به گزارش کردپرس، دکتر یاسر مرادی در خصوص لزوم توجه ویژه به مقوله سلامت روانی بیماران مبتلا به کووید-19 به وب دا می گوید: در گذر از پاندمی هایی نظیر کووید 19، افزون بر علایم جسمانی طاقت فرسای این بیماری، بیماران متحمل فشارهای روانی بالایی هستند و توجه به نیازهای بهداشت روانی و نادیده نگرفتن بعد روانی در این گروه از بیماران بسیار حیاتی است.

دکتر مرادی با اشاره به مطالعه کیفی انجام شده در خصوص بهبودیافتگان کووید -19 اضافه می کند: بنده به اتفاق همکاران پژوهشی خود در یک مطالعه کیفی سعی بر فهم و ارائه تصویر روشنی از آشفتگی های روحی- روانی بهبودیافتگان از کووید 19 را در طی گذر از بحران بیماری داشتیم چرا که شناخت آشفتگی های روحی- روانی بیماران مبتلا به کووید 19 به هنگام گذر از بحران بیماری و پس از آن، می تواند با دانش افزایی برای آینده و گرفتن خروجی برای رفتن به مرحله پیش از بحران و ایجاد شرایط پیشگیری برای آسیب های روانی ناشی از اپیدمی کووید 19 بسیار کارساز باشد.

استادیار دانشکده پرستاری مامایی ارومیه ادامه می دهد: یکی از آشفتگی های روحی- روانی این بیماران زندگی برزخی بود که اشاره به وجود یک بلاتکلیفی روانی و ماندن بین بودن یا نبودن در زندگی داشت ، سردرگمی یا بلاتکلیفی ناشی از داشتن اعتماد یا بی اعتمادی به حجم وسیعی از اخبار و اطلاعات مربوط به بیماری، آشفتگی ناشی از اینکه در ادامه فرایند بیماری چه سرنوشتی در انتظار آنان است؟ آیا شرایط وخیم تر شده و به لحظه مرگ نزدیک تر می شوند؟ باعث ایجاد احساس دست و پنجه زدن در میانه بین مرگ و زندگی در بیماران شده بود.

او در خصوص آشفتگی روحی روانی کرونا می گوید: بیماران از این که از زمان دقیق پایان این بحران و حصر اجباری اطلاعی ندارند، ممکن است دچار آشفتگی های روحی- روانی و کرختی عاطفی ‌شوند. در چنین شرایطی اضطراب می‌تواند تا حد افسردگی پیش رود و این خطر شایعی است زیرا فرد فقدان تماس‌های اجتماعی را به شدت احساس می‌کند.

استادیار دانشکده پرستاری و مامایی با اشاره به به وضعیت نامناسب فرد از لحاظ روحی در زمان قرنطینه بیان می کند: شرایط قرنطینه باعث می شود که بیماران حمایت های روانی خانواده و اطرافیان را از دست بدهد که این خود موجب تشدید فشارها و آسیب روانی می گردد.

دکتر مرادی ادامه می دهد: بار روانی انتقال دهنده بودن بیماری از طریق فشار روانی ناشی از ترس از انتقال آلودگی به افراد خانواده و سایرین، حس طرد شدگی و انگ کرونایی باعث تحمیل فشار روانی بالایی به بیماران می شود.

این مقام مسئول دانشکده پرستاری مامایی ارومیه با اشاره به اینکه نحوه ارتباطات در مورد کووید ١٩ جهت جلوگیری از ایجاد انگ بسیار مهم اس، تاکید می کند: باید محیطی ایجاد شود که در آن بیماری و تأثیر آن با صراحت، صادقانه و مؤثر مورد بحث و بررسی قرار گیرد و هنگام صحبت کردن در مورد بیماری کووید 19 باید توجه داشت که زبان بکار رفته در مورد این بیماران نباید دارای معنا و بار منفی باشد و نگرشهای استیگمایی و برچسب زدن را تقویت کند.

او در نهایت در خصوص اثرات منفی کلمات و بار روانی آنها می گوید: بکاربردن کلماتی مانند مشکوک، ایزوله و ... می‌تواند به تداوم کلیشه‌های منفی موجود و یا پیش فرض‌های غلط منجر شود و ترس و وحشت گسترده‌ای ایجاد کند یا افرادی را که مبتلا به این بیماری هستند را از حقوق و شرایط انسانی محروم سازد.