طبیعت همواره زادگاه تفکرات عمیق بشری است و درخت کاری می تواند نمونه کوچکی از تجلی حقیقی سازندگی در سیطره ای وسیع باشد. طوری که اگر ما توانایی انجام کارهای بزرگ برای ساختن دنیایی بهتر را نداریم می توانیم با کاشتن سالیانه حداقل یک درخت و باغبانی کردن در ادامه حیات آن سهمی کوچک اما بسیار موثر از «آباد کردن» دنیای پیرامون داشته باشیم و با این حرکت همواره «آباد کردن» را تمرین و تکرار کرده و به آبادی جهان بیندیشیم.

اگرآب نباشد، اگر درخت نباشد،اگر هوا پاک نباشد شاید درست نباشد که می گوییم کره زمین نابود می شود، زمین برای دفاع از خود به شیوه های دیگری و در رنگ های دیگری جلوه می کند اما بشر از بی آبی، بی در ختی و هوای ناپاک تلف می شود، حالا که اینطور است بشریت برای رهایی از دست گرد بادهای پر غبار، سیل های نافرجام ،هواهای آلوده ،عریانی های بی پایان کویرها ، دشت ها و کوه ها و این همه نازیبایی نیازمند یک اراده فراگیر مردمی در قالب نهضت بزرگ درخت کاری است ،آنچه که باورقلبی و یک حرکت عملی به سوی توسعه و آبادانی است.

در روزگاری که تولید ویرانی و خشونت بخش بزرگی از جهان را فراگرفته است به مناسبت نورسیده های خود درختی کاشته و با دستان پاک کودکانمان درختان سازندگی بکاریم، باید آنها را بیاموزیم که از درختان باغبانی و نگهداری کنند تا در فلسفه زندگی تفکر کنند و در کوچه پس کوچه های ذهنشان به ساخت باغ ، گل و سبزه بیندیشند،هر آنچه که از سوی خالق منان به عنوان بهشت موعود وعده داده شده است.

ما باید سازندگی را از همان نوزادی و کودکی بیاموزیم، چه خوب می شد که در خانواده ها، مدارس، سازمان های مختلف و کل جامعه زنگ سازندگی با شعار هر ایرانی حداقل یک درخت در روز درخت کاری، به صدا در می آمد چیزی که می تواند بنیانگذار توسعه حقیقی در ذهن و باور همه ما آدم ها بشود.

ما نسلی بودیم که درخت همسایگان را می شکستیم و نتیجه این همه عریانی و نابسامانی شد، ساختن را از کاشت یک درخت نه صرفا برای منافع خود بلکه برای همسایگان و دیگر مردم جهان آغاز کنیم و در فلسفه آن بیندیشیم. مین امسال در 15 اسفند روز درخت کاری می تواند زندگی با شرکت در جشن های بزرگ درخت کاری برای شما ،خانواده و جامعه معنای دیگری بگیرد.