استاندار آذربایجان غربی در دیداری به مناسبت روز دانشجو با دانشجویان استان در تهران با تاکید روی اولویت مساله توسعه استان و نقش شکافهای اجتماعی و فرهنگی و تنشهای محصول آنها، خواستار مواجهه ایجابی و مسئولانه با مناسبت ها و یادآوریهای تاریخی آن شده است.
در عکس العملی هماهنگ تعدادی از تریبون های رسانه ای که سابقه ای دور و دراز در فرقه گرایی و نفرت افکنی دارند، با تحریف سخنان وی تلاش دارند، کارزاری دروغین به هدف مرعوب کردن وی راه بیندازند.
آنها برای نیل به هدف خود از تمامی سرمایه ها و داشته های مقوم امنیت ملی و وحدت اجتماعی خرج کرده و انسجام و همدلی مردم را در بالاترین سطح آن مورد هدف قرار داده اند.
برملا کردن سرنخهای این کارزار مسموم و زهرآگین شم سیاسی خاصی نمی طلبد: خیز زودهنگام برخی نمایندگان فعلی و داوطلبان مجلس برای انتخابات سال آینده و عطش انتقام جویی منسوبان مدیریت قبلی استان که نمی توانند با رویه " غیرانتفاعی" مدیریت جدید کنار بیایند، محرک اصلی این هجمه رسانه ای است.
استاندار چه باید بکند؟ اولین گام باید به متون سیاست نامه های قدیم مراجعه و سرفصل اوصاف حاکم را به جد مطالعه کند.
جایی که از اوصافی چون درشتی و نرمی بجا و با هم می گویند و حاکم مطلوب را صاحب السیف و القلم می دانند.
مشخصا اینجا استاندار بجای توضیح و روشنگری برای کسانی که اساسا در جستجوی حقیقت نیستند، باید منافع ملی را اصل قرار داده و به اسکات تریبونهای تفرقه افکن و فرقه گرا بپردازد.
اگر اینان مطابق قوانین موجود خطایی مرتکب شده اند که البته محرز است، نظر به تبعات مهلک آن و اصرار گردانندگان بر تداوم آن در گذشته و اکنون، مناسب ترین کار اعلام جرم و پیگیری قضایی آن است.
روشن است که چنین برخوردی نه مقابله با آزادی بیان است و نه ستیز با صاحبان اندیشه و قلم و از قضا نکوترین پاسداشت برای ارزشهای پیشگفته است.
در هیچ مملکتی مطبوعات و رسانه ها مجاز نیستند اصل و کیان ملت، وحدت و انسجام اجتماعی و همبستگی ملی را از راه تفرقه افکنی و تشویق به فرقه گراییهای قومی و مذهبی، هدف قرار دهند.
نیاز اصلی استان ما توسعه است و این جز در فضایی توام با آرامش و برادری بدست نمی آید. فضایی که به تقویت سرمایه اجتماعی کمک و امید و اعتماد بیافریند.
روشن است که رسانه های موصوف نه تنها در این راستا نیستند، بلکه دقیقا خلاف آن عمل می کنند.
و تا این وضع بردوام باشد و هر کس پستی یا منصب و رانتی خواست، در تنور قوم گرایی و نفرت پراکنی بدمد، حال و وضع این دیار از این بهتر نخواهد شد.
استاندار آذربایجان غربی در دیداری به مناسبت روز دانشجو با دانشجویان استان در تهران با تاکید روی اولویت مساله توسعه استان و نقش شکافهای اجتماعی و فرهنگی و تنشهای محصول آنها، خواستار مواجهه ایجابی و مسئولانه با مناسبت ها و یادآوریهای تاریخی آن شده است.
در عکس العملی هماهنگ تعدادی از تریبون های رسانه ای که سابقه ای دور و دراز در فرقه گرایی و نفرت افکنی دارند، با تحریف سخنان وی تلاش دارند، کارزاری دروغین به هدف مرعوب کردن وی راه بیندازند.
آنها برای نیل به هدف خود از تمامی سرمایه ها و داشته های مقوم امنیت ملی و وحدت اجتماعی خرج کرده و انسجام و همدلی مردم را در بالاترین سطح آن مورد هدف قرار داده اند.
برملا کردن سرنخهای این کارزار مسموم و زهرآگین شم سیاسی خاصی نمی طلبد: خیز زودهنگام برخی نمایندگان فعلی و داوطلبان مجلس برای انتخابات سال آینده و عطش انتقام جویی منسوبان مدیریت قبلی استان که نمی توانند با رویه " غیرانتفاعی" مدیریت جدید کنار بیایند، محرک اصلی این هجمه رسانه ای است.
استاندار چه باید بکند؟ اولین گام باید به متون سیاست نامه های قدیم مراجعه و سرفصل اوصاف حاکم را به جد مطالعه کند.
جایی که از اوصافی چون درشتی و نرمی بجا و با هم می گویند و حاکم مطلوب را صاحب السیف و القلم می دانند.
مشخصا اینجا استاندار بجای توضیح و روشنگری برای کسانی که اساسا در جستجوی حقیقت نیستند، باید منافع ملی را اصل قرار داده و به اسکات تریبونهای تفرقه افکن و فرقه گرا بپردازد.
اگر اینان مطابق قوانین موجود خطایی مرتکب شده اند که البته محرز است، نظر به تبعات مهلک آن و اصرار گردانندگان بر تداوم آن در گذشته و اکنون، مناسب ترین کار اعلام جرم و پیگیری قضایی آن است.
روشن است که چنین برخوردی نه مقابله با آزادی بیان است و نه ستیز با صاحبان اندیشه و قلم و از قضا نکوترین پاسداشت برای ارزشهای پیشگفته است.
در هیچ مملکتی مطبوعات و رسانه ها مجاز نیستند اصل و کیان ملت، وحدت و انسجام اجتماعی و همبستگی ملی را از راه تفرقه افکنی و تشویق به فرقه گراییهای قومی و مذهبی، هدف قرار دهند.
نیاز اصلی استان ما توسعه است و این جز در فضایی توام با آرامش و برادری بدست نمی آید. فضایی که به تقویت سرمایه اجتماعی کمک و امید و اعتماد بیافریند.
روشن است که رسانه های موصوف نه تنها در این راستا نیستند، بلکه دقیقا خلاف آن عمل می کنند.
و تا این وضع بردوام باشد و هر کس پستی یا منصب و رانتی خواست، در تنور قوم گرایی و نفرت پراکنی بدمد، حال و وضع این دیار از این بهتر نخواهد شد.
نظر شما