به گزارش خبرگزاری کردپرس، این نویسنده ایلامی در خصوص پیشینه نوشتن خود عنوان کرد: من از سال ۱۳۹۳ جلسات انجمن داستان حوزه هنری را به‌صورت جدی دنبال می‌کردم. قبل از آن هم گاهی داستان می‌نوشتم اما یک روند کاملاً غیرتخصصی بود. داستان نویسی من از فارسی شروع شد اما به بهانه‌ی جشنواره‌ی رازان که تیرماه ۱۳۹۷ برگزار شد، به کردی نوشتن ترغیب شدم. اوایل خیلی مایل نبودم اما همین‌که دست به قلم بردم، شیفته‌ی قدرت کلمات این زبان شدم.

او در خصوص ظرفیت های زبان کُردی ایلامی چه از نظر پشتوانه ادبی و چه بر مبنی تجربیات امروز توضیح داد: بدون شک زبان کُردی ایلامی توانایی تبدیل شدن به یک صدای رسا در حوزه زبان کُردی و در کلیت ادبیات را دارد. شاید به‌خاطر مصائب و مشکلاتی که بر سر راه کردی ایلام بوده، پشتوانه‌ی مکتوب ادبی و مخصوصاً داستانی زیادی وجود نداشته باشد، اما این زبان آنقدر چفت‌وبست محکم و ظرفیت بالایی دارد که می‌شود سال‌ها با آن نوشت و خلق کرد.

وی افزود: داستان ایلام، مخصوصاً داستان کُردی، خیلی نوپاست و تعداد انگشت‌شماری داستان چاپ‌شده کُردی در ایلام داریم که حتی برخی داستان مدرن هم نیستند و اغلب قصه‌ها و متل‌هایی هستند که گردآوری شده‌اند یا لااقل فضا، فضای داستانی نیست و بیشتر با قصه مواجه هستیم. واضح است که باید به‌سمت داستان‌نویسی مدرن حرکت کنیم که البته در سال‌های اخیر تلاش‌های زیادی در این زمینه انجام شده است.
منصوری در خصوص نقاط ضعف و قوت داستان کُردی خاطرنشان کرد: نقطه‌ضعف واضحی که در بیشتر آثار تولیدشده (حتی داستان‌های من) دیده می‌شود، استفاده‌ی بیش‌ازحد از المان‌های بومی و نوستالژی‌های محلی و اصرار و پافشاری روی آن‌هاست. گرایش به المان‌های محلی بخشی از فرهنگ ماست اما این تنها چیزی نیست که می‌توان نوشت. ادبیات کُردی می‌تواند وارد شهرها در سال ۱۴۰۰ بشود؛ نه فقط در دهکده‌ای باشد، در موقعیت زمانی شصت سال پیش.

وی افزود: اما نقطه‌قوت این زبان، بکر بودن فضا و تازگی کلمات برای خواننده است. داستان کُردی را می‌توانی هر جوری که دلت بخواهد بنویسی و به هر جا که می‌خواهی قدم بگذاری. همه‌چیز تازه و جذاب است.

نویسنده برگزیده نخستین جشنواره داستان کُردی رازان تصریح کرد: با توجه به حرکت‌هایی که در چند سال گذشته صورت گرفته، زبان کُردی و مخصوصاً همین کُردی ایلام، می‌تواند یک زبان قدرتمند برای نوشتن باشد. کتابخانه‌ها دارند از کتاب‌های کُردی پر می‌شوند و تولیدها بیشتر شده‌اند. پس می‌شود به آینده‌ی این زبان امیدوار بود.

او گفت: بر خلاف نظر برخی از بزرگان، من موافق نیستم که صرفاً برای حفظ و نگهداری زبان باید ادبیات کُردی را دنبال کرد. شخصاً داستان کُردی می‌نویسم چون این زبان بسیار زیباست و برای خلق آثار ادبی مناسب است اما رسالت‌ها را باید گروه متخصص دیگری انجام بدهند. زبان پویاست و کار خودش را می‌کند؛ همان‌طور که فارسی و انگلیسی و بقیه‌ی زبان‌ها راه خودشان را می‌روند و تغییر می‌کنند.

منصوری گفت: نه فقط برای ادبیات کُردی، بلکه خود ادبیات شایسته‌ی تلاش‌های بیشتری است. حتماً می‌شود همت بیشتری به خرج داد و کارهای بیشتری کرد. برگزاری مرتب جشنواره‌ها، برنامه‌های آموزشی مشخص، برگزاری نشست‌ها و جلسات، در حضور متخصص‌های امر می‌تواند کمک بزرگی به زبان و البته زبان کُردی بکند.