برای کسانی که از نزدیک با این استاد نام آشنای هنرخوشنویسی هم آشنا نبودند، دیدن حضور گسترده مردم از قشرهای مختلف در مراسم خاکسپاری او در یکی از داغ ترین بعدازظهرهای تابستان امسال در سنندج، کافی بود تا به آوازه و از آن مهم تر محبوبیتش پی ببرند.

از همه قشری آمده بودند، پیر، جوان، موسیقی دان و نویسنده و خوش نویس و نوازنده، سینما گرمسئولان و مدیران دولتی، مردم عادی و شاگردان جوان ترش که داغ این را داشتند او از میانشان زود رفته است. مجموع شاگردان قدیمی و جدید و نسل قبل و فعلی استاد صابر در یک نکته مشترک بودند، «او بیشتر از خوش نویسی معلم اخلاق» بود. محبوبیتی که امروز در این مراسم موج می زد، شاید نشات گرفته از همین ویژگی بارز این استاد هنرمند است. با جرات می توان گفت، استاد محمد صابر، صابر قطعا و یقینا نمی میرد. او زنده است در قلب و یاد تک تک آنان که امروز اشک ریختند و خیل عظیم دیگری که نرسیده بودند به این مراسم. هر چند استاد مدت ها بود با غول سرطان سر شاخ شده بود، اما مرگش ناگهانی بود.

در دل ما می ماند

امجد افتخار، عضو انجمن خوشنویسان و از یاران دیرین استاد صابر در سخنانی کوتاه در مراسم خاکسپاری این معلم برجسته گفت: «او اولین خطی که آموزش می داد، نوشتن نام خدا بود» و صدها و هزاران شاگردش با او این نگارش را مشق کردند. از سوی دیگر شعرهایی را انتخاب می کرد که همگی دارای پیام های آموزشی بسیار غنی بودند و اینگونه بود که آموختن از استاد صابر نه فقط خوشنویسی بلکه درس هایی درهم آمیخته و پُر مغز بود.»

او با دلی پر غم که به گفته خودش حالا حالاها التیام نمی یابد، گفت: «یک چیز را خوب می دانم و آن اینکه معلم صابر ما هیچگاه نمی میرد و در دل ما زنده است.»

زراعی فرماندار سنندج هم در این مراسم گفت: «حامل پیام تسلیت استاندار کردستان است و خودش هم 25 سال است که استاد صابر را می شناسد و امروز برای او روزی سخت است.»

زارعی گفت: «او معلمی بود که خوش می نوشت و به هر چه می نوشت هم عمل می کرد. یکی از اخلاق مدار ترین، مندترین خوشنویسان و هنرمندان کشور بود.»

استاد محمدصابر صابر متولد ۱۳۲۴ شهرستان سقز، دانش آموخته انستیتو تربیت مربیان امور هنری تهران است. سال ۱۳۶۱ زیر نظر اساتیدی چون امیرخانی و کابلی، شروع به خوشنویسی کرد؛

زنده‌یاد صابر در سال 1352 مفتخر به اخذ گواهینامه ممتاز از انجمن خوشنویسان ایران شد و سپس به همراه جمعی از خوشنویسان سنندجی در سال 1364 انجمن خوشنویسان این شهر را تاسیس کرد و به مدت 11 سال سرپرست این انجمن بود.

دریافت درجه ۲ هنری از شورای ارزشیابی وزارت فرهنگ و ارشاد، تدریس در دبیرستان‌ها و دانشسراها و مراکز تربیت معلم تا زمان بازنشستگی بخشی از خدمات این استاد است. او در حیات هنری اش بیش از 50 خوشنویس در سطح ممتاز و فوق ممتاز را آموزش داد و شاگردان زیادی را تربیت کرد. ‌

در واپسین هفته های عمرش هم در حاشیه کنگره مشاهیر کُرد، انجمن خوشنویسان ایران این کنگره را فرصت مناسبی دانست که نشان درجه یک هنری را که معادل دکترای هنر است به استاد «محمد صابر صابر» تقدیم کند. این نشان درجه استادتمامی خوشنویسی بود و از آنجا که استاد صابر در بیمارستان بستری بود، همسرش برای دریافت این نشان دعوت شده بود.

امروز او از میان مان رفت، اما یادش با است و همه می دانیم این معلم اخلاق خوش خط ما تا ابد زنده است.

عکس ها از الهام امی