حضرت عیسی(ع) صاحب کتاب انجیل است، در «بیت اللحم» در جنوب اورشلیم، از مادری پاک به نام مریم زاده شد. رسالت همه پیامران جهانی و عمومی نبوده است. بسیاری از پیامبران تنها برای گروه یا قوم خاصی برانگیخته شده اند. در میان انبیا تنها پنج پیامبر صاحب شریعت، کتاب آسمانی و احکام اجتماعی بوده اند. این پنج تن عبارتند از نوح(ع)، ابراهیم(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و پیامبر عظیم الشأن اسلام. اینان همان کسانی هستند که در قرآن به نام «الوالعزم» نامیده شده و رسالتی جهانی داشته اند. دعوت آنان به گروه خاصی محدود نمی شده است و دعوتی عام و رسالتی فراگیر و جهانی داشته اند.

گروهی از مسیحیان به شهر مدینه آمدند و به حضور پیامبر رسیدند. آنان در گفتگو با پیامبر(ص) ولادت بدون پدر حضرت عیسی(ع) را نشانه الوهیت او عنوان می کردند. در این هنگام آیه نازل شد و جواب آنان را این چنین بیان نمود: «ولادت و خلقت حضرت عیسی ابن مریم(ع) همانند خلقت حضرت آدم(ع) [و بلکه خلقت آدم مهم تر و والاتر] است»؛ یعنی اگر دلیل الوهیت ولادت بدون پدر باشد، پس درباره حضرت آدم که خلقت وی بدون پدر و مادر بوده نیز باید قائل به الوهیت شویم و حال آنکه کسی چنین نگفته است.

نام حضرت مسیح در قرآن

در قرآن نام 25 نفر از پیامبران آمده است. از میان اینان، پیامبر اسلام(ص) با بیشترین اشاره و با قرینه های بسیار مورد خطاب واقع شده است؛ اگر چه نام حضرت موسی بیش از همه انبیا برده شده است.

در قرآن، نام حضرت مسیح بیست و سه مرتبه با اسم «عیسی»، یازده بار با نام «مسیح» و دو مرتبه با وصف «ابن مریم» آمده است.کثرت استعمال نام این انبیا به سبب وقایع مهمی است که در زمان آنان رخ داده و می باید مورد عبرت مسلمانان قرار گیرد.

ایمان به همه پیامبران

در قرآن کریم آمده است که خداوند متعال از همه انبیا میثاق گرفت که انبیای دیگر را تایید کنند و به پیامبر قبلی ایمان داشته باشند. مؤمنان نیز باید به انبیای گذشته و اوامری که بر آنان وحی شده ایمان داشته باشند. اعتقاد به نبوت حضرت مسیح(ع) و ارتباط او با منشأ وحی از اعتقادات راسخ ما مسلمانان است.

همه پیامبران معبود را خدای یگانه، غیر محسوس، نامتناهی و برتر از اندیشه های بشری معرفی می کرده اند و آدمی را به انتخاب کمال مطلوبی که درواقع همان خدا و مبدأ کمال، فضیلت و سرچشمه همه اصول و ارزش های عالی است، فرا می خواندند.

«انجیل» کلمه ای یونانی به معنای بشارت و جمع آن به زبان عربی «اناجیل» است. زندگی نامه عیسی مسیح و بیانات اخلاقی ایشان در اناجیل آمده است که مجموعه آنها را «عهد جدید» می گویند. از این انجیل ها، چهار انجیل «متی»، «مرقس»، «لوقا» و «یوحنا» در پیش همه مسیحیان جهان معتبر است و انجیل های دیگری را که شمار آنها از 114 انجیل فراتر می رود، کلیسا خارج از کتب آسمانی دانسته است.

پس از به دنیا آمدن حضرت مسیح علیه‌السلام و زمانی که از سوی خدا به مریم سلام‌الله علیها اطمینان داده شد، همان کسی که به او نوزاد را بخشیده از او حمایت خواهد کرد. مریم سلام‌الله علیها نزد قوم خود بازگشت. قوم او با دیدن نوزاد در آغوش مریم سلام الله علیها شگفت زده شدند. گروهی او را ملامت کردند و گروهی دیگر در تقوای او شک کردند. بعضی گفتند:«ای مریم كار بسیار عجیب و بدی انجام دادی»(۶) و بعضی دیگر به اعتراض گفتند:«ای دختر هارون! نه پدرت مرد بدی بود و نه مادرت زن بدكاره‌ای.

مریم سلام‌الله علیها به فرمان خدا سکوت کرد و تنها به کودک اشاره کرد تا آنها جواب‌شان را از او بگیرند. این کار باعث تعجب آنان شد و گفتند:«تو ما را مسخره می‌كنی. ما چگونه با كودكی كه در گهواره است، سخن بگوئیم»(۸) در این هنگام عیسی علیه‌السلام لب به سخن گشود و به بهترین شکل ممکن از مادر خود دفاع و خود را معرفی کرد:«من بنده خدایم، او كتاب(آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا (هر جا كه باشم) وجودی پربركت قرار داده و تا زمانی كه زنده‌ام مرا به نماز و زکات توصیه كرده است و مرا نسبت به مادرم نیكوكار قرار داده و جبّار و شقی قرار نداده است و سلام (خدا) بر من در آن روز كه متولد شدم و در آن روز كه می‌میرم و در آن روز كه زنده برانگیخته خواهم شد.

در ایران مسیحیان به عنوان یکی از اقلیت های دینی پذیرفته شده زندگی می کنند و کلیساهای آنان در برخی شهرها زیبایی خاصی به این شهرها بخشیده است. تولد حضرت مسیح (ع) هر ساله از سوی مقامات عالی رتبه کشور تبریک گفته می شودو مراسم های معمول از سوی پیروان مسیح (ع) با شکوه پذیرفته می شود.