فرآیند تخصیص و تحویل سهمیه کاغذ به مطبوعات محلی که از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعریف و اجرا شده، بی شباهت به حکایت «مردی که می خواست مادرش را بفروشد» نیست!

در یک جمله می توان گفت این سهمیه آنقدر ناچیز است که بسیاری از اصحاب مطبوعات محلی را وادار کرده یا از خیر دریافتش بگذرند و یا تسلیم دلالان پایتخت نشین شوند و سهمیه شان را با کمی سود بفروشند.

به نام مطبوعات به کام دلالان

مدیر مسئول یکی از هفته نامه های کرمانشاه به کردپرس گفت: « مقدار سهمیه کاغذ اختصاصی به نشریات محلی به گونه ای است که عملاً برایت صرف نمی کند که این سهمیه را دریافت کنی».

این فعال رسانه ای افزود: « هر کیلو کاغذ در سهمیه تخصیصی با مبلغ 5 هزار و 200 تومان به مطبوعات فروخته می شود. به هر هفته نامه در کرمانشاه 200 کیلو کاغذ اختصاص یافته است که رقم بسیار ناچیزی است و یک جور توهین به رسانه های محلی محسوب می شود. حال اگر هفته نامه ها بخواهند این سهمیه را دریافت کنند، باید برای حمل این سهمیه و آوردنش به شهر مورد نظر کلی هزینه کنند چون در هر صورت مجبورند یک وانت کرایه کنند. از سویی دیگر وقت گذاشتن و سفر کردن برای گرفتن این میزان ناچیز کمی دور از عقل به نظر می رسد چون خود سفر هم کلی هزینه و سختی دارد. اگر هم بخواهی این کار را به شرکت های باربری بسپاری باز هم هزینه خودش را دارد. به علاوه، اگر خودت حضور نداشته باشی سالم ماندن کاغذ در جریان حمل نیز ریسک زیادی دارد».

شرکت مجری تحویل سهمیه کاغذ واسطه گری می کند!

او یادآور شد: « بسیاری از مدیران مسئول ترجیح داده اند سهمیه شان را به دلالان یا چاپخانه ها بفروشند. البته در این اقدام شرکتی که از سوی معاونت مطبوعاتی واسطه تحویل این سهمیه ها است به راحتی شماره دلالان را در اختیارتان می گذارد»!

برای اطمینان از این ادعا با این شرکت که در تهران مستقر است تماس گرفتیم و ابراز کردیم گرفتن این سهمیه به خاطر هزینه های حمل و نقل برایمان به صرفه نیست. پس از کمی اصرار موفق شدیم شماره فردی را که گفته شد سهمیه ها را می خرد بگیریم.

به خریدار زنگ زدیم و قرار شد با قیمت کیلویی 11 هزار و 500 تومان سهمیه را بدون دردسر به او بفروشیم!

البته برخی مدیران چاپخانه ها کمی نسبت به این فرد بی انصاف تر هستند و هر کیلو کاغذ 45 گرمی روزنامه را فقط به قیمت 8 هزار تومان می خرند در حالی که هم اکنون قیمت همین کاغذ را خودشان با مشتری نزدیک به 18 تا 19 هزارتومان حساب می کنند!

تبعیض میان کرمانشاه و استان های غیرمحروم هم جوار توسط معاونت مطبوعاتی

نقص در ساختار فرآیند تعیین سهمیه کاغذ و تخصیص آن به نشریات محلی باعث وجود بی عدالتی مشهودی نیز شده است. مصداقش هم اختلاف زیاد میان میزان سهمیه کاغذ به روزنامه ای در استان همجوار و یک روزنامه با همان مشخصات در کرمانشاه است.

هادی نوروزی سردبیر روزنامه باختر تنها روزنامه استان کرمانشاه، در گفتگو با کردپرس، از تصمیم گیرندگان و تعیین کنندگان میزان سهمیه کاغذ تخصیص یافته به این روزنامه به شدت انتقاد کرد و گفت: « برای اولین بار به ما مقدار 2 تن کاغذ سهمیه داده اند که حتی برای دو هفته هم کفاف چاپ روزنامه را نمی دهد».

وی افزود: « اگر میزان کاغذ موجود در دست معاونت مطبوعاتی محدود است پس چرا شنیده می شود به روزنامه ای در استان همجوار ده برابر ما سهمیه تعلق گرفته است! آنهم برای بار چندم! این تبعیض ها برای چیست»؟

نوروزی با بیان اینکه چرا باید در کشور وضعیتی اتفاق بیفتد که یک قشر فرهنگی مانند فعالان حوزه مطبوعات و نشر کتاب برای تهیه کاغذ کارشان به بازار آزاد بکشد و تمام دغدغه و وقتشان به تهیه کاغذ اختصاص یابد افزود: ساختار معاونت مطبوعاتی و هم سو با آن اداره ارشاد ساختار درستی نیست. چرا باید مدیر مسئولی که به صورت انفرادی از کرمانشاه برای گرفتن سهمیه کاغذ اقدام می کند موفق شود و میزان زیادی کاغذ دریافت کند اما نشریات دیگر بی بهره بمانند و حتی آنانکه از طرف اداره ارشاد کرمانشاه در ماه های قبلی درخواست سهمیه داشته اند، موفق به دریافت کاغذ نشوند. چرا باید افرادی در مطبوعات که اهل هیاهو و اعتراض هستند سهمیه بیشتری بگیرند و آنانکه مطالب گر نیستند به حق خودشان نرسند؟ چرا باید یک ساختار منظم و رویه شفاف وجود نداشته باشد؟

خانه مطبوعات و اداره ارشاد، حق مطبوعات کرمانشاه را مطالبه کنند

بی بهره ماندن استان کرمانشاه از سهمیه کاغذی که چند بار به استان های دیگر اختصاص یافت و همچنین میزان اندک سهمیه اختصاصی در یک نوبت به استان، دو دلیل می تواند داشته باشد؛ یا اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه در این خصوص مطالبه گر نیست و یا معاون مطبوعاتی وزارتخانه نگاه تبعیض آمیزی به استان کرمانشاه دارد.

ثریا صفری سردبیر نقدحال، نشریه ای که به صورت منظم دو بار در هفته منتشر می شود، به میزان و نحوه سهمیه کاغذ تخصیصی به نشریات استان نقد دارد.

وی اظهار کرد: درست است که نشریات محلی از پایتخت دور هستند، اما روند کار آنها از طرف معاونت مطبوعاتی رصد می شود. پس از هر چاپ توسط چاپخانه اعلام وصول صورت می گیرد و گزارش چند و چون نشریه در اعلام وصول گزارش می شود؛ وضعیت هر نشریه به خوبی مشخص است، پس چرا باید خود مدیران مسئول برای تشریح مشخصات نشریه شان تلاش کنند تا لاأقل بتوانند میزان معقول تری کاغذ دریافت کنند؟

صفری بیان کرد: دریافت همین سهمیه اندک اختصاصی هم برای بسیاری از نشریات که سهمیه کمتری دارند غیرممکن است چون مشکلات و هزینه های انتقالش به استان مقصد بسیار زیاد است.

او از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و خانه مطبوعات خواست که برای اختصاص سهمیه بیشتر کاغذ به نشریات استان پیگیری کنند و مطالبه بیشتری داشته باشند.

صفری گفت: آقای رحیم جعفری مدیر سابق ارشاد کرمانشاه گفته بود که « این میزان سهمیه فقط برای یک ماه است و سهمیه های بیشتری تخصیص می یابد». در صورتی که اینچنین نبود و فقط یک بار نشریات کرمانشاه سهمیه گرفتند آنهم سهمیه ناچیزی که اجحاف بزرگی در حق نشریات استان محسوب می شود.

صفری تأکید کرد: بسیاری از نشریات به خاطر مسئله کاغذ، زینک و فیلم در حال تعطیل شدن هستند. باید تا دیر نشده از طرف ارشاد کرمانشاه اقدام جدی انجام شود.

منیر دشتی مدیرمسئول هفته نامه پویندگان غرب از جمله افرادیست که نشریه اش هیچ سهمیه کاغذی دریافت نکرده است. او به کردپرس گفت: با اینکه من برای دریافت سهمیه به اداره ارشاد کرمانشاه تقاضا داده ام و نشریه ام نیز منظم منتشر می شود اما هیچ سهمیه ای تا کنون به من تعلق نگرفته است و پیگیری هایم نیز بی نتیجه مانده است.

حرف آخر

به گفته فعالان حوزه مطبوعات محلی استان کرمانشاه، معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به گونه ای میزان سهمیه کاغذ را برای نشریات محلی تعیین کرده است که در نتیجه آن، کاغذ تخصیصی در جای خودش به مصرف نمی رسد و سودش عاید دلالان می شود و در واقع این روند به نقطه ای می رسد که خیری از آن عاید مطبوعات محلی نمی شود.

عملکرد این معاونت در تخصیص کاغذ به نشریات محلی استان کرمانشاه بی شباهت به مردی که می خواست مادرش را بفروشد نیست!