به گزارش کردپرس، روزنامه فایننشیال تایمز چاپ انگلیس، با انتشار مقاله ای کاهش روز افزون شانس تداوم حکومت رجب طیب اردوغان در بین مردم ترکیه را مورد بررسی قرار داد. در این مقاله که به قلم دیوید گاردنر نوشته شده است، از وقایع دانشگاه بوغازیچی به عنوان یکی از نتایج تضعیف قدرت اردوغان نام برده شده است.

رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه، در هفته ای که گذشت مجبور به چرخشی در تصمیم گیری خود شد که هم نشان از ضعف تصمیم گیری او داشت و هم میزان شکنندگی سیاسی اردوغان را آشکار می کرد. او در تصمیمی ملیح بولو را که در ژانویه گذشته به عنوان رئیس دانشگاه بوغازیچی منصوب کرده بود، از کار برکنار کرد. اردوغان این تصمیم را پس از شش ماه فشار ناشی از اعتراضات در دانشگاه بوغازیچی گرفت.

اردوغان از سال 2013 با جدیت تمام به سمت حاکمیت تک نفره حرکت کرده و سیستم ریاست جمهوری به سبک روسی را جایگزین سیستم پارلمانی ترکیه کرد. او تمام نهادهایی مانند دادگستری، دانشگاه ها و رسانه ها را با مدیران انتصابی خود پر کرد. علاوه بر این از زمان تلاش برای کودتای پنج سال پیش تا کنون اردوغان از قدرتی که قانون «شرایط اضطراری» به او می دهد سود برده و بیش از 100 هزار نفر را از کار بیکار و بازداشت کرده است.

انتصاب بولو به دانشگاهی که توسط سکولار های آمریکایی در قرن نوزدهم پایه گذاری شده بود، نوعی دهن کجی به دانشگاهیان و فارغ التحصیلان بوغازیچی بود. اردوغان با سه برابر کردن تعداد دانشگاه ها در طول دو دهه اخیر، دسترسی به آموزش عالی را به صورت کمی و بدون کیفیت افزایش داد. با این همه دانشگاه بوغازیچی که با سیستم انتخاباتی اداره می شد زیر بار انتصابات اردوغان نرفت.

اردوغان و وزیر کشور کابینه اش، سلیمان سویلو، از معترضان دانشگاه بوغازیچی به عنوان «تروریست» و «منحرف جنسی» نام بردند. برکناری بولو توسط اردوغان، که خودش هم به بی لیاقتی او ایمان دارد، چیزی جز عقب نشینی تاکتیکی اردوغان از مواضع قبلی خود نیست، که اکنون احتمال دارد انتقامش را در جای دیگری از مردم بگیرد.

موضوع دیگر این است که حزب عدالت و توسعه (AKP) که بیش از ده سال پیروز انتخابات بوده است، اکنون به معنای واقعی کلمه خالی شده است. اردوغان رفقای پیشین و بنیانگذاران این حزب را یکی یکی کنار گذاشت و تصمیم گرفت کسانی را در کنار خود نگه دارد که «بله قربان گوی صرف» او هستند. او در انتخابات محلی شهرداران در سال 2019، استانبول و آنکارا و شهرهای مهم دیگری را از دست داد.

از نشانه های افول سیاسی دیگر او نیز نتایج نظرسنجی های اخیر است که کاهش روز افزون آرای AKP را نشان می دهد. مدل سازندگی اردوغان که بر پایه اعتبار ارزان، مصرف گرایی، و ساخت و ساز انبوه بوده، اکنون دیگر منقضی شده است. برات آلبایراک وزیر پیشین دارایی و داماد اردوغان، با وجود سوزاندن بیش از 100 میلیارد دلار ذخایر ارزی نتوانست لیر را نجات دهد.

با این که اردوغان آدم فرصت سازی از بحران هاست، اما اکنون بسیاری از مردم ترکیه نیز به کاهش اعتبار او در میان مردم اعتقاد دارند. شانس اردوغان در حال تمام شدن است.