اگر ملاک مسئولان کشور پیشرفت و تعالی و اجرایی کردن سیاست های کلی و اعلانی کشور باشد، توسعه صنایع غذایی در استان کردستان باید به صورت جدی، بدون فوت وقت و اما و اگرهای خسته کننده همیشگی، در دستور کار قرار بگیرد. یکی از اسناد بالادستی مهم و اساسی که همه دستگاه های کشور موظف به اجرایی کردن کامل آن هستند و از نگاه کارشناسان اقتصادی حیات اقتصادی کشور در گرو آن است، سیاست های «اقتصاد مقاومتی» است.

در بند هفتم این سیاست های کلی که 30 بهمن سال 1392 ابلاغ شده است، بر «تأمین امنیت غذا و درمان و ایجاد ذخایر راهبردی با تأکید بر افزایش کمی و کیفی تولید(مواد اولیه و کالا).» تاکید شده است. بر اساس تئوری های اقتصادی نوین اجرایی کردن سیاست های اقتصاد مقامتی یا به قولی «افزایش تاب آوری اقتصادی در برابر تکانه های داخلی و خارجی» یکی از الزامات هر اقتصادی است و یکی از مهم ترین الزامات افزایش این درجه تاب آوری «تامین امنیت غذایی» است. در بند سوم همین سیاست های ابلاغی آمده است: «محور قراردادن رشد بهره‌وری در اقتصاد با تقویت عوامل تولید، توانمندسازی نیروی کار، تقویتِ رقابت‌پذیری اقتصاد، ایجاد بستر رقابت بین مناطق و استانها و به کارگیری ظرفیت و قابلیت‌های متنوع در جغرافیای مزیت‌های مناطق کشور.» باید مورد توجه قرار بگیرد. در بند پنجم هم بر «سهم ‌بری عادلانه عوامل در زنجیره‌ تولید تا مصرف متناسب با نقش آنها در ایجاد ارزش، بویژه با افزایش سهم سرمایه انسانی از طریق ارتقاء آموزش، مهارت، خلاقیت، کارآفرینی و تجربه.» تاکید شده است.

از سوی دیگر« درون‌زا» و «برون‌گرا» بودن روح حاکم بر این سند مهم بالادستی است. با این تفاسیر مسئولان باید برای اجرایی کردن آن از همه ظرفیت های کشور استفاده کنند و ظرفیت های استان کردستان جزء مهمی از این پتانسیل های مهم است که در این سال ها بر اساس شواهد و قراین موجود مغفول مانده است و متاسفانه شواهدی هم مشاهده نمی شود که این غفلت را پایانی آمده باشد.

صنایع غذایی نیاز مهم کشور و ظرفیت مهم استان

استان کردستان بر اساس نظر قطعی کارشناسان اقتصادی می تواند و باید پایتخت صنایع غذایی کشورمان باشد. توسعه این صنعت هم می تواند نیازهای داخلی را تامین کند و هم با توجه به ظرفیت های مهم صادراتی استان بازارهای هدف را هم پوشش دهد. استان کردستان در سال زراعی جاری، رتبه دوم تولید گندم کشور با فاصله ای کم از رتبه اول را دارا بود، از سوی دیگر ظرفیت های تولید مرغ گوشتی، گوشت قرمز، انواع محصولات باغی و ... در کنار بهره مندی از آب و خاک مناسب این استان را از هر حیث شایسته دریافت چنین عنوانی کرده است و آنچه کم است در این میان تنها کمی همت است.

برای نمونه به گفته رییس سازمان جهاد کشاورزی استان کردستان، «سالانه ۸۵ هزار تن گوشت مرغ تولید در استان تولید می‌شود، اما در زمینه فرآوری مرغ نتوانسته‌ایم تاکنون اقداماتی در استان انجام دهیم. سالانه بیش از ۳۵۰ هزار تن سیب‌زمینی در استان تولید می‌شود اما متاسفانه در زمینه فرآوری این محصول سرمایه‌گذاری انجام نشده است.» این فهرست مورد اشاره خالد جعفری را می توان بسیار بیش از این ادامه داد.

سالانه قریب به ۲ میلیون و ۹۰۰ هزارتن محصولات کشاورزی در استان برداشت و تولید می‌شود اما در سراسر استان کردستان به جز معدودی کارخانجات، تحرکی در حوزه صنایع غذایی مشاهده نمی شود. خام فروشی این محصولات و دست کوتاه کشاورزان و دامدارن استان کردستان از ارزش افزوده در این حوزه درد مزمنی است که کسی در هیاهوی های سیاسی این روزگار به فکر مرهمی برای آن نیست.

اسعد محمد امینی، عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان در همایش منطقه‌ای چالش‌های فرآوری تولیدات و محصولات غذایی غرب کشور در این باره گفته بود: «منطقه غرب کشور پتانسیل‌های زیادی در راستای تبدیل صنایع خام به صنایع تبدیلی و ارزش‌افزوده دارد بدون شک از این طریق می‌توان توسعه استان را فراهم کرد. متاسفانه ما بخشی به عنوان فرآوری مواد خامی در استان نداریم و بخش عمده ارزش افزوده و سودآوری واحدهای تولیدی این منطقه از دست می‌رود.»

ظرفیت های کشاورزی استان کردستان یکی از پتانسیل های مهم توسعه کشور است، مسئولان کشوری و استانی باید بدون فوت وقت به دنبال استفاده حداکثری از این ظرفیت ها باشند و نمایندگان مجلس هم باید توان خود را در این حوزه متمرکز کنند. صنعت غذا یکی از صنایع پر سود دنیا است و یکی از راه های مهم نجات استان کردستان از محرومیت کنونی توجه به این بخش است. آقایان مسئول نگاهی به استان های همجوار همین آذربایجان غربی در همین نزدیکی بیندازند و در خلوت خودشان تعداد کارخانجات ساخته نشده ای که باید ساخته می شد در این سال ها را بشمارند. برای رفتن به خواب هم روش مناسبی است.