ساکنان عرب شرق سوریه بار دیگر علیه نیروهای سوریه دموکراتیک که متحد نظامی آمریکا در جنگ با داعش هستند بر خواسته اند. مخالفت با حکومت نیروهای سوریه دموکراتیک در این منطقه ریشه در پویایی سیاسی دارد که کاملا قابل پیش بینی بود.
نیروهای سوریه دموکراتیک یا SDF ادعا می کند که نیروی چند قومی و هم قسم هستند و از نظر آنهایی که زیر پرچم آن خدمت می کنند این مسئله درست است. این مسئله هم درست است که ساختار فرماندهی نظامی نیروهای سوریه دموکراتیک کاملا در دست شاخه سیاسی نیروهای یگان های مدافع خلق موسوم به حزب اتحاد دموکراتیک سوریه یا PYD است که آن هم تحت امر فرماندهان نظامی نیروهای یگان های مدافع خلق یا YPG است.
بر اساس نوشته روزنامه حریت ترکیه، نام هایی چون YPG و PYD از سوی حزب کارگران کردستان ترکیه یا پ.ک.ک و در زمانی که در خاک سوریه اقدامات خود را انجام می دهد بکار برده می شود. این مسئله از سوی مدیر اطلاعات ملی آمریکا نیز تایید شده است. اداره ثبت سازمان های قانونی استرالیا هم اشاره کرده است که کشورهای غربی این مسئله را که پ.ک.ک اقدام به ایجاد زیر شاخه های وابسته به خود از جمله شاهین های آزاد کردستان کرده و مسئولیت ایجاد آنها را به گردن نمی گیرد، نشان داده اند. پ.ک.ک سازمانی تندرو است که مارکسیسم را با ناسیونالیسم کردی ترکیب کرده است و در لیست گروه های تروریستی کشورهای ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و بسیاری دیگر از کشورهای غربی قرار گرفته است. این به خاطر اقدامات پ.ک.ک در جنگ های تجزیه طلبانه علیه ترکیه است که از اوایل دهه 1980 میلادی علیه دولت ترکیه به راه انداخته است.
نیروهای یگان های مدافع خلق و حزب اتحاد دموکراتیک سوریه احترام خود نسبت به عبدالله اوجالان رهبر زندانی پ.ک.ک را به ندرت پنهان کرده اند. وی در میان اعضای پ.ک.ک مقام شامخی دارد و این علیرغم اعتراضات برخی سازمان های حقوق بشری مانند دیده بان حقوق بشر است که آن را به زیر پا گذاشتن حقوق شهروندان از جمله کردها متهم کرده اند. YPG ارتباط داشتن با پ.ک.ک را رد کرده و فقط گفته است که از فلسفه عبدالله اوجالان الهام گرفته است اما بر اساس برخی گزارشها مانند گزارش پارلمان انگلیس این طور نیست.
ائتلاف مبارزه با داعش کاملا آگاه است که کمک هایی که در اختیار نیروهای سوریه دموکراتیک قرار می دهد و نیز درآمدهایی که این سازمان در شمال سوریه دارد می تواند سر از قرارگاه های قدیمی پ.ک.ک که در کوهستان قندیل در شمال عراق واقع شده در بیاورد. بسیاری از سازمان های اطلاعاتی هم که روی این موضوع کار می کنند به چنین نتیجه ای رسیده و معتقدند که نیروهای سوریه دموکراتیک پوشش دهنده حضور پ.ک. ک در شمال سوریه است.
برای اثبات ارتباط میان نیروهای کرد سوریه و پ.ک.ک به ارائه منابع مخفیانه نیازی نیست. شواهد زیادی وجود دارد که ارتباط میان یگان های مدافع خلق را با پ.ک.ک اثبات می کند. مظلوم کوبانی، فرمانده شاخص نیروهای سوریه دموکراتیک سوریه از جمله فرماندهان پیشین پ.ک.ک با نام فرهاد عبدی شاهین یا شاهین جیلو بوده که از سوی ترکیه تحت پیگرد قرار گرفته است. حمایت آمریکا از نیروهای سوریه دموکراتیک رابطه این کشور با ترکیه را دچار تنش کرده است و دیدارهای علنی میان مظلوم کوبانی با فرماندهان نیروهای ائتلاف مبارزه با داعش از جمله علل این امر است.
تاسیس پ.ک.ک تحت هدایت شوروی سابق و برای به چالش کشیدن ترکیه در زمان جنگ سرد بود که در خط مقدم ناتو قرار داشت. این گروه که اقدامات تروریستی به آن نسبت داده شده با حکومت اسد و نیز سازمان های فلسطینی ارتباط داشته است. باورها و عقاید و ارزش ها نزدیک به باورها، ارزش ها و عقاید رهبران شوروی است.
این مسئله زمانی که YPG اقدام به ایجاد یگان نیروی ارمنی کرد خود را نشان داد. یگان ارمنی تصاویر انقلابیون ارمنی از جمله مونته ملکونیان را حمل می کند که یکی از بنیانگذاران ارتش سری ارمنستان تحت حمایت شوروی سابق است که به گفته سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا یا سیا اقدامات خرابکاران انجام داده است.
ساکنان مناطق تحت کنترل داعش مانند رقه و دیرالزور امید داشتند که نیروهای سوریه دموکراتیک بیشتر از آن که به پ.ک.ک ارتباط داشته باشند یک پروژه آمریکایی باشد و این مسئله گرایش های پ.ک.ک را متعادل کند اما ثابت شد که این طور نیست.
قرار بود سیستم حکومتی نیروهای سوریه دموکراتیک نظام دموکراتیک از پایین به بالا را طراحی کند اما در حقیقت از این سیستم برای اجرای سیستم ایدئولوژی بالا به پایین YPG/PYD استفاده کرده و تلاش کرده است تا همه مخالفان سیاسی احتمالی را از قدرت کنار بگذارد. افرادی که از منطقه روژاوا آن طور که این نیرو آن را به همین نام می خواند، دریافته اند که نیروهای سوریه دموکراتیک در حال ممانعت از ارائه خدمات عمومی و منابع به کسانی است که با این نیرو مخالفت می کنند. این مسئله در مناطق عمدتا عرب نشین بیشتر به چشم می آید.
پیش بینی این که چنین اتفاقی زیاد دوام نخواهد آورد سخت نبود. خشم ساکنان دیرالزور علیه نیروهای سوریه دموکراتیک تا اوایل سال جاری به حدی بالا رفت که احتمال می رفت نیروهای سوریه دموکراتیک مجبور شوند به طور کلی این منطقه را ترک کنند. حتی آنهایی که امکان اجماع با نیروهای سوریه دموکراتیک را در سر داشتند صبر خود را از دست داده اند. آشکار است که بخشی از این خشم فزاینده که خود را به یک قیام عمومی علیه نیروهای سوریه دموکراتیک نزدیک کرده است به خاطر ارتباط این گروه با ائتلاف روسیه- سوریه و انتقال نفت دیرالزور به مناطق تحت کنترل دولت مرکزی است. مردم از این که آمریکا به خاطر معامله نیروهای سوریه دموکراتیک با دولت مرکزی این نیرو را مورد مواخذه قرار نداده ناخرسند هستند {زیرا بر این باورند انتقال منابع انرژی به مناطق تحت کنترل دولت مرکزی فقط به سود نیروهای سوریه دموکراتیک است و مردم این منطقه از آن بهره نمی برند.}
پیامدهای سیاست نامنسجم و حمایت کوته بینانه آمریکا از نیروهای سوریه هر چه بیشتر خود را نشان داده است. روسیه در سطح ژئوپلتیکال از قضیه پ.ک.ک برای ایجاد اختلاف میان اعضای ناتو و بحران در روابط ترکیه و آمریکا استفاده کرده و قضیه خرید سیستم دفاعی اس 400 روسی از سوی ترکیه تنش میان آنکارا و واشنگتن را به نقطه جوش نزدیک کرده است. در همین حال، ناتوانی نیروهای سوریه دموکراتیک در تامین نیاز قانونی مناطق سنی نشین سوریه که تنها راه حل برای شکست افراط گرایان و جهادیها محسوب می شود، تهدیدی برای بازگشت دوباره بی ثباتی در این مناطق است که می تواند به معنای حیات دوباره دادن به داعش باشد.
منبع: موسسه جیمز تاون
ترجمه: خبرگزاری کردپرس- سرویس جهان
کد خبرنگار: 40101
نظر شما