خبرگزاری کردپرس _ بالاخره بعد از چند سال تلاش دست اندرکاران و متولیان مربوطه، "منظر فرهنگی و تاریخی اورامانات/هورامان" به عنوان بیست و ششمین اثر ایرانی در تازه‌ترین اجلاس سالیانه" سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی ملل متحد، موسوم به "یونسکو" در کشور چین ثبت شد.
بدون شک این ثبت در صورت پیگیری مدبرانه توسط مقامات متولی می‌تواند در آینده کمکی (هرچند فعلا نامعلوم) به "توسعه پایدار" این منطقه ثبت شده بنماید. اما همواره یادمان باشد که "حفظ منظر فرهنگی، تاریخی و طبیعی یک ناحیه جغرافیایی خاص"، در درجه اول و قبل از هر کس و نهادی دیگر (از جمله نهادهای بین المللی) برعهده ساکنان و متولیان حاکمیتی آن جغرافیای خاص می باشد.
بدون شک کمک و معاضدت دیگران در این رابطه با هر انگیزه و دلیلی درصورتی می تواند تاثیر گذار و مفید باشد که خود بومیان و ساکنان آنجا آگاهانه آستین همت را بالا زده باشند، در غیر اینصورت، چنین کمک ها و همکاری‌هایی (حتی اگر با نیت خیر نیز باشند) نمی توانند به نتایج مطلوبی منتهی شده و گاها هم نتیجه عکس خواهد داد.
اینجانب به عنوان یک شهروند ساکن در محدوده جغرافیایی "اورامان" یا "هورامان" و کسی که تلاش برای "حفظ سلامت عمومی و سلامت محیط زندگی" را وظیفه شهروندی و حرفه ای خود می دانم، این اقدام "یونسکو" در تصویب ثبت جهانی "منظر فرهنگی و تاریخی اورامانات / هورامان" در روز ۵ مرداد ۱۴۰۰ در خصوص حفظ فرهنگ، تاریخ و طبیعت هورامان را فقط یک "دنده کمکی" تلقی کرده و نه هیچ چیز دیگر، زیرا: تا وقتی که ما خودمان (اعم از شهروندان و متولیان حاکمیتی) نتوانیم زیرساخت‌های مرتبط به این حفاظت همه جانبه را فراهم نماییم ("دنده های اصلی") با "دنده کمکی دیگران" صرفا قادر به حرکت نخواهیم بود.
تا وقتیکه نتوانیم شهروندان آگاه به پروسه همه جانبه حفاطت و عامل عملی به این آگاهی را تربیت کنیم، صرفا با کمک مالی و حتی فکری دیگران به مقصود نخواهیم رسید.
تا وقتیکه خودمان با همت جمعی نتوانیم پسماندها و فاضلاب‌هایمان (یعنی دو عامل اصلی تهدید کننده سلامت عمومی و میراث طبیعی و انسانی منطقه) را به نحو مطلوب مدیریت کنیم، کمک دیگران، هرچند قابل توجه، احتمالا به هدر خواهد رفت.
تا زمانی که فرایند احداث "جاده های بدون متولی" که دامنه ها و حتی ارتفاعات کوهستان های هورامان را زخمی کرده و به انحای مختلف سلامت عمومی را به خطر انداخته و زمینه را برای انقراض تنوع زیستی قابل توجه آن فراهم می آورد، متوقف نشود و جاده های بدون متولی فعلی هم مسدود نشوند، کمک مالی هیچ نهاد بین‌المللی قادر به حفظ آن سلامت و این میراث طبیعی و تاریخی نخواهد بود.
تا زمانیکه "جاده های و راههای مواصلاتی ما ایمن نبوده و از کیفیت استاندارد امروزی بین المللی" برخوردار نباشند، توسعه پایدار منطقه هورامان حتی با کمک دیگران، وهم و خیالی بیش نیست.
تا زمانی که "منشور گردشگری هورامان" در همه شهرها و روستاهای هورامان بدل به یک پلاتفرم رفتاری مناسب برای مردم و گردشگران نشود، بدون شک حضور گردشگران بیشتر در منطقه به مفهوم تخریب و آلودگی بیشتر آن خواهد بود.
تا زمانیکه شهرداری‌ها و دهیاری‌های منطقه بدنبال کسب درآمد از محل ساخت و سازهای نامناسب با جغرافیای منطقه و خلاف معماری گذشته آن باشند ، "هویت فرهنگی" منطقه با کمک پولی دیگران حفظ نخواهد شد.
تا زمانیکه سایت ها و امکانات گردشگری منطقه با فرمتی امروزی شناسایی نشوند و در یک پکیج منسجم و مدرن به دیگران (در سطح ملی و بین‌المللی) معرفی نگردند، کمک دیگران به منظور رونق گردشگری پایدار در منطقه چندان تاثیر گذار نخواهد بود. و تا زمانی که ... .
در پایان هم می‌خواستم از متولیان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی (چه در سطح استان های کرمانشاه و کردستان و چه در سطح مرکزی) بپرسم که چرا "منظر فرهنگی و تاریخی اورامانات / هورامان"؟ و نه "منظر فرهنگی، تاریخی و طبیعی هورامان"؟ بنظرم چنین اسمی در خود نوعی ابهام به همراه دارد و معلوم نیست که هدف از این "ابهام زایی" چیست؟ البته امیدوارم که ناشی از لغزش قلم باشد و نه چیز دیگری!
"هورامان" یا به غلط مصطلح "اورامان" ناحیه‌ای جغرافیایی است که در بخشی از "زاگروس مرکزی" است و ساکنان آن را عموما "هورامی‌ها" و "جاف ها" تشکیل می دهند که اشتراکات بسیار فراوانی از نظر فرهنگی، فکری و روانشناختی با همدیگر دارند.
نظر شما