط و فقط به توسعه می نگرند چه مدیر باشند و چه نه ...

نویسنده: حسن نجفی، فعال اجتماعی ایلامی