جبار مروئی میلان: در حالی که سوریه اغلب عملاً به دو حوزه نفوذ امریکا و روسیه در شرق و غرب فرات تقسیم شده بود و داعش در حال نابودی بود، ترامپ در دسامبر 2018 بطور غیر منتظره ای اعلام کرد که باتوجه به شکست داعش، نیروهای امریکا را از سوریه خارج می کند. این خبر موجبات ناخشنودی و مخالفت بعضی مقامات آمریکا و اسرائیل و نیز متحدان اروپایی (نظیر انگلیس و فرانسه) و نگرانی نیروهای سوریه دموکراتیک (اغلب به خاطر ترس از حملات ترکیه) را فراهم نمود . تا اینکه سرانجام آمریکا در تازه ترین تصمیم خود اعلام کرد که برای تثبیت صلح و ثبات در سوریه حدود 200 و یا بنا به بعضی روایت ها 400 نیرو را در سوریه نگاه می دارد.

این موضوع از جوانب گوناگونی قابل بررسی است. از جمله اینکه به نظر می رسد آمریکا با وجود کم کردن بار نظامی خود در سوریه می خواهد همچنان در تحولات سیاسی و شکل بندی سوریه پسا داعش نقش داشته باشد و میدان را کاملاً به رقبای منطقه ای و جهانی واگذار ننماید.

از سوی دیگر امریکا از زمان اعلام خروج خود از سوریه به دنبال مکانیسم هایی برای حفظ نفوذ خود در سوریه و کمک به متحدان خود از جمله نیروهای سوریه دموکراتیک از طریق جلب همکاری سایر کشورهای اروپایی و حتی کمک های مالی عربستان و کشورهای همراه آن بوده است. سرپرست وزارت دفاع آمریکا پاتریک شاناهان اخیراً برای متقاعد کردن اروپا به اعزام نیرو به سوریه بعد از خروج آمریکا به بعضی کشورهای اروپایی سفر کرد. به نظر می رسد آمریکا با اعلام حضور حداقل نیروی نظامی خود در سوریه، علاوه بر حفظ منطقه نفوذ آن کشور و جلب رضایت اسرائیل و پشت گرمی دادن به نیروهای سوریه دموکراتیک، متحدان اروپایی بویژه انگلیس و فرانسه را به ادامه همراهی با آمریکا و به عهده گرفتن مسئولیت بیشتر در سوریه ترغیب نموده است. به طوریکه امانوئل ماکرون روز دوشنبه در ملاقات با برهم صالح رییس جمهور عراق اعلام کرد پاریس از تصمیم آمریکا برای حفظ شماری از نیروهای نطامی خود در سوریه استقبال می کند. حضور حداقل نیروهای آمریکا ضمن متقاعد کردن همراهی اروپا با آمریکا و به وجود اوردن یک ائتلاف، از بار مالی و نظامی آمریکا در سوریه نیز خواهد کاست.

از طرفی ترامپ اغلب طوری نشان داده است که به وعده های خود عمل می کند. و خروج نیروهای آمریکا با نگاه داشتن حداقل نیرو راه حلی بینابینی است که ضمن اینکه به نوعی نظر ترامپ را تأمین می کند، به عنوان یک گام به عقب پاسخی در برابر نگرانی ها یا منافع مورد اشاره مخالفان خروج از سوریه هم می باشد.

اقدام آمریکا به حفظ حداقل نیرو در سوریه ضمن دادن یک نوع پشت گرمی به نیروهای سوریه دموکراتیک در برابر حملات ترکیه یا دولت سوریه، احتمال فشار بر دولت سوریه برای انجام مذاکرات جدی با مدیریت شمال و شرق فرات و دادن بعضی امتیازات به انان را بیشتر می کند. نگاه ها به سوی ترکیه و مناطق تحت اشغال آن کشور هم احتمالاً زیادتر می شود.

با توجه به اینکه سیاست قدرت های بزرگ هم اغلب این بوده است که از به وجود امدن یک هژمون قدرتمند منطقه ای جلوگیری کنند و اغلب خود نقش موازنه دهنده را بازی می کنند، لذا به نظر نمی رسد آمریکا یا اروپا و حتی روسیه، دست ترکیه را برای پیشروی های بزرگ تر در فضای سرزمینی پیرامون باز بگذارند.