به گزارش خبرگزاری کُردپرس به نقل از مهر، کیوان بیرانوند هنرمند مجسمه‌ساز که نمایشگاه آثارش روز گذشته اول بهمن ماه در گالری آرت سنتر باغ به پایان رسید، درباره ایده این نمایشگاه و پرداختن به کولبرها گفت: شاید در هیچ زمانی و در هیچ‌جای دنیا عدالت مطلقی وجود نداشته باشد و همیشه در طول تاریخ و جغرافیا شرایط و امکانات برای همه مردم یکسان نبوده باشد، اما برای من که در شهرستان بودم و هر هفته با کوله باری از مجسمه باید به محضر استاد تناولی می‌آمدم و آموزش می‌دیدم، این کار کاری سخت و طاقت فرسا بود.
من آدمی نبودم که به راحتی شکست بخورم و پا پس بکشم، ولی بعضی اوقات به ویژه وقتی که از لحاظ جسمی آسیب دیدم ناامیدی بر من غلبه کرد و تنها تشویق‌ها و دلگرمی‌های استاد تناولی بود که به من انرژی می‌داد و من را به تلاش و کوشش دوباره وامی‌داشت. اولین ایده کولبر من از همین تفکرات و مواجهه با ناامیدی‌ها شکل گرفت.
کدام ویژگی زندگی این افراد برایتان جالب و تامل برانگیز است؟
کولبر انسانی است که به جبر تاریخ و جغرافیا محکوم شده؛ زمان و مکان مانند ریسمانی بر دست و پایش پیچیده اند، اما او همچنان به رفتن ادامه می دهد. اولین‌کولبر هم خود من بودم. با نگاهی دقیق‌تر به جامعه شرایط آنان را سخت‌تر از خود دیدم. مردمانی شریف که برای سیر کردن شکم خانواده هایشان جان خود را به خطر می‌اندازند و مجبور هستند که با سنگین‌ترین بار‌ها سخت ترین مسیر‌ها را تا بلندای کوه‌های زاگرس طی کنند.
برای من هم که جزئی از این جامعه و مردم هستم و نمی توانم نسبت به وضعیت آن‌ها بی تفاوت باشم، این‌موضوع دغدغه ذهنی و حرف دل شد و از آنجا که هنر نباید چیزی غیر از دغدغه‌های من باشد، با تولید اثر این درد مشترک را فریاد زدم.
نظر شما