گاهی این بازی‌ها انفرادی است و کودک با دنیای تخیل خود و آن‌چه در اختیار دارد سرگرم است. گاه نیز بازی و سرگرمی با حضور دیگران معنا پیدا می کند که در اغلب موارد چنین است.

بازی همواره با لذت، شادابی و نشاط همراه است که اگر این نبود، بچه‌ها به تکرار آن مشتاق نبودند و صد البته بازی و سرگرمی معنی و مفهوم دیگری نیز دارد که شاید در نگاه اول چندان آشکار و هویدا نباشد. این مهم به ظاهر پنهان آن همانا، آموزش مستقیم و غیرمستقیم است که شاید کودک از منظر خود چندان متوجه آن نباشد.

او بازی می‌کند، سرگرم می‌شود و لذت می‌برد بی آن‌که بداند غیر مستقیم در حال یادگیری اعداد، رنگ‌ها، اشکال، حجم، اسامی جانواران، گیاهان، شهرها و غیره است.

بازی‌ها در ذات خود جلوه‌های نهفته‌ دیگری نیز دارند که یکی از آن‌ها، رقابت است. رقابت یعنی یکی می‌برد و دیگری به هر دلیل طعم برد را نمی‌چشد و اما انسان به ویژه کودکان همیشه طالب برنده شدن هستند. پای برد و باخت که به میان می‌آید، گاه شکل رفاقت‌ها برای زمان محدودی دگرگون می‌شود. برنده خرسند است و بازنده مغموم. اینجاست که رنگ دوستی‌ها کم و بیش تغییر می‌کند اما ثابت و پابرجا نمی ماند.

امروز قهر است و فردا دوباره آشتی می‌کند. بازی‌ها تکرار می‌شود و قهر و آشتی ها نیز ادامه می‌یابد. این تداوم و تکرار باید سرانجامی داشته باشد. کودک با راهنمایی و هدایت والدین، مربی و معلم خود به آنجا خواهد رسید که بداند، بازی خوب است اما دوستی خوبتر. شاید امروز برای یک اسباب‌بازی با دوست و رفیق و همسایه‌اش سر ناسازگاری داشته باشد اما فردا می‌داند که صلح و آرامش به مراتب ارزشمندتر خواهد بود.

صلح و دوستی، ارزش‌های گران‌بهایی است که می‌تواند دنیا و زندگی را برای انسان، زیباتر و امن‌تر جلوه‌گر کند.اگر فردایی سالم و سرشار از صلح و دوستی و صمیمیت را خواهان هستیم باید در گفتار، کردار و پندار خویش چنان الگویی برای فرزندان این مرز و بوم باشیم تا جهان، ما را به صلح و دوستی بشناسد.

دنیای کودکان زمانی جذاب‌تر و شیرین‌تر به نظر می‌رسد که آن روز و روزگار را پشت سر گذاشته باشیم. یک نعمت را زمانی بیشتر قدر می دانیم که از درون آن فاصله گرفته و از بیرون به آن می‌نگریم. به بزرگ‌سالی که رسیدیم تازه حسرت روزهای کودکی را داریم و دل‌مان برای آن می‌تپد و غنج می رود. مگر روزگار کودکی چه دارد که در آن روزگار قدردان آن نیستیم و در بزرگ‌سالی به جستجویش می‌پردازیم؟

صلح و دوستی زمانی در زندگی ما پررنگ شده و اولویت اول ما خواهد بود که کودکان ما، سهمی از نان سفره خویش را با پرنده‌ای در پشت پنجره اتاق تقسیم می‌کنند. این زیباترین بازی صلح‌آمیز زندگی است.

۱۶ مهر روز جهانی کودک است و از سوی دبیرخانه هفته ملی کودک در سال ۱۴۰۰ به نام «کودک، صلح، بازی و نشاط» نام‌گذاری شده است.

منبع؛ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان