به گزارش کُرد پرس، مینو بدیعی در لایو آموزش مولفه های روزنامه نگاری بحران با محوریت کرونا به صراحت، گفت: در تحلیل درونمایه رسانه ها به ویژه روزنامه ها، نمونه ای فاخر و حرفه ایی از گزارش نویسی پدیده کرونا ویروس وجود ندارد و این ادله ای برای مرگ عیان روزنامه نگاری بحران در صفحات روزنامه ها و خبرگزاری هاست.

این روزنامه نگار باسابقه از جالی خالی روزنامه نگاری بحران در زمان بحران کرونا متاسف شد و از اینکه گزارش نویسان تنها به اخبار پوششی ستاد کرونا باپرداخت عنصر (فراوانی)اکتفا می کنند؛ تاسف خورد.

استاد بدیعی روزنامه نگاری بحران را از پارادایم های جریان ساز با تاکید بر اسناد و داده های معتبر در فرایند گزارش نگاری دانست و از اینکه روزنامه نگاران تنها به برجسته سازی چهره سلبریتی ها در ابتلا و مرگ کرونا ویروس می پردازند؛ انتقاد کرد.

او به جزیزه ای عمل کردن رسانه ملی در پوشش اخبار کرونا ویروس نیز در یک سال گذشته گریزی زد و توصیه کرد که روزنامه نگاران برای خلق گزارش های جریان ساز به میدان سوژه ها بیایند.

بدیعی گزارشگری اجتماعی را مبتنی بر مشاهده عینی، لمس و حس جهان زیسته مردمان بحران زده عنوان کرد و با تلخندی گفت: « من نمی فهم در این روزهای بحران زده کرونایی چرا باید بیمارستان مسیح دانشوری خالی از گزارش نویسان اجتماعی باشد و این یک درد مشترک ، درک نشدنی است»

بدیعی گزارش نویسی بحران را رسالت ذاتی و اجتماعی همه روزنامه نگاران ایران برشمرد و از خبرنگاران رسانه ها خواست در فرایند پوشش و تولید خبر، گزارش و مصاحبه با محوریت بحران به دو عنصر چرایی و چگونگی سوژه ها دقت کنند.

دکتر بدیعی تحلیل تاثیرات اجتماعی، اقتصادی ،سیاسی و فرهنگی کرونا ویروس در جامعه با توجه ارزش فراگیری منفی درحال وآینده این بیماری را مهم عنوان کرد و از روزنامه نگاران خواست با تشکیل خودجوش اتاق روزنامه نگاری بحران از تحمیل صرف آمارهای مسئولان ستاد کرونا عدول کنند.

او روزنامه نگاری بحران را جز لاینفک زندگی انسان ها با توجه به بلایای طبیعی و غیر طبیعی دانست و بر احیای گزارش نویسی آنکت(تحقیقی) و یا میدانی در بحران کرونا ویروس تاکید کرد.

دکتر مینو بدیعی با اشاره به سابقه تجربه روزنامه نگاری بحران جنگ، زلزله و سیل در سه دهه ۶۰، ۷۰ و ۸۰ در ایران به قلم روزنامه نگاران قدیمی، افزود: اصول و تکنیک های روزنامه نگاری بحران مشاهده عینی، داشتن اطلاعات وسیع پیرامون سوژه ، تحلیل آمار درست ، انتخاب درست مصاحبه شونده ها پیرامون سوژه بحران است.

این گزارش نویس حرفه ای، پشت میز نشینی گزارشگران نسل جوان را نکوهش و بر توجه روزنامه نگاران به ارکان مشاهده، مصاحبه و تحقیق پیرامون سوژه های بحران تاکید کرد.

این گزارش نویس قدیمی، عادت به -کپی پست گرایی_ روزنامه نگاران را سرطان رسانه ای توصیف کرد و با تاکید بر این شعر (فروغ فرخزاد) که هیچ صیادی در جوی حقیری که به مرداب می ریزد، مرواریدی صید نخواهد کرد؛ اطمینان داد که قصه امروز گزارش نویسان روزنامه نگاری بحران مصداق همین شعر است.

مینو بدیعی بر اخلاق مداری در فرایند روزنامه نگاری بحران نیز از منظر نظریه پردازان رسانه ای پرداخت و اطمینان داد که احیا و شکل گیری روزنامه نگاری بحران منوط به داشتن سردبیران ، دبیران سرویس قوی و حرفه ای بدون گرایش های سیاسی است که متاسفانه شمار زیادی از سردبیران رسانه ها بدون سابقه روزنامه نگاری تنها به واسطه گرایش سیاسی و حزبی بر صندلی رسانه ها به ناحق تکیه زده اند.

این گزارش نویس روزنامه نگاری بحران در زمان جنگ تحمیلی و زلزله های رودبار و منجیل به صراحت اعلام کرد که امروز صفحه ویژه گزارش نویسی به واسطه اعمال نظر همین سردبیران از روزنامه ها حذف شده است و این یک آسیب جدی در رسانه ها برای خلق گزارش های جریان ساز با قلم روزنامه نگاران مشتاق و حرفه ایی به شمار می رود.

مینو بدیعی شبکه های اجتماعی که بدون سه رکن درستی، روشنی و جامعیت، گوی سبقت جامعه هدف را از رسانه های مرجع ربوده اند تاسف برانگیز خواند و اذعان داشت: خبرهای زرد شمار زیادی از شبکه های اجتماعی مورد نقد کارشناسان حرفه ای رسانه است؛ اما علیرغم هشدارهای زیاد این شبکه ها بدون محابا با افکار عمومی بازی می کنند.

منبع: روزنامه اعتماد