به گزارش کردپرس، یک سیاستمدار کرد ادعا کرده است جلال طالبانی رئیس جمهور فقید عراق و رهبر پیشین حزب اتحادیۀ میهنی کردستان پیش از بیماری آخر خود، که وی را از صحنۀ سیاست خارج کرد، قصد داشته با برگزاری یک کنفرانس بین المللی برای آزادی عبدالله اوجالان رهبر دربند حزب کارگران کردستان (PKK) و حل و فصل مسألۀ کردهای ترکیه اقدام کند.

محمد امین پنجوینی سیاستمدار کردستان عراق در یادداشتی با عنوان «پروژۀ تاریخی بین المللی مام جلال برای صلح و آزادی اوجالان» این پروژه را این گونه توصیف می کند: «برگزاری یک کنفرانس در سطح سران کشورهای خاورمیانه و جهان برای صلح در منطقه و جهان.»

پنجوینی در یادداشت خود نوشته که مام جلال مدتی پیش از بیماری (سکتۀ مغزی) وی را به بغداد فرا خوانده و از طرح خود برای برگزاری یک کنفرانس بین المللی در بغداد با هماهنگی بان کی مون دبیر کل وقت سازمان ملل متحد برای برقراری صلح میان PKK و حکومت ترکیه خبر داده است.

بر اساس یادداشت پنجوینی، مام جلال، علاوه بر بان کی مون، افراد زیر را برای شرکت در این کنفرانس انتخاب کرده است: «رئیس جمهور فرانسه، نخست وزیر یونان، رئیس اتحادیۀ اروپا و پارلمان اروپا، سران حکومت ترکیه، چند تن از سیاستمداران کرد ترکیه و دو تن از رهبران PKK.»

مأموریتی که مام جلال به پنجوینی محول کرده از این قرار بوده است: «1- در ترکیه به احمد ترک، صلاح الدین دمیرتاش، لیلا زانا و بانویی از خانوادۀ اوجالان اطلاع دهید روز 1 ژانویه در سلیمانیه باشند. 2- از قندیل دو تن (که اسم آنها در یادداشت نیامده) را دعوت کنید که پروژه را با آها در میان بگذارم، اگر راضی بودند کار را شروع می کنیم. 3- تا خودم به سلیمانیه باز می گردم اسامی و نشانی برندگان صلح نوبل جهان را برایم تهیه کنید.»

برنامه و هدف کنفرانس نیز عبارت بوده است از: «1- مذاکرۀ صلح در خاورمیانه؛ 2- مذاکرات صلح میان کردها و حکومت ترکیه؛ 3- آزاد کردن اوجالان یا خارج کردن وی از زندان و انتقالش به مکانی خاص به نحوی که بتواند با آزادی بیشتری برای صلح فعالیت کند؛ 4- تلاش برای برقراری آتش بس در ترکیه و وادار کردن حکومت ترکیه به مذاکره با PKK.»

به گفتۀ پنجوینی مام جلال این پروژه را «پروژۀ ماندلا» نام گذاری کرده بود.

پنجوینی در پایان یادداشت خود نوشته است: «دریغ و افسوس که ساعت 19 از رادیوی بی بی سی شنیدم رئیس جمهور عراق جلال طالبانی به خاطر سکتۀ مغزی به بیمارستان منتقل شده است. من هم با نا امیدی نزد سران قندیل رفتم و داستان برای آنها بازگو کردم. دربارۀ جنگ و صلح زیاد صحبت کردیم. گفتم مسألۀ کرد مانند نفرین فراعنه است، هر کس به آن بپردازد می میرد. تورگوت اوزال قصد داشت مسألۀ کرد را حل و فصل کند که سکته کرد. ژنرال اشرف بدلیسی تنها گفت مسألۀ کرد با اسلحه حل نمی شود، هواپیمایش در آسمان آتش گرفت و سوخت. اوجالان هم که با یک توطئۀ بین المللی دستگیر شد و به ترکیه تحویل داده شد و اینک در زندان است. مام جلال تصمیم گرفت کنفرانس صلح برای کردها در ترکیه برگزار کند که سکتۀ مغزی کرد و از سخن گفتن باز ماند. مسعود بارزانی تنها خواست یک همه پرسی برای کردستان عراق برگزار کند که نیمی از خاک کردستان را به زور اسلحه از ما گرفتند.»