بعد از آن که ادعاهای تاسیس یک حزب جدید سیاسی از دل حزب عدالت و توسعه (AKP) و طرح اسامی مهمی همچون عبدالله گل، یازدهمین رئیس جمهور و عضو موسس AKP، احمد داوود اوغلو وزیر امور خارجه و نخست وزیر سابق ترکیه و علی باباجان، وزیر سابق اقتصاد ترکیه و معاون سابق نخست وزیر ترکیه قوت گرفت؛ حاکمیت سیاسی ترکیه که در چند سال اخیر نیز آن صلابت سابق را از دست داده است با یک چالش بسیار قوی روبه رو شد. همواره در بررسی اپوزیسیون سیاسی در ترکیه یکی از مهمترین مسائلی که برای تداوم حاکمیت 17 ساله آک پارتی و عدم توانایی اپوزیسیون در شکست دادن این حزب مطرح می شود مسئله گستردگی جریان طرفدارای سیاسی احزاب اپوزیسیون در ترکیه است، در حالی که حزب جمهوری خواه خلق ترکیه (CHP) به عنوان بزرگترین حزب اپوزیسیون ترکیه در غرب و مناطق اژه - مارماره دارای بخش طرفداری گسترده است؛ در بخش های آناتولی مرکزی و شرق و جنوب شرق ترکیه فاقد هواداری قابل توجه است. حزب کُردی دموکراتیک خلق ها (HDP) نیز که در شرق و جنوب شرق ترکیه دارای بخش قابل توجهی از طرفداران منحصر به خود است از طرفداری گسترده در استان های غرب نشین ترکیه به دلیل ماهیت کُردی که دارد محروم است. ولی حزب عدالت و توسعه در واقع تلفیقی از این دو جریان سیاسی است. به خصوص بعد از آن که حزب ملی گرای ترک حرکت ملی ترکیه (MHP) را نیز به سمت خود کشید به یک جریان ملی گرایی ترک نیز دست پیدا کرده است. این حزب که در ابتدای روی کار آمدن خود با ماهیت محافظه کاری و اسلام گرایی خود توانسته بود بخش قابل توجهی را در غرب ترکیه به سمت خود جذب کند با اقدامات بسیار هوشمندانه و استفاده از اسامی مهم کردی توانست به بخش قابل توجهی از جمعیت هوادار در بین کردهای این کشور نیز دست پیدا کند و همین موضوع و عدم وجود یک حزب مشابه با ساختار این حزب در جریان سیاسی ترکیه در 17 سال اخیر آک پارتی را پیروز تمام ادوار انتخابات مختلف کرد. به همین خاطر است که عنوان می شود برای شکست دادن آک پارتی باید حزبی از جنس همین حزب به عنوان اپوزیسیون در ترکیه مطرح شود.

با در نظر گرفتن این مقدمه حال با جدی شدن ایجاد یک جریان سیاسی مشتق شده از دل همین حزب با رویکرد میانه روی که از اقدامات خشن و رادیکال حاکمیت نیز به دور است این موضوع برای آک پارتی و شخص رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه به یک چالش بسیار بزرگ و حیاتی تبدیل شده است که تلاش می کند تا به هر نحوی که شده مانع از ایجاد چنین حزب سیاسی در ترکیه شود. چاره ای که این روزها برای سنگ اندازی و ایجاد مانع در پیش روی این حرکت مهم صورت می گیرد را می تواند ایجاد شورای عالی مشاورین ریاست جمهوری ترکیه بیان کرد. شورایی که برای اولین بار بعد از طرح جدی ایجاد حزب جدید از سوی احمد داوود اوغلو شبانه با امضای رجب طیب اردوغان در دستور کار نهاد ریاست جمهوری ترکیه قرار گرفته و به صورت جدی به پیگیری آن پرداخته می شود.

با نگاه به ساختاری که در حال شکل گیری این شورا است می توان به راحتی حدس زد که هدف از این شورا و تاسیس آن یک نوع "پیشگیری قبل از درمان" و یا "علاج واقعه پیش از وقوع" است. بولنت آرنج عضو موسس آک پارتی، رئیس مجلس سابق ترکیه، معاون نخست وزیر ترکیه که در چند سال اخیر بیشترین تنش ها را با رجب طیب اردوغان نیز داشت اولین کسی بود که برای عضویت در حزب جدید سیاسی که توسط یک جریان جدا شده از آک پارتی به وجود خواهد آمد، می توانست به ذهن خطور کند. سیاستمدار کار بلدی که به خودی خود پتانسیل ایجاد بحران برای حزبی که در آستانه بحران است را می تواند آماده کند. آرنج پیش از آن که از سوی جریان رقیب جذب شود از سوی نهاد ریاست جمهوری ترکیه به داخل شورای عالی مشاورین ریاست جمهوری ترکیه کشیده شد. نفر دوم که پتانسیل بالایی برای جذب در یک حزب سیاسی جدید محافظه کار میانه رو را داشت کسی نبود جز حسین چلیک. چلیک یکی از استراتژیک ترین مهره های آک پارتی در جذب جامعه کرد به سمت این حزب در آغاز فعالیت سیاسی اش در ترکیه بود که بعدها او نیز مانند بولنت آرنج در پی برخی تنش ها از حزب کنار گذاشته شده و اکنون یک بار دیگر پیش از آن که جریان جدید بتواند با او وارد مذاکره شود به داخل این شورا فراخوانده شده و پیشنهاد نهاد ریاست جمهوری را می پذیرد. عصمت ییلماز، یکی از مهمترین اعضای کابینه احمد داوود اوغلو در طول نخست وزیری ایشان. رئیس پارلمان ترکیه، وزیر آموزش ملی ترکیه، وزیر ارتباطات ترکیه، وزیر دفاع ملی ترکیه و یک سیاستمدار کارگشته و با تجربه و البته نزدیک به احمد داوود اوغلو. او نیز به مانند دو اسم دیگر طی یک مهندسی دقیق و بی نقص پیش از آن که دیر شود به داخل نهاد ریاست جمهوری ترکیه کشیده می شود. مهمت علی شاهین، عضو موسس آک پارتی، رئیس سابق پارلمان ترکیه، معاون عبدالله گل از سال 2002 – 2007 میلادی در حکومت 58ام. یکی از اعضایی که در انتخابات 2018 میلادی بعد از 16 سال فعالیت مستمر در داخل حزب کنار کشیده و از عرصه سیاست فعال برای حاکمیت سیاسی دور شد. او نیز در لیست شورای عالی مشاورین نهاد ریاست جمهوری ترکیه جای گرفت تا بدین ترتیب از حضور در ساختار حزب جدید جلوگیری به عمل بیاید. البته نگاه ریاست جمهوری ترکیه تنها به جریان های میانه رو کنار گذاشته شده و یا کنار کشیده حزب آک پارتی نبوده و دامنه این نگاه گسترده و بیشتر بر روی سیاستمداران میانه رو و محافظه کار است، مانند کوکسال توپتان، رئیس مجلس دوران حاکمیت سلیمان دمیرل در ترکیه و یکی از سیاستمداران فعال در دوران نخست وزیری تانسو چیللر و یا حکمت چتین از سیاستمداران میانه رو CHP که احتمال جذب وی به سوی جریان گل – داوود اوغلو بیشتر بود.

شایان ذکر می باشد، تلاش های نهاد ریاست جمهوری ترکیه برای ورود افراد دیگر به این شورا موازی با اقدامات و جدی شدن ایجاد یک حزب جدید از سوی جریان گل – داوود اوغلو ادامه داشته و گفتگوها با اسامی بیشتر میانه رو و محافظه کار برای وارد کردن به این شورا از سوی نهاد ریاست جمهوری ترکیه در دستور کار است.

خبرگزاری کردپرس/سرویس ترکیه