مشغول گفت و گوی تلفنی با یکی از دوستان فرهنگی در خصوص مجله کودک ویلکان بودم و مسیر پل ولایت به سمت استانداری را پیاده می رفتم که سروصدایی نظرم را جلب کرد.

داد و فریاد و جارزنی برای جلب مسافر توسط رانندگان تاکسی های خطی شهرهای شرق استان هر روز نظرها را جلب می کند. اما این بار متفاوت بود ،کار به دعوا و زد و خورد کشیده شده بود و گرز قرمز رنگ با چراغ سبز مدیران استان بیرون کشیده شده بود.

عکس نگرفتم و منتشر نکردم که خدای نکرده اذهان مبارکتان مشوش نشود و حکم قضایی برای ما هم نفرستید.

شک نکنید غیرمستقیم این گرز را مدیریت استان، مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده ای و ... دست این جوانان داده اند.

وقتی در جامعه ای نظم و قانون حاکم نبوده و مدیریت ناکارآمد باشد، برای کسب لقمه ای نان دست به چماق می شوی و هر جوانی که زور و قدرتش بیشتر باشد زن و بچه مردم را سوار می کند.

شاید در این مدت به واسطه کرونا و تعطیلی دانشگاه ها تردد دختران جوان و خانواده ها در این مسیرها کم شده باشد اما قبل از این و با برگشتن اوضاع به حالت عادی دانشجویان و خانواده هاباید برای تردد به شهرستانهای شرقی چکار کنند؟ باید منتظر بمانند ببینند کدام گلادیاتور از میدان پیروز خارج می شود تا آنها را به مقصد برساند؟

مدیران استان اگر هر روز از این مسیر عبور نکند حتما هفته ای چند بار شاهد این نابسامانی بوده است. آن ها تابحال پرسیده اید که چرا باید وضعیت مسافربری و حمل نقل چنین باشد.؟

چندین بار عدم وجود مسافربرهای برون شهری مجاز و مخاطرات اجتماعی و امنیتی که می تواند داشته باشد را با معاون هماهنگی عمرانی استانداری مطرح کردم اما هیچ نتیجه ای نداده است.

مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان کرمانشاه نیز که تکلیفش مشخص است ؛تا روابط عمومی اداره اجازه ندهد گفتگویی با رسانه ها انجام نمی دهد و روابط عمومی این اداره نیز تیم خودش را دارد به مثابه ی ،هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجرا است.

اما پلیس راهنمایی و رانندگی هر از چند گاهی حضوری موقت در این منطقه دارد ولی تا زمانی که یک ایستگاه و ترمینال مشخص با رانندگان شناسنامه دار وجود نداشته باشد از پلیس هم کار زیادی بر نمی آید.

* مدیر گروه رسانه ای میلکان