دهیاران یا آبادگران ؟/ عادل قاسمی

سرویس کردستان- دهیاری ها از مهمترین مراکز رشد و توسعه روستایی هستند، دهیاران نمایندگان رسمی دولت در روستاها بوده و می توانند با برنامه ریزی مناسب و اخذ تصمیم های درست عامل مهم تغییر به سمت توسعه و آبادانی باشند.

یقینا دهیاران متخصص و آموزش دیده در ایجاد جذابیت در مناطق مختلف روستایی تاثیر گذار بوده و مانع مهاجرت بی رویه و پرنوسان مردم از روستاها به حواشی شهرها و عواقب های ناشی از آن می شوند. جذب و انتخاب دهیاران تحصیلکرده و با انگیزه از اساسی ترین پیش نیازهای رشد و توسعه آبادی است که برای نیل به این هدف می بایست جوانانی فعال با تحصیلات دانشگاهی در رشته های علوم اجتماعی، توسعه روستایی ،عمران و آبادانی در اولویت جذب و انتخاب بخشداری ها و فرمانداری ها باشد، بدین وصف تاسیس مرکز توسعه آبادی جهت آموزش های پایدار و تربیت نیروهای متخصص در مراکز شهری از ضرورت های دستیابی به توسعه پایدار روستایی است. آموزش های مستمر حین خدمت چنین مراکزی می توانند محرک چرخ های اقتصادی، اجتماعی ، عمرانی و نهایتا توسعه پایدار روستایی باشند و در توسعه دانش حقیقی و کاربردی موثر عمل کنند. در دنیای دانش محور امروز سواد (نه صرفا به عنوان مدارک دانشگاهی بلکه به معنای مدرک با بار علمی ودانش حقیقی) که یکی از مهم ترین و زیر بنایی ترین شاخص های توسعه جهانی است و میزان توسعه یافتگی جوامع مختلف را با آن اندازه گیری می کند بی تردید بدون دسترسی به آموزش به دست نخواهد آمد و جامعه ما نیز نیازمند تاسیس و توسعه مراکز تخصصی آموزشی فرا دانشگاهی است که بتوانند در حوزه های کاربردی ،عملیاتی و میدانی تغییرات اساسی ایجاد کنند .تاسیس بنا و ساختمان مرکز توسعه آبادی در خود روستاها نیز بار مسئولیت توسعه ای ایجاد خواهد کرد و مردم و مسئولان را به توسعه حقیقی حساس تر و پاسخگو تر خواهد کرد.این مرکز نسبت به دهیاری که بار معنایی تقریبا خنثی دارد و هم اکنون برای مراکز روستایی استفاده می شود مسئولیت زاتر بوده و تحت عنوان مرکز آبادی جایگزین واژه دهیاری می شود.جای بسی تعجب است که روستاهای بزرگ زیر نظر نیروهای بی تخصص اداره می شوند در حالی که تغییرات جمعیتی (جوانی جمعیت ،ترکیب جمعیت ،سطح سواد،میزان درامد،دسترسی به اطلاعات،میزان مهاجرت...)، تکنولوزیکی و محیطی وضع موجود را به چالش کشیده وتقاضا را برای جذب و بکارگیری نیروهای متخصص و کارکشته را فراهم کرده است که با اندکی تامل ،تحمل ،تدبر و دور اندیشی می توان به تربیت و آموزش متخصصان در مراکز توسعه آبادی که برای چنین اهدافی تاسیس می شوند،همت گماشت.مراکز توسعه آبادی که در خود روستاها مستقر می شوند جایگزین دهیاری های وقت شده و در ابعاد وسیعت تر با بار سنگین تر مسئولیتی زیر نظر نیروهای متخصص تمام وقت با حقوق مزایای کافی فعالیت خواهند کرد و تمامی نیازمندی های یک جامعه در ابعاد کوچک از قبیل خانه فرهنگ ،خانه کتاب ،خانه بهداشت،خانه ورزش،خانه تعاون و خانه محیط زیست...... را در برخواهد گرفت و توسط فعالیت های داوطلبانه نیروهای بومی -محلی زیر نطر آبادگران متخصص اداره خواهد شد و از حجم امورات روزانه فرمانداری ها،بخشداری ها و سایر سازمان ها تاحدود بسیاری خواهد کاست.واژه دهیاری خنثی است اما لغت آبادگر مسئولیت آبادکردن را به دوش می کشد و روستا به آبادی ،دهستان به آبادی ها ، دهیاران به آبادگران و دهیاری به مرکز آبادی تغییر نام خواهند داد تا مسئولیت سنگین آبادکردن را در درون خود احساس کنند.آبادگران که متشکل از تیم آبادگران آبادی ها(دهستان) ست مسئولیت توسعه منطقه ای را در حوزه آبادی ها (دهستان) به عهده خواهند گرفت و اقدامات مهمی از قبیل درخت کاری وجنگل کاری وسیع سالیانه در مراتع دارای آب های سطحی همیشگی،مسابقات منظم ورزشی،اجرای طرح هادی،تشکیل موزه و توسعه فرهنگی را برعهده خواهند داشت.توسعه های مرکز گرا عوارض های بسیاری دارند که می توان از محل درمان اینگونه عارضه ها منابع مالی توسعه حقیقی همه جانبه ،عادلانه و فراگیر اینگونه مراکز را در بازه زمانی مشخصی تامین کرد و امیدواریم ارتقای سطح کیفی و کمی معیشت مردم خود گویای رشد و توسعه باشد و دیگر نیازی به بازی با عدد و ارقام جهت نشان دادن رشد و توسعه نداشته نباشیم.

منبع: روزنامه روژان

کد خبر 145943

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha