به گزارش کُردپرس، ۱۹ تیر سال ۹۱ اولین جرقه ایجاد نارضایتی‌ها در کُردستان سوریه زد شد و کوبانی اولین نقطه‌ای بود که از کنترل دولت مرکزی درآمد.نیروهای کُرد که با آغاز ناآرامی‌های سال ۲۰۱۱ در سوریه به ساماندهی خود پرداخته بودند،مراکز دولتی و نظامی را به تسخیر خود درآوردند.از همان‌ ابتدا جریان کُردی حزب اتحاد دموکراتیک(PYD)که در سال ۲۰۰۳ تشکیل شده بود و مشترکات زیادی با حزب کارگران کُردستان پ‌.ک.ک دارد ،پس از درگیری‌های جسته و گریخته با ارتش سوریه،طی یک توافق نانوشته‌ با دولت سوریه،وارد شهرهای این منطقه شد و کنترل مقرهای دولتی و مراکز نظامی را در دست گرفت.حزب اتحاد دموکراتیک با استفاده از غفلت گروهای دیگر کُرد و منطق نظامی وارد فاز سازماندهی در شهرهای کُردستان سوریه شد و طولی نکشید با جدا کردن راه خود از گروهای دیگر معارض دولت سوریه،اعلام کرد که همپیمان‌ گروه‌های دیگر معارض نیست و خط سوم منازعه سوریه است.حزب پ.ی.د در این راه با ایجاد کنگره‌ای تحت نام جوامع دموکراتیک (TVDEN) به ایجاد چتری سیاسی برای دربرگیری همه گروه‌های قومی و مذهبی شمال سوریه پرداخت.در این‌ میان همگام با تشکیل خودمدیریتی و سازماندهی ارگان‌های حزبی در شمال سوریه،شاخه نظامی حزب اتحاد دموکراتیک، یعنی یگان‌های مدافع خلق(YPG) اعلام موجودیت کرد.همچنین در بهار سال ۲۰۱۳ یگان‌های مدافع زن(YPJ) تشکیل گردید.

روند خروج ارتش سوریه از مناطق کُردنشین

پس از آنکه در ۱۹ تیر سال 2012 نیروهای دولتی سوریه بعد از جنگ کوتاهی با نیروهای کُرد از کوبانی بیرون رفتند در ۲۱ همین ماه در یک‌ جنگ سخت ارتش سوریه مجبور شد از دیرک دومین شهر بزرگ کُردستان‌ سوریه خارج شود.پس از آن‌ عفرین و شهرهای دیگر نیز از کنترل نیروهای دولتی خارج شد و به دست نیروهای کُرد افتاد.

ایجاد کانتون‌ها

با قدرت گرفتن داعش در عراق،در ابتدای سال ۲۰۱۴ خودمدیریتی کانتون‌های کُردستان سوریه در کانتون جزیره اعلام موجودیت کرد.در آخر پاییز همان سال داعش با تجهیزات سنگین نظامی که از موصل و شهرهای عراق به غنیمت گرفته بود، به کوبانی حمله کرد که پس از نبردی سخت در حالی که تنها یک محله در اختیار نیروهای کُرد باقی مانده بود، با آمدن آمریکا به معرکه سوریه،همپیمانی کُردها با آمریکا در جنگ علیه داعش شکل گرفت و تا امروز هم ادامه دارد.در انتهای سال ۲۰۱۵ مجلس سوریه دموکراتیک(MSD) و کمی پیشتر از آن، ارتش سوریه دموکراتیک موسوم به(HSD) تشکیل گردید.

در بهار سال ۲۰۱۶ سیستم فدرالیسم دموکراتیک در شمال و شرق سوریه اعلام شد و در زمستان‌ سال ۲۰۱۷ شهر رقه توسط نیروهای سوریه دموکراتیک از تصرف داعش آزاد گردید.ابتدای سال ۲۰۱۷ مصادف با هجوم ارتش ترکیه و گروه‌های مسلح همپیمان‌ این کشور به عفرین حمله بود.پس از ۵۸ روز نبرد میان‌ نیروهای کُرد با ارتش ترکیه و مسلحین،سرانجام این‌ شهر به تصرف ترک‌ها درآمد.همچنین در بهار سال ۲۰۱۹ نیز آخرین پایگاه داعش در باغوز دیرالزور توسط کنترل نیروهای کُرد-عرب کنترل گردید.

دلایل مخالفت کُردها با دولت مرکزی

کُردها دلایل متفاوتی از قبیل، سیاست نابرابری در حکومت سوریه،فاقد شناسنامه بودن درصد زیادی از کُردهای سوریه،نادیده گرفتن‌حقوق کُردها،تعریب مناطق کُردی،ایجاد کمربند عربی در نواحی کردنشین،توافق ادنا در شال ۱۹۹۸ میان ترکیه و سوریه در خصوص قضیه کُردی،اتفاقات سال ۲۰۰۴ در قامیشلو را عامل درگیری و ایجاد خودمختاری در شمال سوریه می‌دانند.آنها امروز اعلام می‌کنند که بدون حضور آن‌ها پروسه سیاسی سوریه محکوم به شکست خواهد بود.

تحرکات ترکیه

اما در سمت دیگر منابع میدانی به کُردپرس خبر دادند که ارتش ترکیه پس از گذشت یک‌ هفته از تحویل گرفتن سامانه موشکی اس-۴۰۰ از روسیه،در امتداد مرزهای شمال سوریه آرایش جنگی گرفته‌ است.به گفته 《شورش امی》 یکی از فرماندهان نظامی (ی.پ.گ) در منطقه مرزی(سریکانی)،ارتش ترکیه نفرات و تجهیزان نظامی سنگین‌ بیشتری را به سه منطقه(سریکانی،گری سپی و کوبانی) گسیل کرده است.به گفته این‌ فرمانده نظامی یگان‌های مدافع خلق،ترکیه در هر اقدام‌ احتمالی نظامی، سعی خواهد کرد با منقطع کردن فواصل میان جغرافیای شمال و شرق سوریه،راه ارتباطی و نظامی کُردها را از یکدیگر قطع کند و در این اقدام‌ روی نقاط دست خواهد گذاشت که جمعیت غیر کُردی زیادتری در آنجا زندگی می‌کنند.براساس پیگیری‌های کُردپرس از منابع محلی و روزنامه‌نگاران این منطقه، ارتش ترکیه شمار زیادتری از تانک‌ها و زره‌پوش‌های خود را به این مناطق فرستاده است و پس از تحویل سامانه اس-۴۰۰ از روسیه، تحرکاتش را بیشتر کرده واین درحالی است که در تمام‌ مناطق تحت حاکمیت خودمدیریتی شمال و شرق سوریه،نیروهای آمریکایی و گروه موسوم به ائتلاف علیه داعش، پایگاه نظامی دارند.