به گزارش کُردپرس، در حالیکه سنندج فاقد بسیاری از امکانات موجود در کلانشهرها است اما در حاشیه نشینی با شهرهای بزرگ رقابت می کند.حتی به قولی بر اساس آخرین آمار منتشر شده در این باره (در سال 94) رتبه اول را در این مسئله به خود اختصاص داده است به طوری که نزدیک به 50 درصد جمعیت این شهر در حاشیه شهر ساکن بوده اند. با توجه به سیر طی شده در کشور از نظر اقتصادی و کم کاری مشهود مسئولان مربوطه در این حوزه به نظر نمی رسد در حال حاضر هم وضعیتی بهتر داشته باشد هر چند هنوز به آمار رسمی در این باره دست نیافته ایم. آمار محلات ناکارآمد در شهرهای مشهد، نیشابور، تهران، تبریز، سنندج، مازندران، اصفهان و استان مرکزی بسیار بالاست. در سال های اخیر به علت شرایط اقتصادی نامناسب استان کردستان به ویژه در مناطق روستایی، مهاجرت های بسیاری به شهر سنندج صورت گرفت. با توجه به نرخ بالای تورم در چند ماه اخیر در استان کردستان که در مناطق روستایی به حدود 91 درصد رسیده است و فاصله قابل توجهی با میانگین کشوری دارد و همچنین آمار بالای بیکاری در استان، به نظر می رسد بر میزان حاشیه نشینان شهر سنندج افزوده شود. این در حالی است که باقی شهرهای استان هم وضعیتی بهتر از سنندج ندارند و در کل استان کردستان از نظر جمعیت حاشیه نشین یکی از رتبه های بالای کشور را به نام خود ثبت کرده است. این را اگر در کنار آمار بالای تورم (رتبه اول کشور)، بیکاری سرسام آور (رتبه دوم کشور با شیب صعودی)، آمار درآمد سرانه بسیار پایین (نصف میانگین کشوری) قرار دهیم، بهتر روشن می سازد که کردستان در چه منجلاب معیشتی گیر افتاده اند و مسئولان هم فعلا درگیر کارهای مهم تر در اتاق های فکر خاص خود هستند.

به گفته رئیس انجمن مددکاری کشور فقر، خانواده های بسیاری را به حاشیه شهرها کشانده است.

سید حسن موسوی چلک در گفت و گو با ایران آنلاین می گوید: مسائل اقتصادی، فقر، بیکاری، کمبود امکانات و خشکسالی از مهم‌ترین مسائلی هستند که باعث افزایش این محلات شدند. مهاجرت به حاشیه شهرها زمانی اتفاق می‌افتد که مردم نمی‌توانند معیشت خود را تأمین کنند و برای همین به مناطق دیگر کوچ می‌کنند.

او درباره تفاوت های فرهنگی این محلات با سایر نقاط یادآور می شود: مردم این محلات تفاوت فرهنگی ویژه‌ای با سایر نقاط کشور دارند. نوع زندگی و ساخت مسکن هایشان با مردم عادی تفاوت ویژه‌ای دارد و دارای جمعیت بسیار بالاتری نسبت به وسعت شان هستند. آمار خشونت و بیماری‌ها در این مناطق بالا و آمار بی‌سوادی پایین است. همچنین، انسان‌های بی‌هویت زیادی در کنار مردم این مناطق زندگی می‌کنند و جذب آنها می‌شوند.

موسوی چلک خواستار توجه ویژه به حاشیه نشینان شد و معتقد است: نباید حاشیه نشینان را از حداقل‌های زندگی محروم کرد و خواست ساکت باشند. نمی‌شود که فقط از آنها برای انتخابات دعوت کرد و بعد توجهی به آنها نداشت. بلکه مسئولان باید به صورت ویژه این مناطق را ببینند چون بین آنها افراد آبرومند، خیر و نمازخوان و سالم زیادی وجود دارد.