به گزارش خبرنگار کردپرس، حوزه بهداشت و درمان شهرستان قروه سال هاست در کما به سر می برد و هر بار به جای رفع مشکل تنها به گره هایی از وعده ها می خورد و با نبود بودجه سرگرم می شود و در نهایت هم همه چشمان خود را به روی ضعف مدیریتی در این حوزه می بندند.

نبود نظارت بر عملکرد پزشکان

در شهرستان قروه مشکل مدیریت پزشکان مقیم وجود دارد به طوری که سهمیه پزشکان متخصص برای کار در بیمارستان تعیین شده اما به دلایل مدیریت ضعیف و بی عدالتی در حوزه پرداختی ها این پزشکان حاضر به انجام کامل سهمیه خود نیستند و بیشتر بیماران را در مطب های خصوصی ویزیت می کنند تا در بیمارستان و همین باعث تحمیل هزینه به بیماران می شود و در این میان ناظران هم علت این مسئله را پیگیری نمی کنند.

در واقع بیشتر پزشکان در مطب های خود در قروه کار می کنند اما حاضر نیستند در بیمارستان باشند و با بیمارسازی هزینه های اضافه می گیرند و بیمار را در بیرون از بیمارستان پذیرش می کنند. به چه دلیل پزشکان شب و روز در مطب های خود هستند اما حاضر به حضور در بیمارستان نیستند؟ آیا بیمارستان قدرت جذب این پزشکان را ندارد؟ این مسئله در وهله نخست باز می گردد به مدیریت دانشگاه علوم پزشکی که پیگیر آنچه در بیمارستان قروه می گذرد نیستند و سپس به حوزه مدیریت بهداشت و درمان شبکه و بیمارستان که نظارتی در این زمینه ندارند.

آسیب این تحمیل هزینه ها و حضور نیافتن پزشکان در بیمارستان تنها به بیماران می رسد و کسی هم پاسخ گو نیست. تمامی این موارد در حالی است که بارها متولیان علوم پزشکی از کمبود پزشک در قروه سخن گفته اند اما در اصل مشکل کمبود پزشک نیست مشکل در مسایل دیگری است که باید شفاف سازی شود.

شیفت پزشکان عمومی مشخص نیست

یکی از معضلات بیمارستان قروه کمبود پزشک عمومی در بخش اورژانس است. در شهرستان قروه دو پزشک عمومی به صورت رسمی در بیمارستان حضور دارند که باید هر کدام در ماه 150 ساعت شیفت داشته باشند، این میزان شیفت اما آیا واقعاً رعایت می شود؟ مطابق مشاهدات میدانی و گزارشات مردمی بخش اورژانس بیمارستان قروه بیشتر اوقات با نبود پزشک مواجه است لذا رعایت این میزان ساعت شیفت حضور بسیار مهم بوده و باید بررسی شود آیا مطابق ساعت این دو پزشک عمومی حضور دارند؟

جدای از این هر چند وقت یکبار تعدادی از پزشکان عمومی از بیمارستان خارج می شوند آن هم در این بحران کمبود پزشک و دلیل این مهم معلوم نیست و کسی هم زیر بار مسئولیت آن نمی رود. آیا مشکل در محیط کار است یا در نحوه پرداخت حق و حقوق؟ مطابق بررسی ها بیشتر پزشکان عمومی حاضر به همکاری با بیمارستان حتی با کمترین میزان ساعت نیستند و دلیل این امر را باید در ضعف مدیریتی جست تا دیگر موارد.

فرسودگی امکانات درمانی

سال ها پیش یک دستگاه سی تی اسکن برای بیمارستان قروه تهیه شد، دستگاهی قدیمی که حالا بعد از گذران عمر، هر چند وقت یکبار از کار می افتد و بیماران را سرگردان می کند و هر بار هم هزینه های هنگفتی برای تعمیر این دستگاه می شود و این در حالی است که به صورت موقت مدتی کار می کند و دوباره از کار می افتد.

باوجود آنکه متولیان دانشگاه علوم پزشکی کردستان از فرسودگی این دستگاه سی تی اسکن مطلع هستند اما اقدامی برای خرید دستگاه سی تی اسکن جدید ندارند و هر بیماری که به سی تی اسکن نیاز داشته باشد یا باید به همدان برود یا سنندج و دیگر شهرهای همجوار و آیا این درست است که بیمار برای نیاز درمانی خود به خارج از شهرستان برود؟

نامناسب بودن اتاق عمل دیگر معضلی است که هم از نظر تجهیزات قدیمی بوده و هم ساختار نامناسبی دارد به طوری که بیمارانی که نیازمند عمل هستند به ویژه در حوزه عمل های چشمی ناچارند به خارج از شهرستان بروند و باز هم هزینه های اضافی را تحمل کنند.

در خصوص فرسوده بودن ساختار خود بیمارستان هم باید گفت بعد از 38 سال قدمت بالأخره مهر فروسده بودن و در معرض تخریب قرار گرفتن روی آن زده شد و اما معلوم نیست برای ساخت بیمارستان جدید چه زمانی اقدام خواهد شد.

قدرت بخش خصوصی بر دولتی

با گذر از بحث سی تی اسکن نمی توان از وضعیت نامناسب آزمایشگاه داخل بیمارستان به سادگی گذشت. این آزمایشگاه که چندان مورد تأیید خود پزشکان نیست بیشتر اوقات فعال نیست و بیمار ناچار می شود به خارج از بیمارستان مراجعه کرده و با هزینه ای اضافی کار خود را پیش ببرد. آیا نباید یک کنترل کیفی در این زمینه وجود داشته باشد؟ چرا با وجود آزماشگاه داخل بیمارستان، بیمار را ارجاع می دهند به بیرون؟

و یا انجام سونوگرافی دیگر معضلی است که در بیمارستان انجام نمی شود و مرکز سونو بیشتر اوقات تعطیل است و یا تعداد اندکی را پذیرش کرده و بیشتر بیماران را باز هم به بیرون ارجاع می دهند؟

باید روشن شود چرا سونوگرافی و آزمایشگاه بیمارستان از بخش دولتی در عمل خارج و به بخش خصوصی رسیده است؟ این مافیای قدرتمندی که در این زمینه شکل گرفته در حال حاضر تنها به مردم آسیب می زند و معلوم نیست دانشگاه علوم پزشکی چرا به این امور رسیدگی نمی کند؟

ناتوانایی بیمارستان در زمان بحران

بیمارستان قروه تا سال 98 تعداد 136 تخت فعال داشت که این میزان در سال 99 به 140 تخت رسید. این میزان تخت باتوجه به حجم ورودی بیمار نه تنها از خود شهرستان قروه که از شهرستان های همجوار، پاسخ گوی نیاز بیماران نیست. در واقع بیمارستان قروه ظرفیت و کشش حجم انبوهی از بیماران را به ویژه در موقع بحران ندارد و این مشکل مربوط به یک سال و دو سال اخیر نیست و سالهاست مطرح می شود اما چرا مدیریتی نشده است؟

نمونه بارز این کمبود تخت و ناتوانایی در پذیرش بیماران، در بحران کرونا به خوبی مشاهده شد به طوری که با افزایش حجم بیماران کرونایی بیمارستان با کمبود اکسیژن و تخت مواجه شد و تنها مدیریتی که در این زمان شد این بود که اکسیژن را به نصف رساندند و با همین کار جان بسیاری از بیماران در معرض خطر مرگ قرار گرفت. در این بحران شیوع کرونا تعداد بیماران روز به روز افزایش می یافت در حالی که تعداد تخت ها همان بود و نهایت یکی دو تخت افزوده می شد و آیا این کفایت می کرد؟

این معضل کمبود تحت و ناتوانایی در پذیرش بیمار در زمان های بحران تا جایی است که حتی در شرایط عادی هم وضعیت بیمارستان را تحت تأثیر قرار داده است و با وجود آنکه بارها نسبت به این وضعیت اعتراض شده اما اینکه چرا عزم جدی برای حل آن دیده نمی شود، جای سؤال دارد!

چالش انتخاب مدیر داخلی بیمارستان

یکی از اساسی ترین چالش های بیمارستان قروه باز می گردد به انتخاب مدیران داخلی بیمارستان که معمولاً به فرد متخصص مدیریت و اهل فن نمی رسد و هر بار دست کسانی داده می شود که نه تنها از مدیریت تخصصی ندارند بلکه باعث برهم زدن روال کار می شوند.

انتخاب مدیران داخلی گرچه به نظر می رسد دست رئیس بیمارستان باشد اما آنچه در اصل باید مدنظر قرار گیرد نظارت دانشگاه علوم پزشکی بر این انتصابات است که آیا مطابق اصول بوده یا سفارشات و لابی گری ها؟! نقش مدیران داخلی بیمارستان در حدی است که حتی از رئیس بیمارستان هم اهمیت بیشتری دارد و این مسئله همیشه در بیمارستان قروه نادیده گرفته شده و همیشه هم با معضل مواجه می شود.

باید مشخص شود یا مدیران داخلی بیمارستان در این سال ها نسبت به وظایفی که داشته و دارند درست پیش رفته اند و مجموعه وظایف خود را مطابق قانون انجام داده اند؟ البته پاسخ باتوجه به وضعیت پیش روی بیمارستان روشن است اما باز هم نیاز به شفاف سازی دارد.

علوم پزشکی کجای کار است؟

آنچه در حوزه بهداشت و درمان شهرستان قروه می گذرد دیگر از دست مجموعه مدیریت شهرستان خارج گشته و می رسد به مدیریت دانشگاه علوم پزشکی استان که در این سال ها توجه چندانی به وضعیت بهداشتی و درمانی این شهرستان نداشته اند. مگر می شود رئیس علوم پزشکی از کار نکردن پزشکان در قروه مطلع نباشد و دلیل آن را هم حتی نداند؟ مگر می شود میزان بودجه برای بیمارستان و تخصیص حق و حقوق پزشکان را رصد نکند و بگذارد بسیاری از پزشکان در تگنا قرار بگیرند و حاضر به همکاری نباشند؟

امکان ندارد مدیریت علوم پزشکی از وعده هایی که برای رفع کمبود پزشک و تخت داده اند به راحتی شانه خالی کنند! باید بررسی شود نقش علوم پزشکی کردستان در حوزه بهداشت و درمان شهرستان قروه به چه میزان است؟

تمامی این موارد تنها بخشی از حجم مشکلات بهداشتی و درمانی شهرستان قروه است و در گزارشات بعدی به طور مفصل از دیگر مسایل گفته خواهد شد./