به گزارش کرد پرس، حذف یارانه دهک های بالایی ثروتمند جامعه چیزی نیست که در راستای برقراری عدالت توزیعی و حرکت در مسیر روح اولیه حاکم بر «قانون هدفمندی یارانه ها» کسی با آن مخالفت اصولی داشته باشد. اما شرایط جامعه را هم باید در این میان مورد توجه قرار داد. نقطه مقابل حرف های وزیر کشور این اظهار نظر رئیس کمیته امداد امام خمینی (ره ) است که با تیتر «پوشش ۷۰۰ هزار خانواده جدید در کمیته امداد طی امسال/ افزایش ۱۳ درصدی مستمری مددجویان (2خرداد97 ایسنا)» منتشر شده است.

سخن وزیر کشور دولت دوازدهم که قطعا از یک پشتیبانی برنامه ای برخوردار می باشد در زمانی می تواند خبری مسرت بخش برای جامعه باشد که جامعه در بسیاری شاخصه ها به خودگردانی و استغنای کافی رسیده باشد و نیازی به استفاده از یارانه نداشته باشد، ولی با توجه به شرایط موجود که گوش دولتیان آن را نمی شنود آیا چنین اتفاقی در کف جامعه افتاده است؟ درحالی که رئیس کمیته امداد کشور از افزایش 700هزار خانوار ظرف سال جاری به خانواده مددجویان این نهاد خدمتی خبر می دهد ( البته این آمار قبل از برخواستن موج گرانی های اخیر می باشد) شاخصه های زندگی در کشور به شدت دچار دگرگونی شده و خط فقر به بالاترین سطح ممکن در کشور رسیده است. این درحالی است که درسایه اهمال عامه مدیریت، وضعیت عمده مسئولین یا افراد عادی جامعه فاصله می گیرد فساد غیرسیستمی و پراکنده روح جامعه را می آزارد و دولت اشرافی هم همچنان نظاره گری بیش نیست. چه بسا برخی دولتمردان خود درشکل گیری برخی باندهای فساد مالی دست دارد و متاسفانه هرگونه اظهار نظر و یا اعتراضی را سیاسی جلوه می دهند.

فلسفه یارانه ها این بود که هر دهکی از جامعه که به توانمندی رسیدند به میزان همان توانمندی به دهک های غیر توانمند کمک بشود که سطح زندگی عمومی جامعه به هم نزدیک بشود حال معلوم نیست حذف این سه دهک یارانه جامعه در شرایطی که هیچ اراده ای از طرف دولت بر تولید ثروت ملی وجود ندارد و بیشتر به مصرف ثروت ملی پناه برده اند با چه تفسیری از قانون هدفمندی یارانه ها صورت می گیرد؟ مع الاسف مجلس هم مستاصل تر ازآن است که بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد.