به گزارش خبرگزاری کردپرس، شهرستانهای دره شهر در استان ایلام و پل دختر در استان لرستان علاوه بر اینکه در دوسوی رودخانه های بزرگ سیمره و کشکان همجوار هم هستند در طول تاریخ بارها سرنوشت و سرگذشت های مشترک داشته اند و با دردهایی مشترک روزگار گذرانده اند.

در حادثه تلخ سیلاب هفته گذشته این دو شهرستان تقریبا به موازات هم روزهای تلخی را سپری کردند و مردم این دو شهرستان در دوسوی این رودخانه ها با سیلاب سهمگینی که به زندگی شان جاری شد روزهای تلخی را تا کنون سپری کرده و خسارات زیادی را متحمل شده اند.

روستای چم مهر در نزدیکی روستاهای شهرستان دره شهر از روستاهایی است که در سیل چند روز اخیر بیشترین خسارات را متحمل شده است. این روستا که گفته می شود بیش از 2500 نفر جمعیت دارد درست در ساحل رودخانه بزرگ کشکان قرار دارد و به همین خاطر در سیل 12 فروردین ماه تقریبا تمام زندگی این روستاییان نابود و خانه هایشان کامل به زیر آب رفت.

طالب رماوندی مستند ساز ایلامی و اهل شهرستان دره شهر به همراه گروه خود یک روز بعد از حادثه سیل با بالگردهای ارتش به میان مردمان این روستا رفته تا زندگی از دست رفته مردم این روستا و غمهای بی پایان اهالی بی سرپناه این روستا را در قالب مستندی به نام « سیل ویرانگر» به تصویر بکشد.

چم مهر روستایی که به طور کامل غرق سیلاب و مردمانش گرفتار سیل شدند

خبرگزاری کردپرس به همین خاطر با این مستند ساز ایلامی درباره ساخت این مستند، پیامدهای سیل بر زندگی این روستا،دغدغه های آنان و سختی هایی که در این چند روز بر زندگی آنان رفته است به گفتگو نشسته که در پی می آید:

طالب رماوندی در آغاز به هدف خود از ساخت این مستند اشاره کرد و گفت: فکر می کنم ما به عنوان انسان درمقابل هم دیگر و رنجها و شادی های هم مسئولیم به همین خاطر من پس از حادثه دردناک سیل در استانهای ایلام و لرستان می خواستم بخشی از توجهات رابه این سمت و در منطقه ای که بیشترین خسارات را دیده است بکشانم.

وی گفت: روز دوم پس از حادثه سیل بود که متوجه شدیم راه ارتباطی زمینی برای رفتن به مناطق سیل زده وجود ندارد. پل گاومیشان که راه ارتباطی ایلام-لرستان و بین شهرستانهای پلدختر و دره شهر است آن طور که همگان در فضاهای مجازی دیدند بعد از حدود ۴۵سال از زمان ساخت آن از بین رفت.

شش روز زندگی با رنج‌های مردم چم مهر

رماوندی به نحوه رفتن شان از دره شهر به روستای چم مهر اشاره می کند و می گوید: پل ارتباطی روستای چم مهر به پلدختر هم در همین سیل از بین رفته بود و مردم این روستا کاملا گرفتار سیل شده بودند و هیچ راه ارتباطی با دنیای بیرون نداشتند. روز دوم پس از حادثه سیل بود که یکی از بالگردهای ارتش به سرپرستی سرهنگ جواد زارع پور و همراهی سروان رجبعلی که از سمت کرمانشاه به استان ایلام آمده بودند درمحل استادیوم ورزشی دره شهر درحال امدادرسانی به روستاهای دره شهر و ماژین به آنها پیوستیم و همراه آنها ابتدا به سمت روستاهای ماژین رفتیم و از آنجا نیز به روستای چم مهر رفتیم وآنجا مستقر شدیم.قبل از رفتن به چم مهر در روز سیزدهم فروردین شاهد تخریب پل ارتباطی گاومیشان بودیم.

وی در ادامه گفت: بعد از استقرار در روستای چم مهر به مدت شش روز در کنار غمها و رنجهای مردم این روستا زندگی از دست رفته شان در اثر سیلاب سهمگین را به تصویر کشیدیم و در این مدت با بسیاری از رنجها و مشکلاتشان خو گرفتیم و با آنها همدردی کردیم.

روزهایی که شاهد ویرانی زندگی یک روستا بودیم

در این چند روز ما شاهد ویرانی مزارع، ویرانی خانه های مردم وساختمانهای آنها، از دست رفتن اسباب و اثاثیه منازل آنان و در مجموع شاهد از دست رفتن امیدواری های این مردم بودیم.

این مستندساز ایلامی در ادامه گفت: روزهجدهم فروردین و بعد از گذشت حدود شش روز از استقرارمان در روستای چم مهر منتظر بالگرد ارتش بودیم که بتوانیم از طریق آن به دره شهر برگردیم اما شرایط جوی اجازه پرواز به خلبان سرهنگ زارع پور نداده بود. آنها بعد از پایان ماموریت شان در ایلام به استان لرستان رفته بودند اما همچنان دغدغه ما را داشتند.

در چنین شرایطی ما مجبور شدیم با قایق های ارتش مستقردر رودخانه کشکان که از داخل روستای چم مهر می گذرد به آنطرف رودخانه برویم و از طریق زمینی به ماژین رفتیم. پل ارتباطی چم گز خوشبختانه در برابر سیل مقاومت کرده بود و از آن طریق به ماژین رفتیم و از آنجا با هلی کوپتر هلال احمر با هماهنگی مهندس محمدنژاد فرماندار محترم دره شهر به این شهر برگشتیم.

دردها و زخم‌هایی که تا سالها در روح و روان این اهالی خواهد ماند

زمانی که به شهرستان دره شهر برگشتیم تصاویری که از سیل در ماژین و روستای چم مهر تهیه کرده بودیم را به شبکه ایلام دادیم و از طریق این شبکه برای مردم پخش شد.

وی گفت: در این مدت پنج یا شش روزه روز سعی کردیم در روستای چم مهر از فاجعه سیل تصویر بگیریم و مستندسازی کنیم. در این چند روز همراه مردم نازک دل و مهربان و آسیب دیده چم مهر در زیر چادرهای هلال احمر زندگی کردیم.

در این مدت از نزدیک شاهد دردها و زخمهایی بودیم که تا سالها در روح و روان این اهالی خواهد ماند، تخریب صد درصدی منازل روستاییان، ویران شدن مدرسه و مسجد روستا و تقریبا تمامی وسایل خانه اهالی روستا از جمله آثار ویرانگر سیل هفته گذشته به روستای چم مهر است.

مردمانی که با از بین رفتن محل زندگی شان همچنان مویه می کنند

رماوندی به موقعیت روستای چم مهر اشاره می کند و می گوید: این روستا با جمعیتی بیشتر از ۲۵۰۰ نفر یکی از جاهای بکر و زیبای لرستان است با مردمانی بسیار مهربان و مهمان نواز که متاسفانه در سیل اخیر ۱۰۰ درصد روستا تخریب و بعضی جاها هم بالای ۸۰ درصد از بین رفته است بطوری که برخی منازل حتی آجر ساختمانی آنها نیز باقی نمانده است. مدرسه و مسجد روستا ۱۰۰درصد تخریب شده اند، برخی ساختمانها حتی آجری هم برایشان باقی نمانده است.

وی در ادامه می گوید: مردم روستا با هشدارهای اولیه ای که در خصوص وقوع سیل از مسئولان و رسانه ها شنیده بودند در زمان وقوع سیل توانسته بودند از مهلکه فرار کنند و در کوههای اطراف پناه بگیرند اما آنها نتوانسته اند با اینهمه خسارات کنار بیایند و در مدتی که ما در کنارشان بودیم بیشتر مردم مرتب گریه می کردند، زنان مویه سر می دادند و مردان هم پریشان شده بودند اما در عین حال هم بسیاری از آنان همزمان به هم روحیه می دادند.

سیلابی که همه زندگی مردم را از بین برده است

رماوندی به زندگی سخت این مردم پس از حادثه سیل اشاره می کند و می گوید: این مردم تقریباً عمده زندگی شان از بین رفته است و به کمکهای بسیاری نیاز دارند. سرویس بهداشتی ندارند، آب آشامیدنی روستا از بین رفته و اکنون آب های معدنی بسته بندی شده مصرف می کنند، غذای عمده مردم کنسروهای لوبیا و کنسرو ماهی است.

از نظر زندگی هم باید گفت آرامش همچنان از زندگی مردمان این روستا رخت بربسته است، شبهای روستا سرد و پتوها برای استراحت و خوابیدن کمیاب است.

این مستندساز در ادامه می گوید: در زمانی که در این روستا بودیم صبح که بیدار می شدیم چهره های سرماخورده و تبخال زده زنان و بچه های روستا را می دیدیم و هر کس به نوعی با مشکل خاصی دست در گریبان بود.

غروبهای غم انگیز برای نظاره کردن زندگی آب برده

وی ادامه داد: غروب که می شد زنان و مردان و جوانان بر بلندای روستا می نشستند و به زندگی آب برده شان نگاه می کردند.

در یکی از این روزها یکی از بچه های روستا پایش در برخورد با لبه تیز یک جسم آهنی زخم شده بود و مادرش می گفت تا صبح گریه کرده است. سروان محسنی از نیروهای ارتش مستقر در چم مهر پایش را با آب شست و با دو انگشت شصت چرک پایش را بیرون کشید و تا حدودی بهبودی پیدا کرد.

این سروان ارتشی کمک زیادی به مردم روستا می کرد، بسته های کمکی هلال احمر که با هلی کوپترهای ارتش می رسید سروان محسنی با کمک مردم بین خودشان تقسیم می کرد.

بیماری ها و مشکلات بهداشتی متأثر از سیلاب

وی به نیازهای ضروری مردم این روستا اشاره می کند و می گوید: از مهم‌ترین نیازهای ضروری این روستا ساخت سرویس های بهداشتی سیار و همچنین ساخت حمام برای زنان و مردان روستا است که امیدوارم به کمک خیرین و مردم و دولت به زودی انجام گیرد را که در نبود حمام من خود دیدم چگونه زنان و مردان در تنگنا قرار گرفته پس از گذشت پنج روز از حادثه سیل مجبور بودند در آب گل آلود رودخانه های فصلی لباسهای بر تن خود را می شستند.

رماوندی به مشکلات بهداشتی و بیماری های متاثر از سیلاب اشاره می کند و می گوید: بیماری های ناشی از نبود آب بهداشتی چند روز پس از حادثه سیل در حال افزایش است و من شاهد بودم که در روز پنجم پس از حادثه سیل تقریبا از هر ۱۰ نفر یک نفر دچار اسهال شده بود. در چنین شرایطی خطر شیوع بیماری های عفونی نیز حتمی است.

وی می گوید: ساخت و بهسازی واحدهای مسکونی دائمی، تجهیز و تهیه سایل خانه از قبیل یخچال، تلویزیون، فرش، بخاری و کولر با توجه به اینکه به فصل گرما نزدیک می شویم و نیز وسایل آشپزخانه از مهم‌ترین نیازهای مردم روستا است.

«سیل ویرانگر» مستندی برای روزهای پس از فراموشی

همچنین لازم است یادآوری کنم با توجه به اینکه یکی از دلایل گاهاً پرخاشگری مردم به دلیل حجم فشارهای آسیب سیل است. مشاوره های فرهنگی و اجتماعی، حضور روانپزشک و روانکاو برای این مردم آسیب دیده در این روزها بسیار ضروری است که من امیدوارم هر کس به هر طریقی که می تواند کمک حال این مردم باشد چرا که روستای چم مهر بسیار غریب و تنها است.

وی در پایان گفت: میزان خسارت وارد شده به این مردم بین 80 تا 100 درصد است که امیدوارم دولت و مردم خیر و نیکوکار پای کار بیایند. نکته مهم اینکه بر اساس آنچه که من متوجه شده ام زندگی این مردم به روستا و اقلیم محل زندگی شان وابسته است و مردم دوست ندارند محل زندگی شان را ترک کنند بنابراین چاره ای نیست که همین روستای محل زندگی شان دوباره بازسازی شود و البته استحکامات لازم برای مقابله با سیلاب هم درست شود تا زندگی بار دیگر به روستای چم مهر بازگردد.

و نکته پایانی در مورد ساخت این مستند این است که ما این مستند را برای روزهای بعد از فراموشی ساخته ایم، زمانی که تب و تاب این روزها کم می شود و آن هنگام این مستند می تواند تلنگری همیشگی برای مردم روستای چم مهر باشد تا هرگز فراموش نشوند.

گزارش و گفتگو: حشمت اله کرمی نژاد