به گزارش خبرگزاری کردپرس، روستای پاکل گراب یکی از روستاهای استان ایلام است که در چهل و پنج کیلومتری و در شرق شهر ایلام در مسیر ایلام به بدره قرار گرفته ‌است. این روستا با شیب ملایم در دامنه کبیرکوه قرار دارد و اطراف آن را کوههای مرتفع و برفگیر احاطه کرده. به گونه ای که یکی از کوهستانی ترین روستاهای استان ایلام به شمار می رود. این روستا از شمال به سر کل و چمن گل و کوه سیوان و در نهایت به شهرستان سیروان، از جنوب به رشته کوه کبیرکوه، قله زیبای کان صیفی و در نهایت از شرق به روستای چنارباشی و تنگه رازیانه و نهایتاً شهرستان بدره و از غرب به گردنه مله پنجاو، میشخاص و نهایتاً شهر ایلام محدود می شود.

پاکل گراب کلمه ای است کردی به زبان بدره ای (به محلی= بَیرَی) که از دو بخش پاکل یا همان (پایِ کل) و گَر آب تشکیل شده است. دلیل نام‌گذاری روستا به این دو کلمه در اصل توسط افراد بومی و به دلیل خوش آب و هوا بودن این منطقه و برگرفته از موقعیت جغرافیایی این مکان است. «کَل» به معنای ترک، شکاف، کوره راه و سوراخ است و اشاره دارد به کوهی که در این منطقه واقع است. این کوه با سطحی صاف و شیبی تند به صورت چین خوردگی همانند حصاری در طول روستا کشیده شده که در وسط و سطح خود دارای شکافی است که عبور به بالای کوه و صعود به ارتفاع را میسر می سازد. و گَر آب به معنای آب گندیده و اشاره دارد به چشمه ای کم نظیر در این منطقه، آب این چشمه جاری و سفید رنگ است و به دلیل وجود گوگرد فراوان این آب بویی همانند بوی تخم مرغ گندیده می دهد که از فاصله نیم کیلومتری کاملاً استشمام می شود.

پاکل گراب در ناحیه شرقی استان ایلام در دامنه کبیرکوه و هم جوار با رشته کوه کبیرکوه و بلندترین نقطه آن یعنی قله کان صیفی با ارتفاع 3200 متری از سطح دریا قرار دارد. آب و هوای روستا به دلیل این که اطراف آن را کوههای مرتفع و برفگیر احاطه کرده، معتدل کوهستانی و دارای زمستان هایی سرد و تابستان هایی نیمه گرم است.

روستا از نوع روستاهای طولی است که در طول یک رودخانه (رودخانه گراب) کشیده شده است. نوع پوشش این منطقه به صورت نیمه جنگلی و با درختان تناور بلوط پوشیده شده و دارای مراتع حاصلخیزی برای کشاورزان و دامداران است.

بخش عمده این منطقه را مناطق کوهستانی و یا تپه های ماهوری تشکیل داده که با شیب تندی به دشتهای کم ارتفاع منتهی می گردد. به عقیده زمین شناسان، هر چند ناهمواری های این منطقه متعلق به رسوبات دوران اول تا چهارم زمین شناسی است، ولی زمان شکل گیری آن به دوران دوم و سوم زمین شناسی می رسد.

از مهم ترین کوه های این منطقه می توان به «رشته کوه کبیرکوه» در شمال غرب و جنوب شرق، «کوه سیوان» در شمال غربی پاکل و بالاخره «کوه های ورزرین و کان صیفی» در جنوب پاکل اشاره کرد که جزئی از رشته کوه کبیرکوه هستند.

روستای پاکل گراب به دلیل مهاجرفرستی خیلی زیاد و در سالیان اخیر تولدهای کنترل شده شاهد رشد چشمگیری نبوده است. مردم این روستا به زبان کردی و به لهجه بَیرَی تکلم می کنند. در این منطقه دو قوم قیطول و علی شروان تحت عنوان ایل علیشروان (ایل بَیرَی) زندگی می کنند. مردم این روستا بدلیل همزیستی با سایر اقوام دارای پوشش محلی خاصی نیستند و همانند دیگر آبادی های استان شیعه می باشند. پاکلی ها در طی سالیان متمادی و ادوار مختلف برای فرار از بیکاری و محرومیت به اجبار تن به مهاجرتهای فراوان داده اند، به طوری که در حال حاضر عده ی کثیری از آنها در تهران و سایر شهرهای ایران و حتی در نقاط مختلف جهان به ویژه استرالیا و اروپا به صورت پناهنده زندگی می کنند.

روستای پاکل گراب دارای چندین محله می باشد که به طور محلی تقسیم بندی شده اند که به نام های: محله ی ورچم یا ورمزیار که در ابتدای غربی روستا می باشد و محله بان چَمَرییِه (معنی: محل برگذاری چمر) در ابتدای شرقی روستا و محله بَرآفتاب (معنی: رو به آفتاب) و محله پَلِ دَروْ (معنی: پای کوه) اما دیگر قسمت های روستا فقط با نام پاکل گراب خوانده می شود.

در شمال شرقی روستای پاکل گراب، بر روی دامنه کوه سیوان، غار برزرد وجود دارد که از مناطق دیدنی روستا به شمار می رود. برای رفتن به غار برزرد، باید از داخل روستای پاکل گراب حرکت نمود تا به غار برزرد رسید و حرکت از روستای پاکل گراب عمومی ترین مسیر غار برزرد می باشد.