به گزارش کردپرس، روزنامه ایندیپندنت انگلیس گزارشی از روستای کردنشین ژینوار در شمال سوریه تهیه کرده است که همه امور آن توسط زنان انجام می شود و مردان حق ندارند در آن سکونت کنند.

روستای ژینوار از 30 خانه آجری تشکیل شده و بیشتر ساکنان آن که زن هستند به کشت محصولات کشاورزی مشغول هستند. زنان کرد سوری در دو سال گذشته برای دور شدن از آشفته بازار سوریه ژینوار را برای آرام گرفتن انتخاب کرده اند. ژینوار شهر رویایی زنان کرد سوریه نیست اما شاید ماوایی آرام برای نشنیدن صدای جنگ هشت ساله در این کشور باشد.

زینب گراوری، ساکن 28 ساله روستای بانونشین ژینوار درباره علت راه ندادن مردان به این روستا به ایندیپندنت می گوید زندگی ما به خوبی پیش می رود ما به مردان نیازی نداریم. این مکان فقط برای زنانی است که می خواهند روی پای خود بایستند.

زنان این روستا می گویند از دو سال پیش آغاز به ساخت این روستا در چند کیلومتری شهر قامیشلو کرده اند تا با کمک دیگر زنان جوامع مختلف و داوطلبان بین المللی، خود را از قید و بند مردسالاری و سرمایه داری برهانند.

ایندیپندنت می نویسد ساختن روستای بانونشین در سوریه که کیلومترها دور تر از ژینوار، داعش دهها هزار ایزدی را به خاک و خون کشید و زنان و دختران کرد ایزدی را به عنوان جایزه بین اعضا تقسیم می کرد، چیز شگفت انگیزی نیست.

زنان روستای ژینوار می گویند اقدام آنها به ساختن جامعه ای فارغ از وجود مردان ادامه انقلابی است که به گفته آنها با سلاح برداشتن و به جنگ داعش رفتن در سوریه آغاز شد. آنها می گویند می خواهند زنان تحصیل کنند، در کودکی و به اجبار ازدواج نکنند و جامعه را صاحب زنانی قدرتمند و خوداتکا کنند.

ایندیپندنت می نویسد دو خوانش از تاسیس روستای ژینوار می توان داشت: این اقدام پیامی سیاسی دارد و یا این روستا برای زنانی ساخته شده که به پناهگاهی نیاز دارند.

امیره محمد، از ساکنان و بنیانگذاران روستای ژینوار به این روزنامه می گوید یکی از زنان بیوه ای است که شوهر خود را یک سال پیش در جنگ با داعش از دست داد و مجبور شد به همراه 5 فرزندش به پدر و مادرش اتکا کند. او 5 فرزند داشت و درآمدی برای سیر کردن آنها نداشته است. او در ژینوار مانند دیگر زنان به کشت محصولات کشاورزی مشغول است و فرزندانش نیز می توانند به تحصیل ادامه دهند.

در روستای ژینوار، در کنار زنان بیوه، زنانی که طلاق گرفته اند و نیز بانوانی که از دیدن مردها خسته شده اند حضور دارند. مردان می توانند به روستا بیایند اما فقط برای دیدن بستگان. آنها حق اقامت ندارند.

برخی از بانوان مردگریز این روستا حضور در این جامعه کوچک زن سالار را تمرین خودباوری و خوداتکایی می دانند. نسرین قادر یکی از آنهاست. با این حال، او می گوید زندگی در اینجا خسته کننده است.

کد خبرنگار: 40101