به گزارش خبرگزاری کردپرس، دکتر شهرام مامی در یادداشت خود می‌نویسد:
سازمان بهداشت جهاني، از سال ۱۹۴۶ میلادی برای "سلامت" تعریف سه بعدی زیستی، روانی و اجتماعی را بیان کرده است، اما در بیشتر کشورها دو بعد روانی و اجتماعی سلامت تا حد زیادی به وسیله متولیان سامانه سلامت و حاکمان کشورها نادیده گرفته شده، که البته کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.
از حدود دو دهه پیش WHO نسبت به این بی توجهی زیانبار هشدار جدی داده و به نقش نزدیک به ۸۵ درصدی عوامل روانی- اجتماعی تأثیرگذار بر سلامت اشاره کرده است. به دنبال آن کشورهای توسعه یافته به سرعت راهکارهایی برای اصلاح بهداشت روانی- اجتماعی جوامع خود تدارک دیده و به مرحله اجرا در آورده‌اند.
اما برايم سؤال است كه ما در شرايط كنوني چه ميزان سالم هستيم! و آیا حال روانمان خوب است؟
اين روزها يأس و نا اميدي اجتماعي، كاهش سطح تحمل جامعه و تاب آوري، گسترش آسيب هاي اجتماعي، شكاف نسلي و... تنها بخشي از ضربات شلاق گونه بر پيكره نحيف جامعه است. اين روزها حال جامعه‌ی ما خوب نيست!
بپذيريم كه مردم نيازمند آرامش اند. قبل از آن كه "داد" بزنند، قبل از آن كه "بكشند"، قبل از آن كه "افسرده" شوند و قبل از آن كه "حلق آويز" كنند ون يز قبل از انكه كانون خانوادها خاموش و سرد شود!
بهداشت رواني در جامعه ما كم اهميت و حتي ناديده انگاشته مي شود. بهداشت رواني حالتي از رفاه و آسايش است و بر اساس علم روان شناسي كساني كه بيمار رواني نيستند و علائم بيماري را در رفتار و عملكرد آنها نمي بينيم، حتما و الزاما سالم نيستند! يكي از راه‌هاي سلامت روان دوري از استرس هاي روزانه است.
افسردگي، خودكشي، قتل، خشونت، اعتياد، طلاق، خيانت و... همه نشانه هاي حال بد جامعه است و چه بسيارند اين واژه ها در اين روزهاي جامعه‌ی ما!
اما توجه جدي و ويژه به امر آموزش و آگاه سازي جامعه در مورد سلامت روان، تقويت مهارت‌هاي فرزند پروري و مهارت زندگي و مداخله هاي اجتماعي به منظور كاهش استرس و همچنين تقويت و گسترش سازمان هاي مردم نهاد در امر پيشگيري مي‌تواند تسكيني هر چند اندك در آلام اجتماعي باشد؛ هر چند نقش سياست و مديريت امري هويداست و ما در اين جايگاه قدرتي براي خلق ايده نداريم!
ولي ذكر اين نكته شايد خالي از لطف نباشد كه براي مديريت خوب لازم است كه توجه بيشتري به علم و توليدات علمي شود، اعتماد عمومي باید گسترش داده شده و سرمايه هاي اجتماعي را باید جدي بگيريم و اما اميدواريم با تمام تنگناها، چون خدا هست.
نظر شما