به گزارش کُرد پرس، متاسفانه تمامی این نهاده ها که از محصولات رایج کشاورزی است، در حال حاضر جزء کالاهای وارداتی می باشد. حال اگر دانسته شود که این خوراک طیور در داخل بصورت گسترده و فراوان قابل تولید است و دست هایی در ممانعت تولید آن وجود دارد، آنگاه می توان چهره ای از نوعی مافیای مخوف اقتصادی را در چرخه تولید مواد پروتئینی کشور کشف نمود.

دلایل توجیهی برخی از اعضای مافیای این صنعت این است که کیفیت و ترکیب همه این مواد درداخل کشور قابل استحصال نمی باشد در حالی که با استفاده از فرمول های جدید و ترکیبات این خوراک طیور قابلیت جایگزینی آن در داخل به طور کامل وجود دارد. بعنوان مثال لوبیای صنعتی که در مناطق مختلف جغرافیایی ایران قابل کشت می باشد می تواند جایگزین سویا در کنار دیگر کنجاله های حاصل از کلزا و دیگر دانه های روغنی گردد. این در حالی است که تا کنون وزارت کشاورزی نخواسته و یا نتوانسته است آمایش علمی از تنوع محصولات بومی ایران ارائه بدهد تا گام هایی برای تولید این محصول اساسی داخلی برداشته شود.

از طرف دیگر مشاهده می کنیم که تولید ذرت و کلزا و دانه های روغنی در داخل بسیار سهل الوصول می باشد ضمن اینکه در عصر جهش اطلاعات، عجز علم از ترکیب مواد ابتدائی برای تامین خوراک طیور یک شوخی ابتدایی است. درجایی که سالیانه هزاران تن علوفه و ضایعات کشاورزی از جمله پوشال گندم توسط مدیران ارشد جهاد کشاورزی به شیوه های ماهرانه ای به کشورهای حوزه خلیج فارس قاچاق می گردد چه انتظاری از دغدغه های تولید داخلی می توان داشت که گام های اساسی در این زمینه بردارد؟

شاهد مثال خروج غیر قانونی کلش های گندم از مزارع کرمانشاه بود که تابستان سال جاری با ورود قوه قضائیه متوقف گردید.بنابراین مدیریت تهیه و توزیع نهاده های دامی در کشور یک پدیده هدفمند می باشد که فرد یا طیفی خاص بتوانند از طریق تامین انحصاری آن به ثروت های انبوه دست یابند. جالب است وقتی دانسته شود برخی مدیران ارشد دولت های پیشین واردات انحصاری این محصول را بر عهده دارند به طوری که با اشرافیت کلی بر بازار این محصول آن را از گردونه معمولی خارج و به یک محصول استراتژیک تبدیل کرده اند آنگاه بر مافیایی بودن آن صحه خواهید گذاشت. این گوشه ای از فساد ظاهرشده و فراگیر است که ریشه آن به دوران مدیریت این باند در عرصه های حساس مدیریتی ادوار کشور بر می گردد.

درحال حاضر سویا از عمده ترین مواد تشکیل دهنده خوراک دام و طیور با ارز صادراتی که حاصل ریاضت اقتصادی کشور می باشد در بنادر به قیمت 3300 تومان اعلام می گردد درحالی که این کالای وارداتی از طریق واسطه های واردکننده های انحصاری به هرمقدار که بخواهید به قیمت 15000تومان در بازار مصرف وجود دارد ذرت نیز به عنوان دومین مواد تشکیل دهنده خوراک دام و طیور وضعیتی مشابه سویا دارد.

این یعنی یک جنایت بزرگ اقتصادی که متاسفانه هیچکدام از وزراء صمت و کشاورزی زیر بار این اجحاف بزرگ در حق ملت ایران نمی روند. گلوگاه فساد خیز نهادهای دامی که قیمت مرغ را تعیین می کند یکی ازبغرنج ترین حلقه های غذایی مردم است که همه آحاد جامعه با آن مواجه هستند. این گلوگاه فساد خیز هم ثروت زایی بسیاری برای سودجویان در بر دارد و هم اینکه همه اقشار ضعیف را در فشار و تنگنا قرار می دهد.

در حال حاضر با احتساب تفاوت قیمت نهادهای دامی از بنادر تا بازار مصرف بیش از نیمی از قیمت مرغ موجود در بازار کاذب بوده و این مابه التفاوت مستقیما به جیب دلالان و واسطه های نهادهای دامی واریز می شود. سوال اساسی از متولیان صنعت و تجارت و کشاورزی کشور این است چه عواملی مانع از تاسیس زیر ساختهای تولید این ماده اساسی در کشور می شوند؟ منافع چه کسانی از خود کفایی این محصول به خطر خواهد افتاد؟ ثروت هایی نا مشروعی که از این طریق استحصال گردیده صرف چه جریانی می شوند؟ بنظر اگر دستگاههای نظارتی خصوصا قوه قضائیه بخوبی ورود کند بخش اعظمی از تامین خوراک روزانه مردم از چنگال فاسدان اقتصادی نجات خواهند یافت.