کرمانشاه دارای تنوع‌ موسیقایی بسیار گسترده ای در بین استان های کشور است تا جایی که پژوهشگران، کرمانشاه را هندوستان ایران می‌نامند. در این میان غرب کرمانشاه و منطقه گوران، مهد تنبور و مقام‌های کُهن آن است و علاوه بر تنبور، موسیقی هوره و بیت‌خوانی و سُرنا و دهل نوازی نیز در این منطقه رواج دارد.
مناطق جنوبی استان کرمانشاه و شهرهای گیلان غرب و اسلام آبادغرب مهد هوره خوانی و بیت‌خوانی هستند که ازموسیقی‌های کُهنِ ایران زمین محسوب می شوند. در شرق استان و مناطق لک‌نشین نیز موسیقی کُهن مور و چمری و سرنانوازی رواج دارد. در مناطق صحنه و کنگاور موسیقی کُهن تنبور و در مناطق پاوه و اوارامانات نیز موسیقی باستانی سیاه چمانه روایت می‌شود.
در استان کرمانشاه، منطقه سنقر و کلیایی مهد نوازندگان سازهای بادی مانند دوزله، سرنا و نرمه‌نای است که زنده یاد استاد امان‌اله طاهری از پیشکسوتان دوزله نوازی در این منطقه بود. مردمان ساکن در سراسر استان های کردستان، کرمانشاه، لرستان و ایلام، استاد طاهری را می‌شناسند و این هنرمند را با صدای سحرانگیز سازش به یاد دارند و در مراسم مختلف شادی و عروسی با ساز ایشان زندگی کرده‌اند.
استاد امان‌اله طاهری، علاوه بر حضور در مراسم‌های محلی و همکاری با گروه‌های موسیقی محلی، طی این سالیان گذشته، بارها در جشنواره‌ها و همایش های برگزار شده در شهرهای تهران، کرمانشاه، سنندج، پاوه و قصرشیرین به عنوان هنرمند پیشکسوت به اجرای مقام‌های دوزله پرداخته و مورد تجلیل قرار گرفته است.
استاد طاهری آخرین بازمانده نسل هنرمندان دوزله‌نواز و خواننده منطقه سنقر و کلیایی بود. از هنرمندان این نسل که پیش‌تر از میان ما رفته‌اند می‌توان به مراد طاوسی، محمدیاوری، استاد مراد، کربلایی کریم، کربلایی احمد، مشهدی سهراب، رمضان کلیایی، محمود (کاولی) و محمدعلی رعیتی اشاره کرد.
استاد طاهری نوازندگی دوزله را از 12 سالگی آغاز کرد و اولین استاد وی مراد طاوسی (دائی‌اش) بود و بعدها نیز از محضر پدر همسرش استاد محمدعلی رعیتی بهره فراوان برد. این هنرمند علاوه بر دوزله، سرنا و نرمه‌نای را هم به زیبایی می‌نواخت و با تکنیک‌های مختلف نوازندگی آشنایی کامل داشت. طاهری در اجرای تکنیک نفس برگردان که از سخت‌ترین تکنیک‌های نوازندگی سازهای بادی است، مهارت فراوان داشت. این تکنیک در اصطلاح کردی به (پینگ خوردن) معروف است.
در زمینه آموزش علاوه بر دو فرزند ایشان به نام یزدان و رسول، بیشتر نوازندگان دوزله در منطقه سنقر و کلیایی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم نزد ایشان شاگردی کرده‌اند.
متاسفانه طی سه دهه اخیر و با ورود کیبوردهای مدرن و ایجاد صداهای جدید، فرهنگ شنیداری مردم به طور شگفت‌انگیزی نزول پیدا کرده است و حضور نوازندگان موسیقی نواحی در مراسم شادی با اقبال کمی روبه‌رو شده‌اند و معیشت و زندگی آنها به شدت تحت تأثیر این بی‌توجهی‌ها قرار گرفته است.
امیدواریم با حمایت دولت از این هنرمندان، دعوت به شرکت در جشنواره‌های مختلف و معرفی هر چه بیشتر آنها چراغ این موسیقی‌های ارزشمند همواره روشن بماند و نوای ساز ایشان همواره تداوم داشته باشد.
استاد طاهری 17 آبان 1399 در 85 سالگی به دیار حق شتافت و ساز خویش را به فرزندان هنرمندش یزدان و رسول سپرد.
روحش شاد و یادش گرامی

*آهنگساز و نوازنده تنبور و پژوهشگر موسیقی