در هفته گذشته دانشگاهیان کردستان در مطلبی با عنوان «به چالش کشیدن دموکراسی افلاطونی در دانشگاه کردستان» نقدی بر سازوکار مورد استفاد از طرف مدیریت دانشگاه برای انتخاب رئیس دانشکده کشاورزی وارد نمودند ارزشمند شمردن رای و آراء مردم، امری نیکو در همه نظام های سیاسی مبتنی بر مردم سالاری بوده و هست و در بسته ترین نظام های سیاسی نیز تمایل بر این مهم بود و دوست دارند که نشان دهند هر آنچه می گویند و می کنند به خواست و تمایل مردمانشان بوده است. به طریق اولی تر حتی در استبدادی ترین نظام سیاسی در طول تاریخ، آراء عقلا و دانشمندان با هر هویتی را ارزشمند برشمرده اند و برای این جایگاه امتیازات بسیار قائل بوده اند اما متاسفانه در هزاره سوم در دانشگاه کردستان شاهد ظهور تفکری در تقابل با این ارزش تاریخی و فرا مرزی هستیم.

انتخاباتی در بین بیش از هفتاد عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی و نزدیک به 20 کارمند زبده برای تعیین رئیس دانشکده برگزار و به دلیل قائل نشدن جایگاهی برای خواست دانشگاهیان، حاضر به اعلام شفاف نتایج انتخاب نیستند و از بد اتفاق به تازگی هویدا شده است که ظاهراً کل فرایند یک امر مهندسی شده بوده است و قرار است فردی که از حداقل مقبولیت در دانشکده برخوردار می باشد به عنوان دارنده بالاترین رای برای سمت رئیس دانشکده انتخاب و منصوب گردد. نقل قول های مستند حاکی از این امر می باشد که استاد راهنمایی جناب آقای دکتر ...ع در حال حاضر یکی از مدیران کلیدی وزارت علوم تحقیقات و فناوری می باشد و ظاهراً مدیریت دانشگاه با آگاهی از این امر به جهت کسب حمایت ایشان در استمرار مدیریت خود این سازوکار را طراحی کرده اند.

پیشنهاد می گردد اگر هم بنا به رویه، مشروعیتی برای عقلانیت و آراء دانشگاهیان قائل نیستند حداقل آشکار شعور و اعتماد آنها و صندوق رای را به چالش نکشند. مطلوب تر برای دانشگاهیان و نیز صواب تر برای ایشان اینست که این «ژن خوب» را به خواست و اراده خود منصوب نمایند تا براساس آرائی که وجود خارجی نداشته و ندارد.

(مطالب بیان شده در این مطلب لزوما موضع کرد پرس نیست و این خبرگزاری آمادگی خود را برای انتشار توضیحات مسئولین دانشگاه در این باره اعلام می کند)