به گزارش کردپرس، استیو سوئینی، روزنامه نگار انگلیسی و دبیر سرویس خارجی روزنامه مشهور مورنینگ استار، گفت که ترکیه به دلیل شکست در جنگ علیه نیروهای کرد در اقلیم کردستان دست به استفاده از سلاح‌های شیمیایی زده است و برای مقابله با آن نیاز به ایجاد یک جنبش توده‌ای وجود دارد.

با پشت سر گذاشتن 6 ماه از آغاز عملیات نیروهای ترکیه در اقلیم کردستان شواهد بسیاری از استفاده نیروهای ترکیه از سلاح شیمیایی در این مناطق پیدا شده است. در روزهای اخیر بسیاری از سازمان‌ها، نهادها، روشنفکران، نویسندگان، دانشگاهیان و سیاستمداران خواستار تحقیقات از سوی نهادهای بین‌المللی مرتبط درباره استفاده ترکیه از سلاح‌های شیمیایی در اقلیم کردستان شدند. همچنین 51 سازمان و حزب مختلف فعال در خاورمیانه و اروپا با ارسال نامه ای به سازمان منع تسلیحات شیمیایی (OPCW) خواستار انجام تحقیقات میدانی از سوی این سازمان شدند.

استیو سوئینی، که تحولات اقلبم کردستان را دنبال می کند یکی از اولین کسانی است که استفاده از سلاح‌های شیمیایی توسط ترکیه در اقلیم کردستان را افشا کرد. سوینی در گفتگو با "گُزده چاغری" خبرنگار کُرد آژانس مزوپوتامیا مدعی شد که کشورهایی مانند انگلیس، آمریکا، فرانسه، ایتالیا و آلمان از این جنگ حمایت کرده اند. پس از گسترش موضوع تسلیحات شیمیایی، بریتانیا و ترکیه کمک های مالی زیادی به سازمان منع سلاح های شیمیایی که وظیفه بررسی این موضوع را بر عهده داشت، پرداخت کرده اند. متن زیر بخش نخست این مصاحبه است.

شما از جمله اولین روزنامه نگارانی هستید که خبر استفاده ترکیه از سلاح های شیمیایی را در کردستان افشا کردید. می توانید ماجرای انتشار این خبر را به ما بگویید؟

«من از سپتامبر سال گذشته در کردستان عراق هستم. زمانی که آنجا بودم متوجه احتمال قریب الوقوع آغاز یک جنگ شدم. در این منطقه مخالفتی جدی در برابر حزب مسعود بارزانی، حزب دمکرات کردستان (پارتی) وجود داشت. حزب دمکرات کردستان مانند یک افسر ارتش ترکیه عمل می کرد و با این همه اعلام می کرد که آنها مخالف جنگ بین کردها هستند. البته، هر فردی که در منطقه زندگی می کند، کشته شدن 30 تا 80 هزار نفر در درگیری بین پارتی و اتحادیه میهنی کردستان و حزب کارگران کردستان (PKK) و خسارات ویرانگری را که جنگ به همراه داشت به یاد می آورد. به عبارت دیگر ما می دانستیم که این اتفاق خواهد افتاد و پارتی به عنوان همکار ترکیه فعالیت خواهد کرد.

علاوه بر این می‌دانید که ترکیه در گاره، با کشتن 13 تن از سربازان خود ننگ بزررگی به بار آورد که به پارلمان نیز کشیده شد. همه نمایندگان اپوزیسیون درباره کشته شدن این سربازان سوال می پرسیدند. بنابراین، شروع عملیات در 23 آوریل کسی را غافلگیر نکرد.

همچنین این تاریخ مصادف با نسل کشی ارمنی ها، به عنوان یکی از مستندترین نسل کشی های تاریخ است که در آن یک و نیم میلیون مرد، زن و کودک به طور سیستماتیک توسط امپراتوری عثمانی کشته شدند. البته ترکیه همچنان وقوع این نسل کشی را انکار می کند. به هر حال ما می دانستیم که عملیاتی در شرف وقوع است و از آن زمان شاهد شروع عملیات زمینی و حملات هوایی جدی ارتش ترکیه هستیم. آنچه رجب طیب اردوغان نمی توانست پیش بینی کند مقاومت تاریخی نیروهای کرد بود.»

شما در منطقه ای بودید که ترکیه عملیات را آغاز کرد. در آنجا چه چیزهایی دیدید؟

«عملیات دوگانه پنجه رعد و پنجه صاعقه به عنوان عملیاتی علیه PKK در مطبوعات ترکیه و جهان به تصویر کشیده شد. اما واقعیت این نبود. این عملیات یک عملیات نسل کشی علیه کل مردم کرد بود. در حالی که اخبار مربوط به عملیات را دنبال می کردم، با دیدن یک ویدئو از سوی منابع محلی ام احتمال حمله شیمیایی را دادم. اینها تصاویری بودند از بیرون کشیدن اجساد مبارزان کرد از تونل بدون این که هیچ گونه زخمی روی بدنشان باشد. من به عنوان یک روزنامه نگار، تحقیقاتم را بر اساس آنچه با چشمان خود می بینم، استوار می کنم.

به سمت منطقه مورد نظر حرکت کردم. رسیدن به محل دقیق امکان پذیر نبود، اما توانستم کاملاً نزدیک شوم. من این فرصت را داشتم که با افراد زیادی در این منطقه دیدار و گفتگو کنم. اگرچه منطقه مورد نظر به عنوان منطقه عملیاتی معرفی می شد، اما افرادی که با آنها دیدار و گفتگو کردم روستاییانی بودند که در آن منطقه زندگی می کردند. شهروندان ساکن این مناطق درباره علائمی که تجربه می کنند با من سخن گفتند. علائمی که این افراد تجربه کرده اند در افرادی که در معرض فسفر سفید قرار گرفته اند، مانند سوزش پوست، مشکل در تنفس، قرمزی چشم ها، تاری دید و آبریزش دیده می شود. همه این علائم پس از حمله موشکی ترکیه شروع شده است. آنها همچنین از دود سفیدی که بعد از بمباران دیده بودند نیز سخن گفتند.

این حمله صرفا علیه نیروهای کرد، PKK یا حامیان PKK انجام نشد. بلکه بیشتر علیه کارگران کشاورز ساکن در منطقه انجام شد. این روستاییان پس از این حملات مجبور به ترک خانه ها و زمین های خود شدند. بر اساس داده های تیم میانجی مسیحی (CPT)، یک سازمان حقوق بشری که در منطقه کار می کند، ساکنان 1500 روستای کردنشین در نتیجه این حملات مجبور به تخلیه روستاها و زمین های خود شده بودند.»

آیا فرصتی برای دیدار و گفتگو با مردم روستاهای تخلیه شده داشتید؟ آنها چه گفتند؟

«بله، من این افراد را پیدا کردم. یکی از این روستاییان به من گفت که سربازانی را دیده است که لباس نظامی ترکیه را بر تن داشته اند اما به زبان عربی سخن می گفته اند. البته شایعاتی شنیده بودم که ترکیه از جهادگرانی که از لیبی و سوریه آورده استفاده می کند. همین شایعات در مورد حادثه قره باغ نیز پخش شد. برای فهمیدن جزئیات بیشتر درباره این موضوع تلاش کردم. با هرکسی که حرف می زدم می گفتند این سربازها بین خودشان عربی صحبت می کنند. همه شواهد نشان می داد که این سربازان ترک نبوده اند، بلکه لباسی شبیه سربازان ترک به تن داشته اند. باز هم تخمین زده می شود که 2000 سرباز از طریق زمینی برای جنگ فرستاده شده اند زیرا ترکیه در نبرد زمینی شکست می خورد. به نظر می رسد استفاده از سلاح های شیمیایی نیز از این نقطه آغاز شده است.

از آنجایی که ترکیه در جنگ زمینی شکست می خورد، به روشی بسیار غیرعادی و غیرقانونی مثل استفاده از سلاح های شیمیایی متوسل شده بود. استفاده از سلاح های شیمیایی بر اساس معاهدات بین المللی ممنوع شده بود. این یک جنایت جنگی بود و باید با آن برخورد می شد. ترکیه شش ماه بود که در همان منطقه یک اینچ از زمین پیشروی نکرده بود. آنها در جنگی بودند که نتوانستند پیروز شوند. اکنون نه تنها از سوی PKK، بلکه از سوی روستاییان ساکن در منطقه و سازمان‌های مستقل حقوق بشری مانند CPT که در منطقه فعالیت می‌کنند، اخبار استفاده از سلاح شیمیایی به گوش می‌رسد و روز به روز بر این ادعاها افزوده می‌شود.

جنایات جنگی ترکیه به استفاده از سلاح های شیمیایی محدود نشد. ترکیه همچنین با سلاح شیمیایی به اردوگاه آوارگان مخمور حمله کرد. مخاطبان آژانس مزپوتامیا به خوبی می‌دانند که مخمور کجاست، اما اجازه دهید برای کسانی که نمی‌دانند توضیح بدهم، مخمور یک اردوگاه پناهندگان است که تحت حمایت سازمان ملل متحد به وجو آمده است و تقریباً 12 هزار زن، مرد و کودک در آن زندگی می‌کنند. پس از دریافت خبر حمله به مخمور به اردوگاه رفتم. من دو هفته در این اردوگاه در کنار ساکنان آن زندگی کردم.»

حمله به اردوگاه آوارگان مخمور چه نوع خسارت هایی به بار آورده بود؟

«در نتیجه حمله به این اردوگاه کسی زخمی یا کشته نشد و خسارت قابل توجهی به وجود نیامد. اما در مدت اقامتم در آنجا این شانس را داشتم که زندگی در اردوگاه را تجربه کنم. من در اردوگاه مخمور یک سیستم اداره دموکراتیک با عمل به ایده‌های عبدالله اوجالان در امتداد کنفدرالیسم دموکراتیک را دیدم. البته این وضعیت از سوی طیب اردوغان به عنوان یک تهدید تلقی می شود. اگر اشتباه نکنم همه شاهد بودیم که اردوغان در ژوئن امسال با آرامش به سازمان ملل گفت که یا شما اردوگاه مخمور را تخلیه کنید یا من آن را تخلیه می کنم؛ انگار داشت دستور می داد. البته اردوغان به عنوان رئیس جمهور ترکیه این را نمی گفت. او به عنوان یک کشور عضو سازمان ملل، داشت حرف از تخلیه اردوگاه مخمور می زد.»

در این مرحله گویا هیچ واکنش جدی از سوی سازمان ملل یا سازمان های مرتبط مشاهده نشد...

«من انتظار داشتم سازمان ملل دست کم ترکیه را توبیخ کند اما سازمان ملل حتی صدایش را هم در نیاورد. اگر اشتباه نکنم، تنها یک سفیر رده پایین سازمان ملل متحد کمی "ابراز نگرانی" کرد. هیچ واکنش دیگری وجود نداشت.

یک کشور عضو ناتو که به طور کامل توسط امپریالیسم مسلح شده است، اعلام کرد که به نمایندگی از سازمان ملل به اردوگاه پناهندگانی که در شرایط بسیار سختی زندگی می کنند و دو سال است توسط دولت اقلیم کردستان تحریم شده اند، حمله خواهد کرد و هیچ نهاد بین المللی کمترین واکنشی به این موضوع نشان نداد. ناتو، سازمان ملل، ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و فرانسه آشکارا شریک جنایت جنگی ترکیه بودند. تمام تلاش های من برای دریافت توضیح از این نهادها و کشورها با سکوت مواجه شد. حتی یک پاسخ هم نگرفتم. بنابراین اشتباه بزرگی است که فکر کنیم ترکیه این عملیات را به تنهایی انجام داده است. اشغال ترکیه و مداخله نظامی آن در سوریه، عراق و اقلیم کردستان به هیچ وجه تصادفی نیست. اینها مناطقی هستند که قدرت های امپریالیستی منافع خود را در آنها تعقیب می کنند یا خواهان تغییر حکومتشان هستند یا می خواهند قدرت خود را تحمیل کنند.

اردوغان می خواهد دست به نسل کشی کردها بزند. این کاری است که او انجام می دهد. ساده لوحانه است اگر بگوییم دیگر قدرت های بین المللی از این موضوع بی خبر هستند. آنها همه چیز را به خوبی می دانند. آنها می دانند ترکیه در آنجا چه می کند و مرتکب کدام جنایت های جنگی شده است. این جنگ یک جنگ امپریالیستی علیه مردم کرد است.»

به عنوان روزنامه نگاری که موضوع استفاده از سلاح شیمیایی توسط ترکیه را در اقلیم کردستان پوشش می دهد، آیا با شواهدی دال بر این ادعا مواجه شده اید؟ آیا اسناد مادی مانند عکس، فیلم، یا گزارش های بیمارستانی دارید؟

«بله، افرادی که با آنها دیدار و گفتگو کردم به طور کلی دارای علایمی مانند سوزش گلو، مشکل در تنفس و اختلال بینایی بودند که در نتیجه بمباران شیمیایی و گاز فسفر به وجود می آید. همه آنها اظهار داشتند که همه این علائم پس از بمباران ترکیه شروع شده است. من متخصص سلاح های شیمیایی نیستم، من یک روزنامه نگار هستم، اما با برخی نیروهای PKK هم گفتگو کردم که حمله شیمیایی در تونل ها را با جزئیات برای من توصیف کردند. آنها جسد دوستان خود را با کف در دهان پیدا کرده اند، بدون این که جراحت دیگری داشته باشند.

همچنین ویدیوهایی برای من ارسال شده بود که وقتی به انگلیس برگشتم، این ویدئوها را به برخی از کارشناسان نشان دادم. آنها به من گفتند آنچه در این ویدئوها دیده اند با اثرات فسفر سفید مطابقت دارد. ترکیه که کنوانسیون منع استفاده از تسلیحات شیمیایی را در سال 1997 امضا کرده است، اصرار دارد که تولید سلاح شیمیایی ندارد. آژانسی که باید این موضوع را تایید کند، سازمان منع تسلیحات شیمیایی (OPCW) است. اینجا یک مشکل وجود دارد. فسفر سفید در واقع یک ماده شیمیایی ممنوعه نیست. کاربردهای نظامی دیگری نیز دارد. می توان از آن برای روشنایی در شب یا برای استتار سربازان استفاده کرد.»

بنابراین آیا فسفر سفید یک ماده شیمیایی است که می توان آن را به راحتی و بدون مشکل پیدا و استفاده کرد؟

«خیر، استفاده از فسفر سفید برای حمله به غیرنظامیان غیرقانونی است و ترکیه سابقه بسیار کثیفی در این زمینه دارد. به عنوان مثال، حمله ترکیه به سرکانی در سال 2019 را به یاد دارید. تصاویر پسری در مطبوعات منعکس شد. این پسر در بدنش سوختگی شیمیایی داشت و این پسر در نهایت در فرانسه تحت مداوا قرار گرفت.

در اینجا ذکر این نکته مفید است که پس از این حادثه، سازمان منع سلاح های شیمیایی برای بررسی مجدد حادثه فراخوانده شد و سازمان منع سلاح های شیمیایی اعلام کرد که تحقیقات خود را در این زمینه آغاز خواهد کرد. کارشناس شیمی که شروع به بررسی این حادثه کرد، تایید کرد که از فسفر سفید استفاده شده است، اما پس از آن سازمان منع سلاح های شیمیایی اعلام کرد به دلیل اینکه فسفر سفید یک ماده شیمیایی ممنوعه نیست، از بررسی این پرونده منصرف شده است. این اتفاق زمانی رخ داد که تنها چند روز قبل از آن ترکیه 30 هزار یورو به این سازمان کمک کرد. پس از این حادثه، هم ترکیه و هم سازمان منع سلاح های شیمیایی مدعی شدند که این دو حادثه به یکدیگر مرتبط نبوده و کاملاً تصادفی بوده اند. البته برای دیدن ارتباط بین این دو اتفاق، نیازی به داشتن هوش سرشار نیست.

از سوی دیگر، سازمان منع سلاح‌های شیمیایی، به فراخوانی که از سوی ده‌ها سازمان غیردولتی و هزاران نفر از آنها برای تحقیق درباره استفاده ترکیه از سلاح شیمیایی شده است، بی‌اعتنا هستند. این موضوع هم احتمالاً تصادفی است (با پوزخند).

درست در زمانی که این فراخوان‌ها به سازمان منع سلاح‌های شیمیایی هر روز بیشتر می شد، مقدار کمک‌های مالی که توسط قدرت‌های امپریالیستی به سازمان منع سلاح‌های شیمیایی داده شد، ناگهان «به‌طور تصادفی» بیشتر شد. هفته گذشته بریتانیا 750 هزار پوند به سازمان منع سلاح های شیمیایی کمک کرد. اهدای داوطلبانه این میزان پول کمی مضحک به نظر می رسد.»

اهدای این همه پول به چه معناست؟

«به جرات می توانم بگویم که اهدای این میزان پول یک حرکت سیاسی است. بریتانیا 100 هزار پوند از این کمک 750 هزار پوندی را برای تحقیق درباره حمله شیمیایی در سوریه اهدا کرده است. شاید به خاطر داشته باشید که دولت سوریه متهم به استفاده از سلاح های شیمیایی علیه مردم خود بود، اما شواهدی برای این موضوع نبود.

سازمان منع سلاح های شیمیایی به دستور کشورهای امپریالیستی در حرکتی مغرضانه به جای تحقیق در مورد استفاده از سلاح شیمیایی توسط ترکیه در اقلیم کردستان -جایی که شواهد قوی مبنی بر احتمال حمله شیمیایی وجود دارد- در حال تحقیق در مورد احتمال حمله با سلاح شیمیایی در سوریه است که تقریبا هیچ دلیل و مدرکی برای اثبات آن وجود ندارد. بنابراین اگر بگوییم سازمان منع سلاح های شیمیایی ابزار دست امپریالیسم است، پر بیراه نگفته ایم.»

منبع: مزوپوتامیا

برگردان: خبرگزاری کردپرس-سرویس ترکیه