به گزاردش خبرگزاری کردپرس، به علت برخورداری از پوشش جنگلي بلوط و چشم اندازهاي زيبا و دره‌هاي شگرف و قرار گرفتن در بين حوزه استحفاظي سه شهرستان ايلام، شيروان چرداول و ايوان همواره مورد توجه بوده است. سوابق نشان مي‌دهد که در اين منطقه کل، بز، قوچ، ميش، خرس، پلنگ و… به وفور زيست می‌نموده‌اند. اما در حال حاضر بعلت تعارض‌هاي فراوان، اين منطقه از وجود چنين گونه‌هاي با ارزشي محروم شده يا بصورت لکه‌اي و اندک در آن زيست مي‌کنند.

بررسي‌ها نشان مي‌دهد که بيشترين آسيب و تخريب منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ طي سي سال گذشته صورت گرفته است، ولي کماکان بخاطر شرايط پستی و بلندی و غنای طبیعی از جايگاه زيستي با ارزشي برخوردار مي‌باشد. بدین دلیل از طرف اداره کل حفاظت محيط زيست استان ايلام از سال 1363 تا 1375 به مدت 13 سال بعنوان منطقه شکار و تير اندازي ممنوع تحت حفاظت و کنترل بوده است. سپس به منظور احياء حيات وحش و پوشش گياهي ضمن تغيير حدود از سال 1375 و بر اساس مصوبه شماره 154 شوراي عالي حفاظت محيط زيست به منطقه حفاظت شده ارتقاء يافته و در فهرست مناطق چهارگانه سازمان حفاظت از محیط زیست در آمده است.

موقعيت جغرافيايي

منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ در استان ايلام بين N3330 الي N3350 عرض شمالي و E4615 الي E4640 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن 29146 هكتار مي باشد. منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ در شمال استان ايلام و در بين سه حوزه استحفاظي شهرستان‌هاي ايلام، شيروان چرداول و ايوان قرار دارد. وسعت منطقه 33 هزار هکتار و بصورت کوهستاني با پوشش جنگلي است. این منطقه در طول شرقي 46 درجه و 18 دقيقه تا 46 درجه و 37 دقيقه و عرض شمالي 33 درجه و 36 دقيقه تا 33 درجه و 45 دقيقه واقع شده است.

حد و حدود قانوني
حد و حدود منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ به شرح ذيل تعيين شده است:

شمالاً: از دره شاه قلندر شيروان به طرف غرب در منتهي‌اليه زمين‌هاي كشاورزي و دامنه كوه قلارنگ به ابتداي جاده قلندر – ايلام و امتداد آن در ضلع جنوبي زمين‌هاي متعلق به كارخانه سيمان و در همان مسير تا روستاي سراب كارزان و متصل به جاده جيب‌رو بانكول تا محل تلاقي دره دراز ايوان.

غرباً: از محل دره دراز (سيكندر) به طرف ايوان متصل به زمين‌هاي كشاورزي روستاي سراب و چشمه سفيد تا متصل شود به بريدگي كوه شره‌زول (ميش‌راه) و امتداد آن به زمين‌هاي زراعتي روستاي گله‌جار و دامنه جنوبي كوه ‌واور منجل.

جنوباً: از دامنه كوه واور و منجل در امتداد زمين‌هاي منطقه شمالي (زمين‌هاي دانشگاه ايلام) و امتداد آن تا كمر صاف و پا دامنه كوه‌ها تا متصل شود به ابتداي جاده قلندر و قوچعلي و امتداد آن در خط‌الراس كوه شلم تا مله گون و جاده جيب‌رو ايلام – ميش‌خاص.

شرقاً: در امتداد جاده جيب‌رو ايلام – ميش‌خاص متصل به جاده جديد‌الاحداث حسن گاوداري تا متصل به بريدگي خط‌الراس جاده حسن گاوداري و كوه قلارنگ و امتداد حد واسط دره آبرفتي كوه قلارنگ، كوه سم‌خر تا متصل شود به دره شاه قلندر شيروان.

راه‌هاي ارتباطي
دو ورودي اصلي در جنوب و غرب منطقه حفاظت‌شده مانشت و قلارنگ كه هر دو راه‌هاي اصلي دسترسی به منطقه را تشكيل مي‌دهند عبارتند از جاده اصلي ايلام- سرابله كه از قسمت مركز منطقه و جاده ايلام – ايوان كه از قسمت غربي منطقه عبور مي‌کند. در واقع اين راه‌ها، اصلي‌ترين ورودي‌هاي منطقه را تشكيل مي‌دهند. راه‌هاي فرعي ديگري نيز در منطقه حفاظت شده وجود دارند كه مهمترين آنها عبارتند از جاده تنگ ارغوان- زردآلو آباد، جاده قديم ايلام – سرابله. ساير راه‌هاي فرعي منتهي به پارك، خاكي بوده و در اكثر قسمت‌هاي منطقه وجود دارند. روستاي كارزان در شمال منطقه، روستاي ميش‌خاص در شرق منطقه و روستاي سراب ايوان در غرب از طریق راه فرعي مي‌توانند به منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ دسترسي داشته باشند.

آبادي‌ها و شهرهاي داخل و پيرامون منطقه حفاظت شده
در داخل منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ هيچ گونه آبادي وجود ندارد، اما با توجه به اينكه منطقه مذكور در بين سه شهرستان ايلام، شيروان چرداول و ايوان محصور شده است، در محيط پيراموني آن روستاهاي زيادي استقرار يافته‌اند كه فعاليت‌هاي معيشتي اين روستاها عموماً كشاورزي و دامداري است.
شهر ايلام در جنوب و شهر چوار در جنوب غرب منطقه از جمله نقاط شهري هستند كه در حاشيه منطقه قرار دارند. روستاهاي سراب ايوان، گلزار، كله‌جوب در غرب، سراب كارزان، چشمه پهن، قنات آباد، چشمه رشيد، چشمه خزانه، جوب دراز ميرزابيگي در شمال منطقه، روستاي حسن گاوداري در شمال شرق، روستاي حيدرآباد، زردآلوآباد، داروند و طولاب در شرق منطقه واقع شده‌اند. این روستاها از جمله مهمترين آبادی‌های پيرامون منطقه هستند كه اقتصاد آنها بر پايه كشاورزي و دامداري سنتي استوار است. در داخل منطقه حفاظت شده بخصوص در نواحي مانند چپه سورگه، دو قوله، ميان تنگ، عشاير متحرك وجود دارند كه هرساله به منظور چراي دام، به اين مناطق ييلاق مي‌كنند و به فعاليت‌هاي كشاورزي، باغداري، زنبورداري و دامداري مشغولند. آنها بيشتر در قسمت‌هاي دشتي و بعضاً در نقاط كوهستاني و جنگلي برای چراي دام مستقر هستند.

لازم به ذكر است كه شهر ايلام در حاشيه جنوبي منطقه واقع شده و اثرات زيادي بر محدوده حفاظت شده مي‌گذارد. اهالي اين شهر عموماً از دره ارغوان، تنگ دالاب، ميان تنگ و ارتفاعات منطقه برای استفاده تفرجگاهي و كوهنوردي بهره‌برداري مي‌كنند. علاوه بر آن منطقه تحت تاثير دخالت‌ها و بهره‌برداري‌هاي حداقل 40 روستاي واقع در حاشيه آن است كه تعدادي از آنها كه خيلي با منطقه فاصله ندارند بدليل دسترسی آسان و سريع موجبات تخريب و انهدام پوشش گياهي منطقه را فراهم مي‌کنند. ساير روستاها كه فاصله بيشتري با منطقه دارند صرفاً برای چراي دام از منطقه استفاده مي‌کنند و كمتر در تخريب منطقه نقش دارند.

پستي و بلندي
منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ منطقه‌اي كوهستاني از سلسه جبال زاگرس است که سيماي آن از ارتفاعات خيلي مرتفع و تپه‌‌ماهورهاي ناهمگن و دره‌هاي عميق تشكيل شده است. حدود 70 درصد منطقه را تيپ اراضي كوهستاني، 19درصد را تيپ تپه‌اي و 11 درصد را تيپ اراضي جلگه‌اي مرتفع تشكيل مي‌دهد.
بطور كلي منطقه به هفت واحد هيدرولوژيكي تفكيك شده است. دامنه تغييرات ارتفاعي بين 1105 تا 2650 متر از سطح دريا متغير است (شکل 9). در ارتفاعات مختلف سيماي طبيعي منطقه نيز متفاوت خواهد بود. حداقل ارتفاع منطقه حفاظت شده در اراضي کشاورزي سراب ايوان و حداکثر آن در كوه مانشت قرار دارد. پستي و بلندي منطقه حفاظت شده در تمام سطح منطقه يكسان نبوده و بيش از 70 درصد آن كوهستاني است. كوه‌ها، دره‌ها و صخره‌هاي متعددي كه در سطح منطقه وجود دارند، مناظر بسيار زيبا و بديعي را بوجود آورده‌اند كه از ارزش گردشگري و زيبا شناحتي برخوردار است. تضادهايي كه در شكل و سيماي كوه‌ها و دره‌های منطقه حفاظت شده وجود دارد كه هر كدام از آنها داراي ويژگي‌هاي منحصر به فرد است و با بوجود آوردن شرايط زيستي مختلف و تنوع ميكروكليما، تنوع گياهي منطقه را افزايش داده‌اند. همچنین به لحاظ داشتن منابع آبي (چشمه)، آثار تاريخي، فرهنگي و آثار فيزيكي – طبيعي فراوان جلوه‌هاي زيبایی بوجود آورده كه داراي ارزش‌هاي اكوتوريستي است.

منابع آب
منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ كه در شمال شهر ايلام واقع شده‌ است فاقد رودخانه‌هاي دائمي بوده ولي رودخانه‌هاي فصلی متعددي در سطح آن وجود دارند كه مهمترين آنها رودخانه فصلي ميان تنگ است كه صرفاً در فصل‌هاي پرباران داراي آب بوده و در ساير فصول تقريباً خشك است. همچنين در سطح منطقه چشمه‌هاي زيادي وجود دارند که تعدادي از آنها به منظور تامین آب مورد نیاز باغداري و كشاورزي مورد استفاده قرار مي‌گيرند . وجود برخي چشمه‌ها در ارتفاعات و تشكيل آبشارهاي فصلي بر جاذبه‌هاي طبيعي منطقه افزوده‌ و چشم‌اندازهاي زيبايي را ايجاد نموده‌اند. چشمه‌هاي داخل غار چهل ستون واقع در دامنه كوه قلارنگ بدليل نداشتن راه دسترسي آسان به منطقه مورد استفاده حيات وحش قرار مي‌گيرند و يكي از مهمترين جلوه‌هاي طبيعي منطقه است. چشمه‌هاي ارتفاعات گچان، انبار آب، سيوان، چشمه ژاپني، پا دامنه مانشت، چشمه‌هاي منطقه دالاب، چشمه‌هاي شلم، تازي راه، هيوانان و چشمه سفيد از جمله مهمترين منابع آبي منطقه هستند.

برخي از چشمه‌ها كه در اثر خشكساليها و استفاده‌هاي بي‌رويه دچار تخريب شده بودند در سال‌هاي اخير توسط اداره كل حفاظت محيط زيست استان ايلام مرمت و بازسازي شده‌اند. همچنين در محدودة منطقه حفاظت شده نسبت به نصب و راه‌اندازي دو دستگاه تلمبه ‌بادي در زيستگاه‌هاي دوقوله و بانكول برای استفاده حيات وحش و عشاير بومي منطقه توسط اداره کل حفاظت محيط زيست اقدام شده است. شایان ذکر است که در داخل منطقه حفاظت شده در سال‌هاي گذشته برخي افراد بومي اقدام به احداث باغ نموده‌اند و برای آبیاری، از بسياري منابع آبي بخصوص چشمه‌ها استفاده مي‌کنند و در برخي موارد باعث بر هم زدن سيماي طبيعي منطقه شده‌اند.

گونه‌های گیاهی نادر و در معرض انقراض
در منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ گونه‌هایی یافت می‌شوند که از نظر زیبایی‌شناسی و همچنین خواص دارویی و صنعتی بسیار قابل توجه هستند. ازجمله این گونه‌ها می‌توان به لاله واژگون، آویشن، قدومه، پونه، درمنه، چمن گندمی و چاودار کوهی اشاره نمود.