او غم مردم داشت و پشت هرکدام از آثارش می توان انبوهی از رنج و مرارت را دید. خود می گوید: غمی انسانی از من یک فیلمساز ساخت. در باره روژان نیز گفت: همان نشریەای است که سالها انتظار بودنش را داشتیم.

مرگ حق است اما صدحیف که برای رحیم ذبیحی زود بود و طرحهایش ناتمام ماند. از تهیه فیلمی بنام "روزی، روزگاری شهرمان بانه" حرف می زد که نگاهی به وقایع تلخ روزهای جنگ و بمباران شهر داشت، وقایعی که بخشی از تاریخ فرهنگ پایداری کردستان را می توانست ثبت کند، فراخوان را ما در روژان هم منتشر کردیم اما حیف که دست اجل مهلت نداد و خیلی زود روح بلندش به آسمان پرکشید و همه ما را در غم فقدان خود سوگوار کرد، روحش شاد و راهش پایدار...

منبع روژان