سردشت یکی از شهرهای مرزی ایران مابین ایران و عراق است. خواهر خوانده هیروشیما ، ناکازاکی و حلبچه است. دارای مردمانی مهربان و طبعیت دست نخورده و ارگانیک است. شهری کوهستانی بالغ بر 118 هزار نفر جمعیت ، با مردمان روستایی کە اغلب تاکدار هستند.

میزان بارندگی مناسب و وضعیت توپوگرافیکی منطقه باعث شده یکی از بهترین نوع انگور دنیا که انگور سیاه و سرشار از ماده اکسیدانت(ضد سرطان) است در این شهرستان مرزی به عمل آید.

بیشتر مردمان روستایی درآمدی حاصل از جز تولید انگور، ندارند. کشاورزان سردشتی نیز همانند سایر مردم کشور تحت تاثیر تحریم های ظالمانه استکبار و بیماری شوم کرونا قرار گرفته اند چه آنهایی که برای تهیه داروی رفع آثار سوء بمباران شیمیایی صدام با مرگ دست و پنجه نرم می کنند و چه آنهایی که تاکدار هستند و به دلیل عدم وجود صادرات قادر به فروش میوه انگور باغ خود نیستند.

امسال کارخانه داران تهیه کننده کسانتره به بهانه ی مسدود شدن صادرات و نیز افزایش محصول سیب زیر درختی و صنعتی ، حاضر به خرید این میوه بهشتی نیستند و این امکان وجود دارد فاجعه ی سونامی ضرر سیب داران سال 1399 آذربایجان غربی، در کمین انگورداران سردشتی در سال 1400 باشد.

میوه انگور چیده شده در مراکز جمع آوری زمین را غرق رنگ سیاه و قرمز نموده و شیرابه های مسکر وارد خاک می شود. تنها کارخانه ای که از سال ها پیش تاکنون همدرد مردم مستضعف و تاکدار سردشتی بوده و هست، کارخانه سن ایچ شرکت عالیفرد است.

مردم به دلیل دریافت به موقع و خوش حسابی شرکت سن ایچ را زیاد دوست دارند و سن ایچ نامی بسیار آشنا برای تاکداران پابرهنه و روستایی این شهرستان است. در سایه نبود سرمایه گذاری و عدم توجه دولتمردان در سنوات گذشته و عدم تاسیس سردخانه و کارخانه تولید کنسانتره ، همه ساله در فصل پائیز ، انگور سردشت با سبد چوبی ، برای تازه خوری به شهرهای دور و نزدیک در سراسر ایران ارسال می شود و مقدار کمی از آن در سردخانه ها نگهداری می شود چرا که سردخانه انگور تخصصی تر از سردخانه ی سیب و میوه جات دیگر است. این در حالی است که قیمت تهیه سبد و هزینه ی انتقال انگور چیده شده در کوهستانهای بلند و شیبدار، بسیاری از تاکداران را در مضیقه برای برداشت نموده و شرایط نابسامان کنونی می رود تا عده ای از کشاورزان را از برداشت منصرف نماید.

جا دارد مسئولان برای صادرات و ساماندهی بازار خارجی و داخلی این میوه بهشتی همت گماشته تا کارخانه داران تولید کسانتره نیز رغبت دریافت انگور سیاه و قرمز سردشت را در خود بوجود آورند، چرا که آبمیوه انگور سردشت طرفداران زیادی در داخل و خارج دارد؛ خصوصا کشورهای همجوار مانند عراق تمایل زیادی به مصرف شربت مویز انگور دارند و شاید از مهمترین مصرف حلال در کشورهای همجوار باشد.

صادرات انگور سیاه سردشت به کشورهای ارمنستان، ترکیه، روسیه ، یونان ، بلغارستان، رومانی از طریق راه زمینی با ترانزیت یخچال دار و قطار باری، به آسانی امکان پذیر است فقط مذاکرات کنسولی سفارت خانه ها در طرفین را لازم دارد که متاسفانه تا کنون گامی در این راستا برداشته نشده یا بسیار کم بر روی صادرات آن تمرکز شده است.

انگور سیاه سردشت میوه ی منحصر به فرد ارگانیک در دنیا است ، لذا می توان با تاسیس کارخانه های کوچک و متوسط در منطقه سردشت،از نابودی بالغ بر 40 هزار تن انگور در سال جلوگیری کرد؛ همچنین گامی در جهت کاهش پدیده ی کولبری برداشت. شاید این آخرین فرصت استاندار و مسئولان کنونی در استان برای خدمت به مردم سردشت باشد!