به گزارش کردپرس، آمریکا به دلیل همکاری های نظامی و اطلاعاتی با ترکیه در مقابله با نیروهای پ.ک.ک از سوی کردهای ترکیه مورد انتقاد قرار گرفته است. آمریکا که سالهاست پ.ک.ک را در گروه های تروریستی قرار داده، سال گذشته برای بازداشت سه تن از فرماندهان ارشد پ.ک.ک جایزه تعیین کرد. محافل سیاسی در آمریکا ضمن این که مخالف مقابله ترکیه با پ.ک.ک به دلیل آنچه « درک نگرانی های امنیتی» این کشور می دانند، نیستند اما از این که دولت این کشور با توجه به همپیمانی آن با آنکارا و عضو بودن هر دو کشور در ائتلاف نظامی ناتو، سیاست جایگزینی برای بهتر شدن رابطه دولت با کردها ندارد واشنگتن را مورد انتقاد قرار می دهند.

نشریه نشنال ریویو در تحلیل مفصلی درباره سیاست های خارجی آمریکا در دوره های گذشته بویژه در مورد خاورمیانه و چشم انداز آن برای سال 2020، به بررسی موضع آمریکا درباره کردها و بویژه کردهای ترکیه پرداخته است.

این نشریه نوشت: به نظر می رسد که هدف سیاست خارجی آمریکا این است که ترکیه رفتار بهتری با کردها داشته باشد اما در واقع چنین رویکرد مشخصی مبنی بر این که به ترکیه بگوید با کردها مهربان تر باشد وجود ندارد و این یک نقص در سیاست خارجی آمریکا در ارتباط با کردها و ترکیه محسوب می شود.

این نشریه تاکید می کند که ترکیه همواره کردها و بویژه کردهای داخل این کشور را دشمن همیشگی خود دانسته و حتی اگر دولت های رسمی این کشور برنامه ای برای برخورد با کردها نداشته باشند، دولت های در سایه در این کشور چنین برنامه ای را دنبال کرده اند.

جیم گرافتی، نویسنده این تحلیل معتقد است اگرچه طیف وسیعی از جامعه آمریکا با تشکیل یک کیان مستقل برای کردها مخالف هستند اما طیف وسیعی از جامعه آمریکا بر این باورند ترکیه نباید کردهای سوریه را که نقش مهمی در مبارزه با داعش داشته اند تروریست بخواند.

وی در ادامه به دیدار کوتاه دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا با الهام احمد، از رهبران کرد سوریه اشاره می کند که در دیدار با وی گفت: « کردها را دوست دارم».

تحلیل نشنال ریویو بر این نکته تاکید دارد که سیاست ترک ها پیچیده است و حکومت فعلی در این کشور و بویژه در برابر مسئله کردها مستبدانه عمل می کند که البته این سیاست ناشی از ترس همیشگی ترکیه از جدا شدن کردها از این کشور در جنوب آن است.

نویسنده این تحلیل تاکید می کند یکی از سیاست های آمریکا برای تغییر سیاست ها در ترکیه اعمال فشار بوده و در دوران های مختلف شدت آن متغییر بوده است اما ظاهرا به اندازه ای نبوده که بتواند مثلا در مورد مسئله کردها باعث تغییر رویکرد دولت ترکیه شود.

حرف آخر نویسنده این مقاله این است که سیاست خارجی آمریکا باید روی نزدیک تر کردن کردها و دولت ترکیه و کاهش سطح خصومت میان آنها بویژه از طرف آنکارا باشد.

کد خبرنگار: 40101