7 خرداد 97، متن استعفایی منتسب به غلامرضا امیری در رسانه ها منتشر که وی در آن از فضای حاکم بر شورای اسلامی شهر کرمانشاه گله کرده و بیان کرده بود این فضا به گونه ای نیست که بتوانم گره ای از مشکلات شهروندان عزیز باز کنم.

امیری دلیل دیگر استعفایش را کار شکنی، لجبازی های کودکانه، ترجیح دادن مناسبات در روابط فردی به جای در اولویت بودن حرکت جمعی و شورایی، اعضای شورا اعلام کرده بود.

این عضو شورای شهر کرمانشاه در متن استعفایش آورده بود که بیش از این فرصت سوزی نکرده و در جایگاهی که «نمی شود» و «نمی گذارند»« مثمر ثمر» باشم و ضمناً افق روشنی برای بهبود اوضاع نمی بینم که بتوان خدمتی شایسته جایگاه موکلان ارائه نمایم استعفا می کنم.

پس گرفتن استعفا به بهانه لطف و مرحمت موکلین و بزرگان شهر

زمان زیادی از این استعفا نگذشته بود که غلامرضا امیری استعفایش را پس گرفت و در گفتگو با مرصاد در خصوص علت انصراف از استعفایش گفت: با عنایت به لطف و مرحمت موکلین و بزرگان شهر کرمانشاه از جمله عبدالرضا مصری نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، شهردار کرمانشاه، اعضای شورای اسلامی شهر کرمانشاه، اعضای اتاق بازرگانی استان کرمانشاه، جمعی از رزمندگان، خانواده معظم شهدا و ایثارگران به اینجانب، به منظور خدمت به مردم شریف کرمانشاه از استعفای خود انصراف دادم و به استناد ماده ۱۲ آیین نامه داخلی شوراهای شهر و اصلاحات بعدی انصراف خود را از استعفای مذکور اعلام می کنم.

هر وقت صلاح بدانم به مردم پاسخ می دهم!

قبل از نوشتن این یادداشت به غلامرضا امیری به عنوان رئیس مهمترین نهاد مدنی شهر، تلفن زدم شاید جواب قانع کننده ای برای سوالات ما به عنوان نمایندگان افکار عمومی داشته باشد.

پرسیدم شما خرداد ماه امسال استعفا دادید و مواردی را به عنوان دلایل عدم تمایل به عضویت در شورای شهر کرمانشاه ذکر کردید. آیا این دلایل در سه ماه اخیر رنگ باختند که شما دوباره مسئولیت مهم ریاست شورای شهر کرمانشاه را پذیرفتید؟

وی در پاسخ گفت: « این سوال اصلاً معنی ندارد! این چه سوالی است که شما می پرسید؟ این تشخیص با من است»!

پرسیدم مردم سوال دارند می خواهند بدانند با وجود مشکلاتی که در شورا وجود دارد و خود شما به آنها اشاره کرده اید آیا می توانید در این جایگاه «مثمر ثمر» باشید؟

امیری پاسخ داد: «من نماینده منتخب مردم توسط صندوق های رای هستم. هر وقت صلاح و مصلحت بدانم خودم جواب مردم را می دهم»!

وی در ادامه گفت «من قبلاً در مصاحبه هایم دلایل پس گرفتن استعفایم را ذکر کرده ام و دیگر نمی توانم به تک تک خبرنگاران پاسخگو باشم».

مصلحت اندیشی به نفع خود یا مردم؟

حال برای آنکه وقت ارزشمند این عضو پیشکسوت شورای اسلامی شهر کرمانشاه که چهار دوره است مردم را از حضور اثرگذارش در شورا محروم نکرده است و قبلاً هم به خاطر همین مردم منت بر سرشان گذاشت و استعفایش را پس گرفت تا بیش از پیش عزمش را برای خدمت به خلق خدا جزم کند، را دوباره نگیرم، در همین یادداشت چند سوال مطرح می کنم؛

-چطور ایشان با اینکه خود معترف بود با شرایط حاکم بر شورای اسلامی شهر نمی تواند عضوی «مثمر ثمر» باشد و در حد شأن مردم کرمانشاه به آنها خدمت بنماید حاضر شد با چند توصیه و خواهش و... استعفایش را پس بگیرد. بهتر نبود کنار بکشد شاید که عضو جایگزین با وجود همان شرایط حاکم بر شورا عملکرد بهتری داشته باشد.

-آیا در این سه ماه وضعیت شورا گل و بلبل شده و یا تحول فکری در اعضای شورای شهر پدید آمده و معجزه ای به وقوع پیوسته که امیری تشخیص داده اینبار، هم «می گذارند» و هم «می شود»، «مثمر ثمر» باشد. سه ماه پیش به خاطر پادرمیانی به قول خودش بزرگان شهر و... در شورا ماندند، حال چه لزومی داشت که دوباره در پی ریاست شورا باشد؟! مگر نه اینکه این تصدی بیشترین مسئولیت را دارد و صاحب این عنوان باید بیشتر از دیگر اعضا پاسخگوی عملکرد شورا باشد؟

- در گفتگوی تلفنی، ایشان گفت هر وقت صلاح بداند به مردمی که پای صندوق به او رای داده اند جوابگو خواهد بود. مگر نه اینکه پاسخگویی به مردم به صلاحدید و مصلحت اندیشی شخصی نیست؟ مسئولان موظف به پاسخگویی هستند. آیا این مصلحت اندیشی به نفع خود است یا مردم؟

-فراموش کرده اید خبرنگاران نمایندگان افکار عمومی هستند و شما باید بر حسب وظیفه حقوقیتان به رسانه ها پاسخگو باشید؟

-مگر خود در متن استعفاء ننوشتید افق روشنی برای بهبود اوضاع نمی بینید؛ حال چطور افق در مقابل چشمتان آنگونه روشن شد که مجدداً به پذیرش این مسئولیت سخت تن دادید؟

- در این دوره از انتخابات، اکثریت اعضا به شما رأی داده اند. آیا فکر نمی کنید با این تعداد رأی، شما ساز ناکوک هستید و استعفایتان تنها حرکتی نمایشی به خاطر اهدافی دیگر بود؟