آمریکا به سرعت به اوج محدودیت های خود در ایجاد توازن میان ترکیه و کردها در شمال سوریه خواهد رسید. آمریکا به زودی مجبور خواهد شد تا میان کردهای سوریه، همکار واشنگتن در جنگ با داعش و ترکیه، متحد عضو ناتوی خود یکی را انتخاب کند.

دلیل واضح برای نمایان شدن پایان این داستان، تشدید یورش های ترکیه علیه نیروهای کرد در شمال سوریه است. از نظر ترکیه، کردها اهدافی را فراتر از مبارزه با داعش دنبال می کنند؛ کردهای سوریه برای خودگردانی و ایجاد هژمونی سیاسی مبارزه می کنند.

ترکیه می خواهد روشن سازد که دنبال کردن چنین آمال و آرزوهایی را از سوی کردهای سوریه تحمل نمی کند و به نظر می رسد که آماده است دست به تهاجم گسترده ای در مناطق تحت کنترل کردهای سوریه بزند و زندگی نیروهای آمریکایی را که همراه نیروهای کرد هستند، به مخاطره بیاندازد.

تهاجمات نظامی پیشین ترکیه در سوریه در منطقه کردنشین عفرین در شمال سوریه اتفاق افتاد و نیروهای آمریکایی در آنجا حضور نداشتند. ترکیه این بار مناطق نزدیک به منبج در شمال شرق سوریه را هدف قرار داده که نیروهای آمریکایی نیز در کنار نیروهای کرد سوریه مستقر شده اند. آنکارا با دنبال کردن این استراتژی تهاجمی امیدوار است آمریکا به شراکت نظامی خود با نیروهای کرد سوریه پایان دهد.

استراتژی آمریکا در سوریه از اساس بر دو ستون استوار است: محدود کردن نفوذ ایران و شکست کامل داعش. به دلایل روشن، تسهیل انتقال سیاسی در دمشق سومین و غیرواقعی ترین هدف آمریکا در سوریه است.

حکومت بشار اسد به لطف حمایت های روسیه و ایران، کنترل خود را بر پیشتر مناطق سوریه تحکیم کرده است. مشکل آمریکا این است که می خواهد با هزینه ناچیزی به دو هدف اصلی خود در سوریه دست یابد.

بعد از جنگ بی پایان در افغانستان و شکست در عراق، واشنگتن تمایلی ندارد وارد ماجراجویی نظامی دیگری در خاورمیانه شود به همین دلیل، این ابرقدرت می خواهد به شرکای منطقه ای اتکا کند. این مسئله به این معناست که آمریکا در مبارزه با داعش به نیروهای کرد سوریه و نیز پایگاه نظامی ترکیه به نام اینجرلیک در نزدیکی مرزهای ترکیه وابسته است.

اگر نیروهای کرد سوریه و کشور ترکیه برای همکاری با یکدیگر تمایل داشتند، اتکای آمریکا به آنها به یک استراتژی موثرتر تبدیل می شد. اما واضح است که این طور نیست. مطمئنا در اصل، ترکیه مخالف همکاری با همسایگان کرد خود نیست. علاوه بر آن، آنکارا از رابطه خوبی با اقلیم کردستان عراق برخوردار است و شرکت های ترکی از سرمایه گذاران اصلی در این منطقه در شمال عراق هستند.

اما دولت ترکیه، نیروهای کرد سوریه را وابسته به پ.ک.ک می داند که آن را سازمانی تروریستی توصیف کرده است و آنها از سال 1984 برای رسیدن به خودمختاری در حال نبرد با ترکیه بوده اند. از نظر آنکارا، هیچ فرقی میان نیروهای حزب کارگران کردستان ترکیه یا پ.ک.ک و حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه یا pyd وجود ندارد. آمریکا از مدتها پیش حزب کارگران کردستان ترکیه را سازمانی تروریستی شناخته است اما نیروهای کرد سوریه یا ypg را هویت متفاوتی می داند که هیچ وقت ترکیه را هدف قرار نداده است.

حمایت لجستیکی آمریکا از کردهای سوریه از سال 2014 آغاز شد و در سال 2016 و به دنبال اعزام نیروهای آمریکا به شمال سوریه و تعامل آنها به همکاری کامل و همه جانبه نظامی تبدیل شد. وزارت دفاع آمریکا در تلاش برای مشروعیت بخشیدن به نیروهای کرد سوریه، اقدام به کنار هم گذاشتن نیروهای کرد و عرب سوریه به نام نیروهای دموکراتیک سوریه یا SDF کرد.

قابل پیش بینی بود که ترکیه تحت تاثیر این اقدام قرار نگیرد. آنکارا همانطور که همه جهان اطلاع دارند، می داند که نیروهای دموکراتیک سوریه نیروی غالب در آن هستند و حضور نیروهای عرب در آن فقط برای پوشاندن این مسئله است.

از نظر جغرافیایی، مرکز ثقل همکاری میان نیروهای آمریکا و کردهای سوریه در شمال شرق سوریه است. ترکیه راه جلوگیری از ایجاد کمربند کردی در شمال سوریه را خط قرمز اعلام کردن رود فرات و محدود کردن حضور نیروهای کرد سوریه در شرق سوریه می داند.

همکاری نظامی میان ترکیه و آمریکا در سال 2016 و بعد از عبور نیروهای دموکراتیک سوریه از رود فرات و استقرار در شهر منبج در غرب آن، علیرغم دادن اطمینان از سوی آمرکیا به ترکیه در این مورد به طور چشم گیری کاهش یافت. ترکیه در تلافی این اقدام، اقدام به تصرف منطقه کردنشین عفرین در شمال غرب سوریه طی یک عملیات نظامی گسترده کرد. رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه بعد از تصرف عفرین، اقدام به آغاز طرحی برای تکرار اجرای این عملیات در شرق رود فرات کرد.

اکنون که اقتصاد ترکیه دچار بحران بیشتری شده، اردوغان تمایل بیشتری برای استفاده از کارت ناسیونالیزم علیه کردها در شمال سوریه پیدا کرده است. ارتش ترکیه این ماه اقدام به گلوله باران مواضع نیروهای کرد سوریه کرد که درست در بیخ گوش نیروهای آمریکایی قرار دارند. این اقدام واشنگتن را مجبور کرد طرح ترکیه برای اجرای عملیات نظامی در شرق رود فرات را جدی بگیرد. این مسئله آمریکا را در موقعیت دشواری قرار داده است.

نکته ظنزآمیز این مسئله این جاست که حملات توپخانه ای ترکیه علیه مواضع نیروهای کرد سوریه، درست پس از اجرای عملیات گشت زنی مشترک میان نیروهای ترکیه و آمریکا به عنوان سازشی از سوی واشنگتن در منبج اتفاق افتاده است. به نظر می رسد که آمریکا به انتهای استراتژی ایجاد توازن رسیده است که عبارت است از: سازماندهی عملیات گشت زنی با نیروهای ترکیه در منبج در غرب فرات و همکاری با نیروهای YPG نزدیک به پ.ک.ک در شرق آن.

کاخ سفید مانند همیشه در حالت بحران مدیریت قرار دارد و اقدام این کشور به اختصاص 12 میلیون دلار برای تعقیب رهبران پ.ک.ک از جمله جمیل بایک، مراد قرایلان و دوران کالکان را باید در این راستا تفسیر کرد اما زمان تصمیم گیری جدی فرا رسیده است.

به زودی آمریکا مجبور می شود میان ترکیه و YPG یکی را انتخاب کند. تصمیم گیری معقول و برپایه منافع درازمدت و استراتژیک بر انتخاب ترکیه تاکید دارد. اما فرماندهان میدانی آمریکا در سوریه و استراتژی نظامی در واشنگتن به کردها برای مبارزه با داعش نیاز دارند.

سناریوی ایده آل برای آمریکا متقاعد کردن ترکیه برای ایفای نقش بیشتر در مبارزه با داعش بدون قربانی کردن کردها است. اما این اقدام فقط گفتنش آسان است و اجرای آن مشکل.

منبع: Syndication Bureau

نویسنده: عمر تاشپینار، پژوهشگر ارشد در اندیشکده بروکینز

ترجمه: خبرگزاری کردپرس-سرویس جهان

کد خبرنگار: 40101