درگذشت و فقدان استاد "جافر زه لکه ای"، از نوازندگان نادر، تاثیرگذار و شاخص در عرصه موسیقی کردستان و هورامان، در شرایطی که از فقر و کمبود نوازندگان حرفه ای ساز شمشال رنج می بریم، بدون شک ضایعه ای جبران ناپذیر برای موسیقی و فرهنگ و هنر دیارمان خواهد بود.

بی گمان بسته شدن صندوقچه اسرار شمشال نوازی استاد "جافر زلکه ای" و سپردن این گوهر قیمتی و ارزشمند به دل خاک، موجب تاثر و اندوه جامعه هنری و مردم هنردوست شد و دل همه ما را به درد آورد.

ای خاک اگر سینه تو بشکافند

بس گوهر قیمتی که در سینه توست

استاد جافر زلکه ای، هنرمندی با اخلاق و نوازنده ای توانا بود، که وقتی ساز بر دست می گرفت گویی دیگر متوجه جهان اطراف خود نبود، با احساس ساز می نواخت ، حال و هوای خاص خود را به مخاطب القا می کرد و به خوبی می توانست با هنرش اطرافیان را به خودش جذب کند و همیشه شادی بخش محافل عمومی و جشن های محلی در منطقه هورامان بود.

هنرمندی که با دمیدن نفس هایش در شمشال و اجرای ملودی هایی با احساس بی نظیر ، ریتم عالی و تکنیک ناب، توجه هر موزیسینی را به خود جلب، و دل هر شنونده ای را به وجد می آورد و به عالمی دگر متصل می کرد.

سالهای زیادی چنان عاشقانه در سازش دمید که تا ابد جادوی آن در دل عاشقانش ماندنی است. سال ها تلاش بی دریغ و خدمات ارزشمند استاد جافر زلکه ای برای هنر و هنرمندان هورامان ستودنی و قابل تقدیر است و نام و یادشان در هورامان همواره زنده و گرامیست.

فراق استاد جافر زلکه ای و شمشال، بیش از پیش این ساز را غریب و مظلوم تر کرد. زیرا ساز شمشال که ریشه در تاریخ دارد، متاسفانه از آن فقط چند نوازنده پیشکسوت باقی مانده و نسل جوان هم کمتر به سراغ آن می آیند.

پس از ماموستا قاله مره در سبک موکریانی و ماموستا هومه ر شوشمه ای در سبک هورامی و اندک اساتید پیشکسوت، هجران دردناک استاد جافر زه لکه ای و استاد جوانرو بالابان در عرض کمتر از یک ماه، پایه های ساز شمشال را لرزاند.

شمشال اصیل ترین ساز موسیقی کردی و تنها ساز در موسیقی سازی هورامان. با توجه به نبودن روش علمی و تخصصی جهت آموزش آن و عدم نت نویسی، آوانگاری و مکتوب کردن مقام ها و ملودی های آن، و زیر خاک رفتن منابع و سینه هایی همچون ماموستا جافر، بیشتر در خطر انقراض قرار می گیرد .

البته باید اشاره کرد که از طرفی خوشبختانه در حال حاضر، وجود هنرمندان ارزشمندی همچون محمد نجیب حسنی، پژوهشگر و نوازنده شمشال، نیما شفیعی، مدرس و نوازنده شمشال، و نریمان ادوای نوازنده جوان و آینده دار شمشال، همچنان امیدها را زنده نگه می دارد.

در این شرایط که شمشال کمتر مورد توجه قرار دارد و در حق آن اجحاف صورت گرفته، و روز به روز از تعداد نوازندگان آن کاسته می شود، این ساز غریب نیازمند تلاش و پیگیری برای حفظ و ماندگاری آن است، لذا باید با همکاری هنرمندان نامبرده و پژوهشگران و موزیسین ها، برای حفظ و نگهداشتن آن اقدام شود.

در این راه باید با تحقیق و پژوهش، برپایی همایش، جشنواره و برنامه های تخصصی و برگزاری کلاس های آموزشی، تلاش و کوشش و مجاهدت کرد که به دست فراموشی سپرده نشود بلکه بتوانیم دست در دست هم با اتحاد و یکدلی، این ساز را از انقراض نجات دهیم.

در نهایت با تاسف و تاثر فراوان، فقدان و هجران دردناک استاد جافر زه لکه ای، این چهره فداکار و خادم هنر، که اجل در اوج، فرصت ادامه حیات را از او گرفت، را به هنرمندان و هنردوستان تسلیت عرض می نماییم، و از خالق زیبایی شادی روح بلندش را خواستاریم.

یادشان جاودان و راهشان پر رهرو باد