به گزارش خبرنگار کردپرس، فقر چیزی نیست که انسان به آسانی بتواند از کنار آن بگذرد.

ریشه بسیاری از ناهنجاری های بشر فقر و مشکلات اقتصادی است. اسلام هم در جایگاه خود فقر را مذموم شمرده است تا جایی که در بسیاری از روایات و احادیث آماده است که مسلمان نباید تهیدست دست باشد، البته منظور اسلام تلاش درست برای داشتن یک زندگی خوب می باشد.

فقر تا جایی بر روحیه افراد و جامعه فشار می آورد که چند روز پیش فقر بنیان خانواده ای در حاشیه شهر کرمانشاه را از هم پاشید و در میان رسانه ها سکوت کردند و مسئولان نیز دم برنیاورند.

آیا این وظیفه رسانه هاست که تنها میرزابنویس مسئولان و اعداد و ارقام غیرواقعی آنان باشند و نیز مسئولان نیز چشم خود را بر واقعیت های جامعه ببندند؟.

در حاشیه شهر کرمانشاه مردی که با پس انداز پول کارگری خود توانسته بود تلویزیونی برای همسر و فرزندش تهیه کند بر اثر فشار مالی و نیز از دست دادن کنترل خود بانی حادثه ای دلخراش در کرمانشاه شد.

براساس گفته های شاهدان عینی که با خبرنگار کردپرس گفتگو کردند این خانواده بعد از سالها موفق به خریدن تلویزیون LED می شوند.

پدر و مادر خانواده برای حضور در مراسم تشییع جنازه یکی از بستگان به بیرون از منزل می روند و فرزند خود را در منزل تنها می گذارند و در هنگام بازگشت به منزل، پدر و مادر متوجه می شوند که فرزند تلویزیون تازه خریداری شده را خراب کرده است.

پدر از روی عصبانیت دستان کودک خود را با سیم برای ساعاتی محکم می بندد و این امر باعث پاره شدن رگ های دست کودک می گردد تا جایی که پزشک از درمان کودک ناامید می شود.

پدر که متوجه کار بی رحمانه خود می شود دچار عذاب وجدان میی شود و تنها به منزل برمی گردد و دست به خودکشی می زند.

و فقر هم دستان کودک را برای همیشه از وی گرفت و هم جان پدر را.

رسول اکرم (ص) درباره فقر می فرمایند: «چو فقر از دری وارد شود، ایمان از همان در خارج می‌شود» و امروز به این کلام رسول خدا می رسیم که فقر عامل چه بدبختی هایی در جامعه است و چه کانون های گرم خانواده هایی را که از هم نپاشیده است.

پس تامین معیشت و اقتصاد مردم باید از اولویت مسئولان باشد و به سادگی از کنار این مهم که مورد تایید بزرگان دین است گذر نکنند، زیرا فقر صدها ناهنجاری شخصیتی و اجتماعی را به دنبال خود دارد، ناهنجاری هایی که امروز در جامعه ایرانی با آن دست و پنجه نرم می کند.

امروز مسئولان و رسانه ها در برابر بیان این حقایق همیشه سکوتی معنا دار و مصلحتی دارند ولی این سکوت هرگز نمی توان حقیقت را بپوشاند.