به گزارش کردپرس، استیو سوئینی، روزنامه نگار انگلیسی و دبیر سرویس خارجی روزنامه مشهور مورنینگ استار، با جنایتکار خواندن رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه، خواهان از بین رفتن قانون نانوشته «مصونیت از مجازات» برای اردوغان شد.

با پشت سر گذاشتن 6 ماه از آغاز عملیات نیروهای ترکیه در اقلیم کردستان شواهد بسیاری از استفاده نیروهای ترکیه از سلاح شیمیایی در این مناطق پیدا شده است. در روزهای اخیر بسیاری از سازمان‌ها، نهادها، روشنفکران، نویسندگان، دانشگاهیان و سیاستمداران خواستار تحقیقات از سوی نهادهای بین‌المللی مرتبط درباره استفاده ترکیه از سلاح‌های شیمیایی در اقلیم کردستان شدند. همچنین 51 سازمان و حزب مختلف فعال در خاورمیانه و اروپا با ارسال نامه ای به سازمان منع تسلیحات شیمیایی (OPCW) خواستار انجام تحقیقات میدانی از سوی این سازمان شدند.

استیو سوئینی، که تحولات اقلبم کردستان را دنبال می کند یکی از اولین کسانی است که استفاده از سلاح‌های شیمیایی توسط ترکیه در اقلیم کردستان را افشا کرد. سوئینی در گفتگو با "گُزده چاغری" خبرنگار کُرد آژانس مزوپوتامیا مدعی شد که کشورهایی مانند انگلیس، آمریکا، فرانسه، ایتالیا و آلمان از این جنگ حمایت کرده اند. پس از گسترش موضوع تسلیحات شیمیایی، بریتانیا و ترکیه کمک های مالی زیادی به سازمان منع سلاح های شیمیایی که وظیفه بررسی این موضوع را بر عهده داشت، پرداخت کرده اند. متن زیر بخش دوم و پایانی این مصاحبه است.

تیم تحقیقاتی CPT اعلام کرد علائم افرادی که در بیمارستان تحت درمان قرار می گیرند، علائم فردی را نشان می دهد که در معرض فسفر سفید قرار گرفته است. ادعاهایی مبنی بر فروش فسفر سفید توسط انگلیس به ترکیه وجود دارد. آیا انگلیس فسفر سفید به ترکیه می فروشد؟

«این یک ادعا نیست بلکه یک واقعیت است. این داستانی است که من در حال حاضر در حال تحقیق روی آن هستم و تلاش می کنم تا تمام جزئیات این ادعا را کشف کنم و هر چیزی که تا کنون یافته ام این ادعاها را تایید می کند. هیچ تلاشی برای پنهان کردن آن وجود ندارد، زیرا فسفر فروخته شده دارای مجوز است. انگلیس تنها برای فروش و صادرات فسفر سفید به ترکیه 70 مجوز صادر کرده است. از این اطمینان داریم چون سیستم صدور مجوز برای صادرات در انگلیس تا حدودی شفاف است. این تعداد مجوزی است که در سال 2019 صادر شده است و حدس می زنم که اکنون بیش از این تعداد باشد.

از این نظر، تکرار می کنم، انگلیس در حملات شیمیایی ترکیه علیه کردها شریک است. این یکی از دلایلی است که سازمان منع سلاح های شیمیایی (OPCW) در زمینه انجام تحقیقات در این زمینه بسیار مقاومت می کند. زیرا این تحقیقات در نهایت به بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و سایر کشورهای امپریالیستی که برای حمله به کردها سلاح های شیمیایی برای ترکیه تهیه می کنند، مرتبط است. زیرا ما باید درک کنیم که این فقط جنگ ترکیه نیست. این جنگ ناتو است. این جنگ سازمان ملل است. این جنگ انگلستان است. جنگ آمریکا و فرانسه است. همه این کشورها در نسل کشی علیه مردم کرد همکاری می کنند. این همان چیزی است که پشت حملات شیمیایی ترکیه نهفته است. این کشورها مخالف استفاده از سلاح های شیمیایی نیستند.

همه ما می دانیم که آمریکا اخیرا از سلاح های شیمیایی در سوریه استفاده کرده است. در فلوجه هم استفاده شد. در عراق هم استفاده شد. آلن وینینگتون، سردبیر سابق بخش بین المللی روزنامه مورنینگ استار، که پیش از من در این قسمت کار می کرد، یکی از روزنامه نگارانی بود که فاش کرد ایالات متحده از سلاح های بیولوژیک در جنگ کره استفاده کرده است. ویلفرد برشت، روزنامه‌نگار استرالیایی، یکی دیگر از روزنامه‌نگارانی بود که این موضوع را فاش کرد. هر دو به دلیل افشای استفاده ایالات متحده از سلاح های بیولوژیکی تبعید شدند و نتوانستند به کشورهای خود بازگردند. هر دو از سوی کشورهای متبوع خود خائن اعلام شدند. گذرنامه آنها باطل شده است. اما بعد چه شد؟ سال ها بعد، ادعاهای هر دوی آنها ثابت شد و مشخص شد که ایالات متحده از سلاح های بیولوژیک استفاده کرده است. در این مورد هم همینطور است.

ما می دانیم که در حال حاضر از سلاح های شیمیایی در کردستان عراق استفاده می شود. همچنین شواهد کافی برای اثبات این موضوع وجود دارد. فقط ما نیستیم که این را می دانیم. قدرت های امپریالیستی هم می دانند. مهم این است که برای جلوگیری از آن چه کاری باید انجام دهیم؟»

به نظر تو باید چه کار کرد؟

«ما به قدرت جامعه نیاز داریم. تاریخ بارها و بارها به ما نشان داده است که حکومت ها تنها زمانی که جامعه به طور دسته جمعی واکنش نشان دهد دست به کار تغییر چیزی می شوند. توقف جنگ ها به حرکت توده ای جامعه بستگی دارد. حکومت‌ها تنها زمانی جنگ ها را متوقف می‌کنند که افشا شوند و چاره‌ای جز توقف جنگ نداشته باشند. ما به یک جنبش توده ای جهانی نیاز داریم. ما نمی‌توانیم جنایات جنگی حکومت‌ها را با اعتراض‌ها، طرح‌ها، بیانیه‌ها و محکومیت‌های ضعیف در پارلمان‌ها متوقف کنیم.

به عنوان مثال، امروز من بحثی را که در پارلمان بریتانیا درباره نمایندگی سیاسی کردها در ترکیه بود، دنبال می کردم. چند نفر از نمایندگانی که برای بحث در این مورد به آنجا آمده بودند، انصافاً یک پرونده عالی تهیه کرده بودند که بالاتر از انتظارم بود. این پرونده موضوعات بسیاری از جمله دستگیری نمایندگان HDP، انتصاب سرپرست های دولتی در شهرداری ها به جای شهرداران منتخب مردم از HDP، تصمیم به خروج از کنوانسیون استانبول، و کشتار سیستماتیک زنان در ترکیه را شامل می شد. حتی اخبار هلیکوپتر منتشر شده در آژانس مزوپوتامیا و فشار بی امان به خبرنگاران افشاگر نیز در پرونده وجود داشت. اینها چیزهایی بود که ما قبلاً می دانستیم. همچنین نمایندگان بریتانیا خواستار حذف PKK از فهرست سازمان های تروریستی بودند. تمام شواهد لازم در پرونده موجود بود. گزارش ارائه شده بسیار عالی بود. اما حکومت به این گزارش چه واکنشی نشان داد؟ "بله، ما هم نگران برخی از چیزهایی هستیم که شما گفتید، اما PKK را از فهرست سازمان های تروریستی حذف نمی کنیم. همچنین تحریمی علیه ترکیه اعمال نخواهیم کرد."

می دانید ما با فهرست کردن جرایم ترکیه و دلیل آوردن برای اثبات آنها برنده این ماجرا نخواهیم شد. زیرا ما تمام شواهدی را که برای اثبات ادعاهایمان لازم است، در اختیار داریم. تاریخ طرف ماست شواهد به نفع ماست. اما ما نمی توانیم برای یک مسئله سیاسی راه حلی قانونی پیدا کنیم.

همین واکنش را در پرونده صلاح الدین دمیرتاش [رئیس پیشین حزب دموکراتیک خلق ها (HDP)] هم دیدیم. پارلمان اروپا چه کرد؟ آنها تنها شانه هایشان را بالا انداختند و عدم اجرای تصمیم دادگاه حقوق بشر اروپا از سوی ترکیه را درباره دمیرتاش نادیده گرفتند. وظیفه ما به عنوان روزنامه نگار جلب توجه مردم به این موضوعات، و اطلاع رسانی درست درباره آنها است. برای این کار به یک رسانه مستقل نیاز داریم. من اکنون که به مطبوعات بریتانیا نگاه می کنم - به استثنای روزنامه مورنینگ استار - حملات شیمیایی ترکیه در هیچ کدام از رسانه های بریتانیا منتشر نمی شود. بازداشت نمایندگان مجلس، روزنامه نگاران و سیاستمداران HDP در رسانه ها پوشش داده نمی شود. هیچ ارگان رسانه ای از جنگ همه جانبه ترکیه علیه کردها سخن نمی گوید.

جنگ غیرقانونی که شش ماه است در اقلیم کردستان آغاز شده، یک حرکت اشغالگرانه غیرقانونی است. در این جنگ جنایت های جنگی نیز صورت گرفت. بیمارستان ها بمباران شدند. 8 نفر از کادر بیمارستان در نتیجه بمباران آن توسط ترکیه جان خود را از دست دادند. اردوگاه پناهندگان دوبار بمباران شد. یک فرمانده ایزدی که برای دیدار با نخست وزیر عراق رفته بود کشته شد. تصور کنید اگر اینها علیه کشور دیگری انجام می شد، چه اتفاقی می افتاد؟ واقعا می توانید نتیجه را تصور کنید؟ اگر کاری که ترکیه با کردستان کرد علیه کشور دیگری رخ داده بود، تا کنون تعداد زیادی تحریم علیه ترکیه رخ داده بود. حتی می توانست حمله نظامی علیه کشور حمله کننده به وجود بیاید.

می دانید حکومت ترکیه عاشق بمباران کردن این طرف و آن طرف است. رئیس جمهور هر کشوری که این جنایت ها را مرتکب شود بلافاصله از صندلی خود برکنار خواهد شد. اما آنها درباره اردوغان چه کردند؟ جلوی اردوغان فرش قرمز پهن کردند. آنها با او مانند یک رئیس جمهور عادی یک کشور عادی رفتار کردند.

طیب اردوغان یک تروریست است و باید فورا در لاهه و به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه شود. اردوغان نباید بتواند راحت و آسوده به هیچ کشوری سفر کند. فروش تسلیحات به ترکیه باید فورا متوقف شود. این فراخوان من به قدرت های بین المللی است. به رفتار با ترکیه مانند یک کشور عادی پایان دهید. به خاطر خدا از ارسال اسلحه به ترکیه دست بردارید! دیگر این سلاح ها را به ترکیه نفرستید. سلاح هایی که با آنها نه تنها مردم کرد، بلکه مردم ترکیه سرکوب می شوند. فاجعه کنونی نتیجه حمایت سیاسی و نظامی از اردوغان است. معاملات تجاری با ترکیه باید فورا متوقف شوند. اینها معاملات خونین است. انجام چنین تجارت هایی شرم آور است. ما نیاز به ایجاد یک جنبش توده ای با سیاست خارجی مبتنی بر همبستگی و همکاری داریم، نه مبتنی بر جنگ و فشار.»

پس از انتشار خبر استفاده از سلاح های شیمیایی توسط حکومت ترکیه در اقلیم کردستان، تنها HDP این موضوع را به صحن علنی مجلس ترکیه کشاند. همین طور «طرح صلح در کردستان» (Peace in Kurdistan) موفق شد این موضوع را در دستور کار برخی از پارلمان های کشورهای اروپایی قرار دهد. به نظر شما این خبر بازتاب کافی داشت؟

«تک تک کارهای انجام شده در این زمینه بسیار ارزشمند هستند. در پارلمان های کشورهایی مانند آلمان، ایتالیا و انگلیس سوالات پارلمانی در این زمینه مطرح شد. البته که این موضوع خیلی مهم است، دست کم از جهت اطلاع رسانی به مردم مهم است. با این همه واقعیت این است که دولت ها به این پرسش های پارلمانی بی اعتنایی خواهند کرد. آلمان روابط تجاری گسترده و معامله های بزرگی با ترکیه دارد، به ویژه در مورد فروش سلاح به ترکیه. مهمترین تامین کننده تسلیحات ترکیه آلمان است. انگلیس در مرحله بعدی قرار دارد. روابط ایتالیا با ترکیه نیز بسیار فشرده است. آنها ترکیه را عضوی از باند خودشان می دانند. این موضوع در پارلمان اروپا و شورای اروپا مطرح شد. آنها چه گفتند؟ "اسناد و شواهد کافی برای اثبات استفاده ترکیه از سلاح های شیمیایی وجود ندارد!" زیرا تمام اسناد در این زمینه توسط مطبوعات کُردی منتشر می شود. دلیلش این است که بقیه مطبوعات ذره ای به آن اهمیت نمی دهند. این که هیچ کس در این باره تحقیق نمی کند، وضعیت را به شدت دشوار می کند.»

حالا که بحث به کمبود تحقیقات در این زمینه کشیده شد؛ چند روز پیش درباره شکل گیری کارزار جدیدی به نام «ائتلاف علیه استفاده از سلاح های شیمیایی در کردستان» سخن گفته بودید. این ائتلاف قرار است چه کار کند؟ ممکن است کمی در این باره صحبت کنید؟

«بله، ما یک ائتلاف تشکیل دادیم که چندین طرح مختلف در آن وجود دارد. این ائتلاف دیروز تأسیس خود را به طور رسمی اعلام کرد. در وهله اول با هیأتی متشکل از نهادها، اتحادیه ها، و سازمان های دوست از سراسر جهان که از قبل با آنها در تماس هستیم به کردستان خواهیم رفت. هدف ما این است که قبل از پایان این ماه به کردستان رفته باشیم.

البته هیچ کدام از ما متخصص سلاح های شیمیایی نیستیم. به عنوان مثال، من شخصاً نمی دانم چگونه می توان در یک منطقه که مورد حمله شیمیایی قرار گرفته است تحقیق کرد. من مناطقی را دیده ام که این حملات در آنها صورت گرفته است، افرادی را که مورد حمله قرار گرفته اند هم دیده ام، اما نمی دانم چگونه باید تحقیق کنم. هدف ما این است که به هر تعداد که می توانیم با افرادی که از نزدیک شاهد این حمله ها بوده اند ارتباط برقرار کنیم و در آخر نیز برای توقف این حمله ها فشار ایجاد کنیم. زیرا نهادی که تجهیزات فنی و دانش لازم برای انجام این تحقیق را دارد، سازمان منع سلاح های شیمیایی است. از آنجایی که آنها به وظیفه خود عمل نکرده اند و تحقیقاتی را آغاز نکرده اند، باید با ایجاد فشار آنها را وادار به انجام وظیفه شان کنیم.

پس از اینکه سازمان منع سلاح های شیمیایی به میدان آمد و نمونه ها را در آزمایشگاه بررسی کرد، ادامه این پروسه خودش اتفاق می افتد. این نمونه ها به وضوح نشان خواهند داد که فسفر سفید متعلق به کدام کشور است. زیرا نوع فسفر سفیدی که هر کشور خریداری می کند ثبت می شود. من شک ندارم که نمونه ای که از کردستان گرفته می شود مال ترکیه است. این مسئله یک مسئله غیر قابل حل نیست. هر وقت بخواهند می توانند آن را حل کنند. آنها همچنین می توانند جنگی را که ترکیه آغاز کرده است، متوقف کنند. اما آنها ترجیح داده اند که این جنگ متوقف نشود.

آنها می گویند که ترکیه حق دارد از خود در برابر حملات تروریستی محافظت کند. آیا ترکیه با بمباران سرزمین های دیگر از خود در برابر حمله تروریستی محافظت می کند؟ کدام حمله تروریستی؟ خبر یک حمله از طرف مقابل در برابر حملات متعدد ترکیه را به من نشان دهید. چنین خبری وجود ندارد.

آیا ترکیه با حمله به کشاورزان با سلاح های شیمیایی از خود در برابر حمله تروریستی محافظت می کند؟ کشاورزان و دهقانان کُرد چگونه به ترکیه حمله می کنند؟ آیا این کشور با پوساندن روزنامه نگاران و سیاستمداران در زندان در برابر تروریسم محافظت می شود؟ آیا با انحلال احزاب قانونی، یا با ایجاد وحشت در جامعه کُردی از کشور در برابر تهدید تروریسم محافظت می شود؟ باز هم تاکید می کنم. در سطح بین المللی، دیگر نباید با ترکیه به عنوان یک کشور عادی رفتار شود. زیرا ترکیه یک کشور عادی نیست.

هدف ما به عنوان هیات نماینده [از سوی «ائتلاف علیه استفاده از سلاح های شیمیایی در کردستان»] این است که تحقیقات میدانی انجام دهیم و پس از آن نهادهای مربوطه را وادار به اقدام کنیم. ما همچنین با حزب دموکرات کردستان (پارتی) و اتحادیه میهنی کردستان و سفیر بریتانیا در آنجا دیدار خواهیم کرد. او با وجود 6 ماه از آغاز جنگ، و با وجود اینکه هزار بار تلاش کردم با او دیداری داشته باشم، هنوز در این باره یک کلمه سخن نگفته است. اما همین سفیر بریتانیا اگر خبری ببیند که مثلا نیروهای PKK به پیشمرگ ها حمله کرده اند، در اسرع وقت محکوم می کند و در این کار خبره است. همانطور که می بینید، یک جبهه به طور آشکاری با تمام نهادهای خود از عملیات ترکیه پشتیبانی می کند. ما باید این نهاد ها و سازمان ها را مجبور به انجام وظایف خود کنیم. ائتلاف به همین منظور تشکیل شده است.»

اگر استفاده ترکیه از تسلیحات شیمیایی به طور رسمی اثبات شود، چه عواقبی برای ترکیه در پی خواهد داشت؟ ترکیه با چه نوع تحریم هایی مواجه خواهد شد؟ یا به نظر شما آیا اصلاََ تحریمی علیه ترکیه اعمال خواهد شد یا نه؟

«البته باید بگویم که انتظار اعمال چنین تحریم‌هایی تنها در یک دنیای ایده‌آل ممکن است. وقتی فقط به تاریخ و حتی رویدادهای اخیر نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که ترکیه دهه‌ها است که از هر گونه مجازاتی معاف است. به شمار کردهای کشته شده در نسل کشی کردها که در زمان حکومت های مختلف در ترکیه روی داد نگاه کنید. حتی یک نفر برای این کشتارها گناهکار شناخته و محکوم نشد. ما شاهد جنایت های جنگی در شمال و شرق سوریه بودیم. ما دیدیم که ترکیه در روژاوا چه ها کرد. ما شاهد کشتن غیرقانونی "هورین خلف" بودیم. دیدیم که با سلاح های شیمیایی به کشاورزان حمله شد. کامیون های پر از سلاح را دیدیم که برای جهادی ها فرستاده شد. دیدیم که برای باندهای جهادی و اسلام گرای افراطی که تحت نام ارتش ملی سوریه جمع شده بودند، سلاح فرستاده شد. دیدیم که این گروهک ها چگونه زنان کرد و ایزدی را ربوده و در بازارهای برده فروشی فروختند. هزاران نفر از این زنان از طریق ترکیه به عنوان برده به سراسر جهان فرستاده شدند. حتی یک واکنش و اقدام عملی در برابر همه اینها صورت نگرفت. ما دیدیم که چگونه سه زن توسط پهپاد در کوبانی کشته شدند و هیچ کاری انجام نشد.

فقط کافی است به آنچه در داخل مرزهای خود ترکیه می گذرد نگاهی بیاندازیم. دیدیم که چگونه نمایندگان، شهرداران و سیاستمداران منتخب حزب دموکراتیک خلق ها دستگیر و زندانی شدند. دادگاه حقوق بشر اروپا درباره آزادی فوری دمیرتاش و عثمان کاوالا تصمیم گرفت. اردوغان به راحتی و با صدای بلند گفت: «این تصمیم مرا مقید نمی کند.» پس از آن چه شد؟ هیچ.

مصونیت از مجازات، در برابر این همه جرم، اردوغان را بیش از پیش بی پروا و گستاخ می کند. او فکر می کند می تواند هر کسی را که دلش خواست بکُشد و هر کاری که دلش خواست انجام دهد و دقیقا همین کار را هم دارد می کند. به عبارت دیگر، اگر سازمان منع سلاح های شیمیایی به منطقه برود و تحقیق کند و در نتیجه ترکیه مقصر شناخته شود، اردوغان باید در شرایط عادی به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه شود. اما مسئله این است که اردوغان پیش از اینکه دست به این حمله شیمیایی بزند، هزار جنایت جنگی دیگر انجام داده است. اردوغان برای همه آن جنایت ها باید محاکمه می شد. او محاکمه نشد. همه جهان باید از این زره معافیت از مجازات که بر تن اردوغان پوشانده شده است، شرم کند.»

اگر بخواهید با یک پیام پایان دهید، دوست دارید چه بگویید؟ و آن را خطاب به چه کسی بگویید؟

«در نهایت کردها و مردم ترکیه به عدالت خواهند رسید. اردوغان به عنوان جنایتکار جنگی در تاریخ ثبت خواهد شد و کردها به مقاومت خود ادامه خواهند داد. خوشحال می شوم که بتوانم من هم تا جایی که از عهده ام بر می آید، در این مقاومت حضور داشته باشم. من به عنوان یک روزنامه نگار ممنوع الورود به ترکیه، پیامی برای اردوغان دارم. شما را در لاهه می بینم.»

[برای خواندن بخش اول این مصاحبه به اینجا مراجعه کنید.]

منبع: مزوپوتامیا

برگردان: خبرگزاری کردپرس-سرویس ترکیه