برگزاری انتخابات در چهار بخش شورای اسلامی شهر و روستا یا همان پارلمان محلی، مجلس شورای اسلامی، مجلس خبرگان رهبری و ریاست جمهوری نشان می دهد که توجه به رای مردم و رجوع به آراء عمومی برای تعیین مسئولان در عرصه های مختلف از جمله اهداف بنیادین نظام و انقلاب اسلامی بوده و طی چهار دهه اخیر این مهم با تمامی فراز و نشیب ها دنبال و پیگیری شده است.

هدف از این نوشتار نه بررسی جایگاه و اهمیت انتخابات و نه تحلیل و بررسی در خصوص چگونگی برگزاری این اصل مهم در حکومت داری است، بلکه نیت نگاهی به وضعیت دوره ششم شورای اسلامی شهر و روستا و دو مسئله بسیار مهم خیل عظیمی است که احساس مسئولیت نموده و راهی این عرصه می شوند و دیگری داستان بررسی صلاحیت های از سوی هیات های اجرایی و نظارت و حواشی به وجود آمده بعد از این اقدام است.

نخست باید به این نکته بسیار مهم اشاره نمود برگزاری انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا با همه مشکلاتی که در حوزه قوانین دارد یکی از آزادترین انتخابات در کشور ما به شمار می رود، چرا که مجریان، ناظران و حتی بازرسین این انتخاب خود مردم بوده و در کنار این مهم فیلترها برای حضور افراد به عنوان انتخاب شونده بسیار سهل و آسان است.

البته در کنار تسهیل در میزان حضور افراد به عنوان داوطلب باید به این مهم نیز اشاره داشت که متاسفانه افراد زیادی با نیات متعدد و متفاوت راهی این عرصه سیاسی و اجتماعی می شوند و وقتی که پشت پرده داستان هویدا می شود، باید این افراد را در ردیف تشنگان قدرت دسته بندی کرد، چرا که عده ای زیادی از آنها به دنبال مسائل شغلی و معیشتی خود هستند و خدمت به مردم و تلاش برای کمک به ارتقاء وضعیت شهروندان در درجه اهمیت کمتری برخوردار می شود.

عدم توجه به تخصص، قبلیه گرایی و طایفه گری، نگاه حزبی و باندی به موضوع، دادن وعده های عملی نشده و خارج از چهارچوب قوانین و مقررات جاری، نبود نظارت لازم در خصوص وعده های داده شده و عملیاتی نشده از جمله مهمترین آسیب های انتخابات شورای اسلامی در مناطق شهری و حتی روستایی است و به همیمن دلیل متاسفانه نگاهی به برگزاری انتخابات این حوزه طی پنج دوره گذشته در مناطق شهری و روستایی استان کردستان نشان می دهد که شوراها در اکثر مواقع نه تنها تسهیل گر مسائل شهری و روستایی نبوده اند، که خود به یک معضل جدی تبدیل شده اند که البته برای اثبات این مهم باید به سرنوشت انتخابات شهردار سنندج در دوره سوم، رفت و برگشت تعدادی از اعضای شورای شهر سنندج به دلیل تخلفات مالی در اواخر دهه 80، سریال بی پایان و تکراری انتخاب شهردار در شهرهای مختلف از جمله مریوان، سقز و حتی بانه و یا انحلال شورای شهر در شهرهای کوچک این استان اشاره کرد.

در کنار این معضل و مشکل جدی در دوره ششم رکوردی دیگر به وضعیت فعالیت اعضای شورای اسلامی در مناطق شهری استان کردستان اضافه شده است و بر اساس اخبار غیررسمی و بر اساس آنجه که در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود، بیش از 90 درصد از اعضای شورای دوره پنجم از سوی هیات های نظارت ردصلاحیت شده اند که فارغ از دفاع از عملکرد این هیات ها، بار دیگر این مسئله را به ذهن متبادر می کند که متاسفانه عملکردها به گونه ای بود که ناظرین مجبور به ثبت این رکورد از سوی خود شده اند.

بعد از این میزان از ردصلاحیت ها از سوی هیات های نظارت شهرستانی برای دوره ششم شورای اسلامی شهرهای کردستان، این روزها عده ای میدان دار شده و هیاهوی واویلا سر می دهند که اگر فلانی و فلانی نباشند دیگر انتخابات آزادانه نیست و مردم در آن شرکت نمی کنند و گویا آسمان به زمین می رسد و شهرهای کردستان از نعمت این همه شورای متخصص بی بهره می شوند که البته دیدن وضعیت با این نوع عینک ظلم به مردمی است که سالها در انتظار وعده های عملیاتی نشده افراد چشم انتظار چشیدن خدمت هستند.

نگاهی اجمالی به وضعیت شهرداری های مختلف استان کردستان به عنوان یکی از اولیه ای ترین محل بروز و ظهور عملکرد اعضای شورای اسلامی شهرها نشان می دهد که متاسفانه این روزها شهرداری های استان با چالش های جدی مواجه هستند و عده ای از شهرداری ها حتی توانایی تامین حقوق و دستمزد پرسنل خود را ندارند و همواره چشم آنها به دست دولت دوخته شده تا از محل حداقل اعتبارات عمرانی دولتی بهره مند شوند.

از سوی دیگر بررسی وضعیت خدمت رسانی اعضای شورای اسلامی شهرهای کردستان در سایر بخش های اجتماعی، فرهنگی و هنری، تفریحی و رفاهی، زیست محیطی و عمرانی هم پیش کش چرا که هم اکنون شهرهای استان از نبود زیرساخت های مناسب در تمامی این بخش رنج می برند و به همین دلیل نیازی به مقایسه وضعیت فعلی از سالهای قبل از آن نیست.

بدون شک برگزاری انتخاباتی پرشور به ویژه در حوزه شورای اسلامی شهر و شهر آن هم با مشارکت همگان یکی از نیازهای لازم در راستای تقویت مدیریت شهری است، ولی نباید سرنوشت این مهم را با مسائل حزبی و باندی گره زد، شورای اسلامی شهر و روستاها باید به عنوان پل ارتباطی بین مردم و مسئولان در تلاش باشند تا ضمن بیان مطالبات به حق مردم، به دنبال ایجاد فضایی گفتمانی برای توسعه همه جانبه شهر و دیار خود باشند ولی متاسفانه گویا این داستان در کردستان تغییر کرده و بخش زیادی از افرادی که راهی پارلمان محلی شده اند، ابتدا به فکر وضعیت معیشتی و اشتغال خود هستند و توجه به مردم در درجه اهمیت پایین تری قرار می گیرد.

* روزنامه نگار