به گزارش کردپرس، آمریکاییان از جنگ خسته شده اند و این قابل درک است. بنابراین، بر خلاف ادعاهای سیاست های تهاجمی خارجی آمریکا، تصمیم دونالد ترامپ برای خروج نیروهای آمریکا از سوریه نه تنها زود نیست بلکه خیلی دیر هم اتفاق افتاده است.
اما این بدان معنی نیست که آمریکایی ها به راحتی می توانند راه خود را بروند و کردهای سوریه را که همراه ما در مبارزه با داعش بودند تنها بگذاریم تا آسیب پذیرتر از زمانی باشند که ما در سوریه دخالت کردیم. بهترین راه تامین امنیت آنها این است که به همه آنهایی که فرار می کنند اجازه بدهیم به آمریکا بیایند. ما دیگر از این دست آدم های فریب خورده نخواهیم بود.»
ترامپ در جریان سفر اخیر خود به عراق خظاب به سربازان آمریکا در آنجا گفت که نمی تواند به این بازی که «آمریکا می خواهد پلیس جهان باشد» ادامه دهد. وی با اعتراض گفت: « ما برای همه کشورهای جهان می جنگیم بدون این که آنها در جبران آن برای ما کاری بکنند.» جالب است او باید چنین چیزهایی را بیان کند که بسیاری از کسانی که در کشورهایی زندگی می کنند که آمریکا از زمان جنگ دوم جهانی اشغال و بی ثبات کرده، نیز همان را بیان می کنند. آمریکا آنها را برای رسیدن به منافعش به کار می برد و وقتی به اهداف خود رسید آنها را به حال خود وا می گذارد.
جای بحث دارد که کردها که غیرعرب های سنی مسلمان محسوب ی شوند، گروهی هستند که بیشتر از همه مورد سوء استفاده قرار گرفته ان. وقتی بحث به کردها می رسد، آمریکا نصیحت بازرگان بدنام جنگ و وزیر خارجه زمان نیکسون، رییس جمهور آمریکا، هنری کیسینجر پیروی می کند که گفته بود: « به کُردها قول هر چیزی را بدهید، اما به آنها چیزی را بدهید که به دست آورده اند و اگر نتوانستند چیزی به دست آوردند؛ به دَرَک.»
کشورهای پیروزمند غربی در پایان جنگ جهانی دوم به قول خود برای ایجاد یک کیان مستقل برای کُردها پشت پا نهادند و به جای آن کردها را تقسیم کردند. آمریکاییها از آن زمان تاکنون با دورویی از تمایل کردها برای داشتن کیان مستقل سوء استفاده کرده است.
زمانی که آمریکا متحد شاه ایران بود از نیروهای پیشمرگ عراق در تلاش شان به منظور ایجاد خودمختاری علیه رژیم بعث صدام حسین حمایت کرد. اما به محض این که صدام توافق الجزایر را با شاه در سال 1975 امضا کرد، آنها را از سر خود وا کرد و صدام حسین هم ماشین تعقیب خود را علیه کردها به کار گرفت و در اوج تعقیب آنها در پایان جنگ اول خلیج فارس، از گاز شیمیایی علیه آنان استفاده کرد و هزاران زن، مرد و کودک را مسموم کرد.
جورج واکر بوش، رییس جمهور آمریکا بعد از آن جنگ، از کردها و دیگر احزاب اپوزسیون عراق خواست که برای سرنگون کردن صدام به پا خیزند در حالی که خود به درستی مخالف آن بود. با این حال، وقتی آنها به ندای آمریکا با این خیال که بوش پشت آنها خواهد ایستاد، پاسخ مثبت دادند، آمریکا طفره رفت. با این که آمریکا مهمات و نفرات لازم را در اختیار داشت اما کناری ایستاد و در حالی که صدام در انتقام اقدام به کشتن وسیع کردها کرد و در شش ماه 100000 شورشی کرد را از بین برد، فقط نظاره گر بود. حدود یک میلیون نفر به کشورهای همسایه یعنی ترکیه وایران پناه بردند. ایالات متحده بعد از آن اجرای منطقه پرواز ممنوع در منطقه عمدتا کردنشین شمال عراق را علیه صدام حسین آغاز کرد تا در نهایت یک منطقه امن را برای تاسیس منطقه نیمه خودمختار اقلیم کردستان ایجاد کند و این منطقه بعد از دو دهه به مرفه ترین و باثبات ترین منطقه در خاورمیانه جنگ زده تبدیل شده است.
کردهای عراق سریعا و در طی تلاش آمریکا و جورج بوش برای ساقط کردن صدام در سال 2003، خوبی و حمایت آمریکا را جبران کردند. آنها در کنار نیروهای آمریکا جنگیدند و به جورج بوش کمک کردند تا کار پدرش را در عراق تکمیل کند.
کردها بعدا در سوریه به همپیمانان در مبارزه با داعش پیوستند و در این مبارزه از سال 2014 تاکنون سهم عمده را داشته اند. در واقع، دونالد ترامپ در این که می گوید داعش را شکست داده است از نظرهای مختلف اغراق می کند.
آنچه که آمریکا و همچیمانان آن در جنگ با داعش به دست آورده اند بخش زیادی از آن مدیون کردها است. بدون شک کمک کردها با توجه به این که داعش آنها را نیز تهدید می کرد به خاطر غیرخود نبوده است. اما اگر آمریکا با کردها بر عیه داعش ائتلاف نمی کرد کردها برای نابودی داعش با بشار اسد ائتلاف می کردند که آمریکا نمی توانست این را بپذیرد. آنها در عوض به آمریکا و ائتلاف پیوستند و از بشار اسد دوری کردند که در مبارزه با داعش باعث شدند خون و سرمایه زیادی برای آمریکا محفوط بماند.
اگر آمریکا در کنار خروج خود از سوریه کاری برای حفاظت از کردها نکند، نادیده گرفتن سهم بزرگ آنها در این مبارزه است. ترکیه مدتهاست کردهای عراق و سوریه را دشمن دائمی خود می داند زیرا بیم دارد اگر آنها با هم اقدام به تاسیس کیان مستقلی بکنند، آتش احساسات جدایی طلبانه را نیز در میان کردهای ترکیه نیز شلعه ور خواهند شاخت. بنابر این، رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه در پی آماده شدن برای جنگی وسیع علیه کردهای سوریه، نیروهای خود را به طور گسترده ای در طول مرزهای خود با شمال شرق سوریه مستقر کرده است. در واقع، وی این هدف خود را در جریان مکالمه تلفنی با دونالد ترامپ به وی گفته است به همین دلیل است که کردها آمریکاییها را در این مقطع و به خاطر این کار خائن می خوانند و این اقدام آمریکا را محکوم می کنند.
بدون شک، آمریکاییها نمی توانند در سوریه بمانند به همین دلیل هم باید زمینه را برای تخلیه آنهایی که قصد فرار دارند فراهم کنند. فقط دو میلیون نفر کرد در سوریه زندگی می کنند به همین دلیل، شاید برای ما این امکان وجود نداشته باشد که همه آنهایی را که به دنبال جای امنی می گردند جذب کنیم.
اما متاسفانه، ترامپ هیچ نشانه ای بروز نداده که بخواهد این کار را بکند و برعکس اقدام کرده است.
یکی از کارهای ترامپ به عنوان رییس جمهور آمریکا انتشار اعلامیه ممنوعیت سفر مهاجران به آمریکا از کشورهای عمدتا مسلمان و بویژه ممنوع کردن سفر مهاجران سوریه به آمریکا بود. وی همچنین میزان اختصاص داده شده سالانه ورود مهاجران به آمریکا را به شدت کاهش داده و آن را از 110000 نفر به 45000 نفر تقلیل داد و به دنبال آن است که از ورود نیمی از اینها هم جلوگیری کند. در نتیجه، آمریکا در سال گذشته مالی فقط به کمتر از 100 آواره سوری اجازه ورود به آمریکا داده که از میان آنها هم فقط چند تن کرد هستند.
بدتر از آن، ترامپ حتی در آمریکا کردها را سرکوب کرده است. او عراق را از لیست کشورهای ممنوعه در مسئله ورود آوارگان بیرون آورد ولی در ازای اخراج کردن عراقی هایی آن را پذیرفته که نمی خواهد در آمریکا باشند. وی سپس به عنوان بخشی از برنامه ضد جهادی مسلمانان بر مناطق عمدتا کردنشین آمریکا در نشویل و جاهای دیگر تاخت و کردهایی را که دهها سال است در آمریکا زندگی می کنند، به خاطر جرایم کوچک تحت تعقیب قرار داده و آنها را به عراق باز می گرداند و به همین دلیل آنها تحت تعقیب و یا حتی مرگ قرار خواهند گرفت.
ایالات متحده آمریکا در زمان پایان جنگ ویتنام و بعد از سقوط سایگون در سال 1975 ، فورا آمریکاییها و اقوام و خویشاوندان آنها را در جنوب ویتنام تخلیه کرد اما هزاران نفر از ویتامیهای جنوبی را که به آمریکا کمک کرده بودند رها کردند . بسیاری از انها سر از زندانها و یا کمپ های بازآموزی – ان طور که رژیم کمونیستی آن را خطاب می کرد- درآوردند. بسیاری از آنها به دلیل گرسنگی جان دادند و یا مجبور شدند با جان خود میادین مین را پاکسازی کنند. این شوک و شرمساری باعث شد آمریکا سرانجام صدها هزار ویتنامی را که با قایق به سواحل آمریکا پناه آورده بودند بپذیرد.
بنابر این، جالب خواهد بود که ببینیم آیا حمله احتمالی ترکیه به مناطق تحت کنترل کردهای سوریه، وجدان ترامپ را نیز تکان خواهد داد تا در مورد کردهای سوریه نیز چنین اقدامی انجام دهد.
لازم است آمریکا از حضور گسترده نظامی خود در جهان کاهد. اما باید این کار را با فکر و ذکر بیشتری انجام دهد نه آنگونه که اکنون به آن دست زده است. اگر آمریکا نتواند قبل از خروج به پیامدهای آن بیاندیشد و کاری برای آنها نکند، این کار باعث بدتر شدن وضع جهان شده و در اینده مجبور خواهد شد اقدام نظامی بیشتری را در نظر بگیرد.
همان طور که سربازان، همرزمان زخمی خود را جا نمی گذارند، آمریکا نیز نباید کردهای در معرض خطر را پشت گوش بیاندازند.
منبع: نیوزویک
نویسنده: شیخا دالمیا
ترجمه: خبرگزاری کردپرس- سرویس جهان
کد خبرنگار: 40101
نظر شما