به گزارش کردپرس، ماجرای برچیدن مدارس کانکسی و سنگی در استان زرخیز آذربایجان غربی با چندین معدن طلا، بیشتر سبک و سیاق طنز به خود گرفته است تا یک اقدام عملی. سال ها است این موضوع به وعده مسئولان تبدیل شده؛ وعده ای که هر سال اول مهر توسط مسئولان در آیینی با عنوان زنگ مهر! داده می شود و رفته و رفته به فراموشی سپرده می شود.
آذربایجان غربی متاسفانه بنا بر اعلام رییس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور؛ «دارای بیشترین مدارس کانکسی بوده که در گذشته اغلب به جای مدارس تخریبی استان، جانمایی شده است». آمار مدارس کانکسی علیرغم وعده های بی شمار مسئولان و به ویژه استانداران وقت، نه تنها کمتر نشده بلکه سال به سال بیشتر هم می شود. به نحوی که بهمن ماه سال ١٤٠٢ مدیرکل نوسازی توسعه و تجهیز مدارس آذربایجان غربی گفته بود: «در حال حاضر ۳۴۶ مدرسه کانکسی در سطح استان آذربایجان غربی داریم که براساس طرح شهید پناهی حذف مدارس کانکسی با اولویت مدارس کانکسی بالای ۱۰ دانش آموزان را در دستور کار داریم و برای ساماندهی مدارس کانکسی استان یک هزار میلیارد ریال اعتبار نیاز است». این آمار در فروردین ١٤٠٤ از سوی مدیرکل نوسازی و تجهیز مدارس آذربایجانغربی ۳۹۷ کلاس درس کانکسی اعلام شد!
آمارها نشان می دهند ٥١ کانکس در عرض دو سال به تعداد مدارس کانکسی آذربایجان غربی افزود شده و خبری از برچیدن آنها نیست. در حال حاضر نیز برای جبران کمبود فضای آموزشی در استان، به احداث ۸ هزار کلاس درس و ۲۰ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است.
این در حالی است که مدیرکل آموزش و پرورش استان آذربایجانغربی سال گذشته گفته بود: «موضوع مدارس کانکسی در سطح استان پیگیری میشود و طبق برنامه اعلام شده، تا آغاز سالتحصیلی آینده تمامی مدارس کانکسی بالای ۱۰ دانشآموز برچیده شده و تحصیل در مدارس استاندارد انجام خواهد شد».
بر خلاف وعده های داده شده؛ اما مدارس کانکسی در آذربایجان غربی همچنان وجود دارند و از سویی دیگر مدارس نا ایمن هم بخشی دیگر از چالش هایی است که حوزه آموزش و پرورش استان با آن رو به رو است.
سال گذشته وضعیت بسیار نامناسب کانکس هایی که آموزش و پرورش از آنها به عنوان مدرسه یاد می کرد، صدای نماینده سردشت و پیرانشهر را درآورد. کمال حسین پور گفته بود: «کانکس هیچ وقت مدرسه نیست، نمی دانم کانکس مجهز چیست که مسئولان وزارت آموزش و پرورش این همه بر آن تاکید می کنند. کانکس، کانکس است و مجهز و غیر مجهز هم ندارد».
امسال هم آیین نواختن زنگ مهر و آغاز سال تحصیلی جدید (۱۴٠۵-۱۴٠۴) در اول مهر که به صورت نمادین در مدرسه پسرانه شهید چمران ارومیه برگزار شد، دوباره با وعده برچیدن مدارس کانکسی همراه بود.
استاندار آذربایجان غربی در این مراسم اظهار کرد: «طبق برنامهریزی مدارس سنگی و کانکسی تا پایان مهر در استان جمعآوری میشود و خیرین نیز در راستای نهضت مدرسهسازی پای کار بیایند». رضا رحمانی، توسعه عدالت آموزشی و توجه به کیفیت آموزشی را سیاست دولت چهاردهم اعلام کرد و گفت: «در راستای توسعه فضاهای آموزشی، احداث ۸۰۰ مدرسه نیاز استان است تا به استاندارد کشوری برسیم».
او با اشاره به اینکه باید آذربایجان غربی با توجه به پتانسیلهای موجود، جزو ۵ استان اول در حوزههای مختلف شود، اظهار کرد: «وجود ظرفیتهای مرزی، معادن طلا از جمله ظرفیتهایی است که باید از این ظرفیتها برای توسعه استان استفاده شود و نهضت توسعه استان آغاز شده است لذا معلمان نیز در این مسیر همراهی کنند».
حال و روز کنون مدارس آذربایجان غربی در اول مهر ماه ١٤٠٤ نشان می دهد، نه ظرفیت های مرزی و نه معادن طلا هیچکدام نتوانسته اند ذره ای از محرومیت سرانه آموزشی در این استان بکاهند.
هر چند رویای مدارس تازه را رییس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور خرداد ماه امسال در جلسه بررسی مشکلات و کمبود فضاهای آموزشی شهرستان مهاباد به طور کامل از بین برد و گفت:«اولویت رییسجمهور تکمیل و افتتاح مدرسههای در حال ساخت بوده و هیچ پروژه مدرسهسازی جدیدی در دست اقدام نیست»!! برای مثال در مهاباد فعالیت عمرانی ساخت ٣٧ مدرسه به دلیل نبود اعتبارات متوقف شده و چشم امید همان مدارس نیمه تمام هم به خیرین مدرسه ساز است و والسلام.
وعده مدارس کانکسی هم همچون خود کانکس ها پابرجاست و این کودکان محروم آذربایجان غربی هستند که از پلدشت تا سردشت باید در حسرت داشتن یک مدرسه استاندارد و ایمن باشند.
در این اوضاع و احوال شهین جهانگیری نماینده ارومیه در مجلس شورای اسلامی معتقد است:سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور دچار سوء مدیریت شده و کاملا بی برنامه است و برای دسترسی عادلانه و باکیفیت دانش آموزان به فضاهای آموزشی عملکرد موفقی نداشته است لذا انجام تحقیق و تفحص از این سازمان برای بهبود عملکرد آن ضروری است/.
نظر شما