افراد متملق نیز برای رسیدن به مقاصد خود، با ریختن نفت چاپلوسی و تملق بر آتش نخوت و تکبر این افراد، خواسته یا ناخواسته جایگاه بزرگان ملی را تخفیف می دهند.

این عمل مذموم می تواند چند علت داشته باشد، از جمله:

۱:میان آرزوها و آرمانهای فرد و توانایی او تناسب برقرار نیست. یعنی کسی در تخیلات خویش دوست دارد به جایگاهی والا در عرصه ی سیاسی و اجتماعی برسد ،ولی توان و ظرفیت برآوردن مقصود خود را ندارد، لذا برای دلخوشی به اسم و القاب بزرگان پناه می برد.

۲:برخی تلاش می کنند ناتوانی ها و ضعف های خود را پشت این القاب پنهان کنند.

۳:فکر می کنند با این القاب از رقبای انتخاباتی خویش پیشی می گیرند و آن را وسیله ای جهت کسب رای قلمداد می کنند.

مع الوصف این اقدام هر علتی داشته باشد، نه تنها به کاندیداها شان نمی دهد بلکه ضعف درونی آنها را عیان تر خواهد کرد.

امروز و با گسترش فضای مجازی و فراهم بودن لوازم گردش آزاد اطلاعات، کسی نمی تواند شخصیت خیالی خود را به مردم بقبولاند، آن هم با چند نامه ی پاراف شده ی کم ارزش یا چند عکس یادگاری که به خودی خود فاقد اعتبار است.

کسانی که صاحب توانایی هستند و به قدرت خود ایمان دارند، همان برایشان کافی است و دست گدایی به سوی القاب و عناوین دیگران دراز نخواهند کرد و حتی آن را کسر شان خود می دانند.

*حقوقدان، مدرس دانشگاه و عضو هیات مدیره کانون وکلا کرمانشاه