در اخبار خواندم که چند روز قبل هفت عضو یک خانواده کُرد، که 24 سال است مقیم قونیه اند در این شهر به طرز فجیعی به قتل رسیده اند. گویا قاتلان نژادپرست بوده و گفته اند که نمی گذاریم کُردها در آنجا زندگی کنند.

دیدن این صحنه ها و بالاگرفتن آتش اختلافات قومی و نژادپرستانه در هرجای دنیا و به هر شکلی امری ناپسند و زشت و نامعقول و خطرناک است. متاسفانه خاورمیانه و کشوری چون ترکیه، به خاطر حاکمیت جهل و حاکمان و سیاست ورزان سطحی، کانون پرورش این افکار و احساسات کور و غیر انسانی شده اند.

قونیه که صحنه این جنایت قرون وسطایی بوده متفکری مولوی را در خود جای داشته است که می گوید:

چهار کس را داد مردی یک درم

آن یکی گفت این را به انگوری دهم

آن یکی دیگر عرب بد گفت لا

من عنب خواهم نه انگور ای دغا

آن یکی ترکی بدو گفت این بنم

من نمی خواهم عنب خواهم ازم

آن یکی رومی بگفت این قیل را

ترک کن خواهیم استافیل را

ر تنازع آن نفر جنگی شدند

که ز سر نامها غافل بدند

مشت بر هم می‌زدند از ابلهی

پر بدند از جهل و از دانش تهی

با این وضعی که در گوشه و کنار دنیا شاهد هستیم باید گفت که متاسفانه گفتمان و ادبیات قرون وسطایی و خشونت های قومی و نژادی در خاورمیانه دوباره سربرآورده است. این شرایط به نفع هیچ کس نخواهد بود.