به گزارش کردپرس، ارمنی های اقلیم کردستان که درزمان نسل کشی ارامنه توسط ترکان عثمانی به کردهای عراق پناه آورده و در این مناطق ساکن شده اند، در شهرهای مختلف اقلیم و در سالگرد این نسل‌کشی اقدام به برگزاری مراسم یادبود قربانیان کردند.

یروانت نیسان از شخصیت ها و سیاستمداران ارمنی در اقلیم و نماینده پیشین ارامنه در پارلمان کردستان، در این خصوص به سایت رسمی حزب دمکرات کردستان (پارتی) ، گفت که نسل کشی ارامنه توسط ترکان عثمانی یک میلیون و 500 هزار ارمنی بی دفاع را قربانی کرده و به عنوان اولین نسل کشی سیستماتیک و گسترده در جهان به شمار می رود که قوم خاصی را هدف قرار داده بود و امپراتوری عثمانی ارامنه را به فجیع ترین شکل و با هدف پاکسازی نژادی، قتل عام کرد.

وی افزود که گسترده ترین عملیات نسل کشی ترک ها علیه ارامنه در 24 آوریل 1915 آغاز شده و به همین دلیل سازمان ملل این روز را به عنوان یادبود قربانیان این نسل کشی انتخاب کرده است و ارمنی ها در سرتاسر جهان در این روز مراسم یادبود قربانیان نسل کشی را برگزار می کنند.

یروانت نیسان خاطرنشان ساخت که پس از 1915 میلادی بخشی از ارمنی ها به ویژه از مناطق شرناخ که تحت حاکمیت عثمانی بوده، برای فرار از نسل کشی و قتل عام به مناطق کردنشین مجاور و به ویژه زاخو مهاجرت کرده و تاکنون نیز در این مناطق ساکن هستند.

وی تأکید کرد که در حال حاضر بیش از 3 هزار ارمنی در اقلیم کردستان و به ویژه در زاخو و اربیل ساکن بوده و از تمامی حقوق انسانی و آیینی خود برخوردار و در فعالیت های سیاسی و اجتماعی و برگزاری مراسم های ویژه خود، آزادی کامل داشته و دارای یک کرسی نیز در پارلمان کردستان هستند.

این شخصیت فعال و برجسته ارمنی همچنین گفت که دولت اقلیم کردستان چندین کلیسای ویژه ارمنی ها را در شهرهای زاخو، دهوک و منطقه مسیحی نشین عنکاوه در اربیل برای ارمنی ها احداث کرده است.

در سال 1915 میلادی (برابر با 1294 شمسی) در خلال جنگ جهانی اول و با فرصتی که جنگ فراهم آورده بود، امپراتوری عثمانی با برنامه‌ای از پیش تعیین شده، در شب 24 آوریل صدها تن از رهبران سیاسی و روشنفکران ارمنی را دستگیر و به قتل رساند.

بنا بر برخي اقوال تاريخي، پس از آن در فاصله سال‌های 1915 تا 1923 میلادی (برابر با 1294 تا 1302 شمسی) بیش از 1.5 میلیون ارمنی ساکن ارمنستان غربی بر پایه طرح و برنامه‌ریزی مسنجم سردمداران امپراتوری عثمانی و در اجرای سیاست‌ نژادپرستانه حزب حاکم در آن زمان به نام اتحاد و ترقی، ملقب به ترک‌های جوان به قتل رسیدند.

صدها هزار ارمنی با برنامه‌ریزی قبلی به بی‌رحمانه ‌ترین شکل کشته یا تبعید شدند و قتل‌عام، قرار دادن در معرض اوضاع زندگی نامناسب، تقسیم اطفال ارمنی بین گروه‌های دیگر، کوچ اجباری و مهاجرتی که منتهی به زوال قوای جسمی کلی و جزئی آنان شد از جمله اتفاقاتي بود که براي ارمنيان در اين زمان افتاد.

نسل‌کشی یک و نیم میلیون ارمنی در راستای تحقق اهداف ملی‌گرایانه "پان ترکیستی" همچنان از سوی دولت‌های متوالی ترکیه انکار می‌شود؛ اما ارامنه جهان که همواره متأثر از تأثیرات و پیامدهای این فاجعه بود‌ه‌اند، تمامی تلاش خود را وقف اثبات واقعیت تاریخی نسل‌کشی ارامنه و جلوگیری از تحریف تاریخ توسط دولت‌های متوالی ترکیه کرده‌ اند.