این ویدیو که پس از فوت ماموستا ملا محمد امامی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد بسیار تأثیرگذار و آموزنده است و تصویری امیدبخش از رهبران دینی کردستان را به نمایش می‌گذارد.

ماموستا امامی روحانی خوشنام و سرشناس کُرد، در برابر موزیک و ترانه‌ی زیبای سعدالله نصیری به همراه یک دختر خردسال، بی‌پروا احساس درونی خویش را به نمایش می‌گذارد و از عمق جان می‌گرید.

این نمای بسته و در عین حال عمیق، با آن‌چه در چند دهه‌ی گذشته برخی جریان‌های اسلامی تلاش کرده‌اند از واقعیت‌های دینیِ جامعه‌ی ما به نمایش بگذارند بسیار متفاوت است؛ ویدیویی نویدبخش که بیانگر تداوم حیاتِ همان اسلام غریزی و پیشاسیاسی در کردستان است که با عرفان و ادبیات درآمیخته بود و به پیروانش آرامش و امنیت و باور به رستگاری می‌بخشید و هنوز به بیماریِ کشنده‌‌ی تلاش برای مهندسیِ سیاسیِ باورهای دینیِ مردم مبتلا نشده بود و فرسنگ‌ها با فرقه‌گرایی و تخاصم و تکفیر فاصله داشت.

نماینده‌ی راستین چهره‌ی حقیقیِ اسلام در کردستان که ضرورتاً باید به احیای آن پرداخت چنین روحانیتی است، روحانیتی مستقل و مردمی که تاریخ و فرهنگ غنیِ خویش را که لبریز از هنر و ادبیات و شعر و موسیقی است با جوهر دین پیوند می‌دهد و اسلامی مداراگر، گشاده‌رو، آشتی‌جو و امنیت‌بخش می‌پروراند، روحانیتی که نه تماماً در بند شریعت است و نه کاملاً گرفتار عزلت و طریقت.

این ویدیوی کوتاه، به مردم، رهبران دینی و همچنین مدعیان مهندسی اعتقادات مردم در کردستان یادآوری می‌کند که اسلام فرقه‌گرا، عبوس و تندخو، به‌هیچ وجه ادامه‌ی ناگزیر و طبیعیِ دین‌داریِ مردم کُرد نیست و می‌توان آن را با احیای تدریجیِ سنت‌های اصیل دینی در کردستان که پرورش‌دهنده‌ی نرم‌خویی و دیگرپذیری و آرامش درونی و انسجام فرهنگی و اجتماعی است به کناری نهاد.